Ο απαγορευμένος έρωτας των μαθητικών χρόνων! «Αγωνίες, διαγωνίσματα, εκδρομές, έρωτες και φιλίες στα σχολικά θρανία… Ποια από εμάς θα μπορούσε να τα λησμονήσει; Ποιά, έστω κι έπειτα από πολύ καιρό, δεν θυμάται σαν έγχρωμο όνειρο, εκείνα τα υπέροχα χρόνια;
Εκεί που ο έρωτας ήταν τόσο αθώος, αλλά και πολύ επικίνδυνος για τις εύθραστες νεανικές ψυχές…Κάποιες ακόμη και σήμερα αναπολούν ρομαντικά τον απαγορευμένο έρωτα της νιότης τους, με το γοητευτικό καθηγητή τους»
«Ύμνος» στις οθόνες ο σχολικός έρωτας
Υμνήθηκε ο σχολικός απαγορευμένος έρωτας μέσα από ταινίες. Ποιος θα ξεχάσει την κινηματογραφική κομεντί «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», της εθνικής μας σταρ Αλίκης Βουγιουκλάκη που «χάρισε» δροσιά και χαμόγελα με τον απαγορευμένο της έρωτα, όταν στο αριστοκρατικό κολέγιο, όπου φοιτούσε, έσκασε μύτη ο νέος και γοητευτικός καθηγητής της Φιλολογίας, Δημήτρης Παπαμιχαήλ;
Προσφιλές θέμα λίγα χρόνια πριν, μέσα από την τηλεοπτική σειρά του ΑΝΤ1 «Θα βρεις το δάσκαλο σου» με τους Μάριο Αθανασίου και Ευδοκία Ρουμελιώτη, σε σενάριο Γιώργου Κρητικού. Η Μαρίζα, ένα πλουσιοκόριτσο, μαθήτρια της Γ’ Λυκείου κι εκείνος, ο Θάνος Ποντίκης πρωτοδιοριζόμενος καθηγητής Φυσικής. Κι άρχισε ο έρωτας μέσα από την κόντρα, τη γλύκα και τη γοητεία μιας αθώας εποχής.
Τι είπανε, όμως, για τον απαγορευμένο έρωτα, οι πρωταγωνιστές και ο σεναριογράφος της επιτυχημένης κωμωδίας;
Μάριος Αθανασίου «Μια μαθήτρια ερωτεύεται σε έναν καθηγητή της, την εξουσία του, τη γοητεία της γνώσης και την πείρα του δασκάλου. Είναι μεγαλύτερος, ασκεί ερωτική γοητεία και έτσι αποσπά τον θαυμασμό. Η σχέση αυτή είναι απαγορευτική. Δεν μπορεί εύκολα μια μαθήτρια να πλησιάσει τον καθηγητή της, υπάρχουν εμπόδια. Έτσι αυτή η απόσταση πυροδοτεί περισσότερο την επιθυμία της. Ο καθηγητής από την άλλη πλευρά, κολακεύεται από τον έρωτά της και κερδίζει μια ηλικία που την έχει ξεχάσει. Μπορεί όμως, αυτός ο έρωτας να του κάνει τη ζωή άνω κάτω, γιατί του θυμίζει εκείνα που έχει ξεχάσει. Αν ο καθηγητής είναι ισορροπημένος με τον εαυτό του, του αρκεί το φλερτ, αν όχι ενδίδει, όταν υπάρχει κάτι παραπάνω».
Ευδοκία Ρουμελιώτη «Η εξουσία που ασκεί ένας καθηγητής πάνω στη μαθήτρια, η επιθυμία να είναι με ένα μεγαλύτερο άντρα, ο οποίος είναι απλησίαστος, η απαγόρευση να γευτείς αυτό που νιώθεις, το άπιαστο και η απόσταση εξιτάρει τις νεαρές μαθήτριες και τις οδηγεί στον έρωτα. Εξιδανικεύουν τον άντρα – καθηγητή και τον θεωρούν απόλυτο πρότυπο. Στην περίπτωση της Μαρίζας, βέβαια, πέρα από τη γοητεία που της ασκεί ο καθηγητής της, υπάρχει και η κόντρα. Είναι ένα κακομαθημένο παιδί και το γεγονός, ότι δεν μπορεί να τον έχει, την κάνει να βρει τον δάσκαλό της».
Γιώργος Κρητικός – σεναριογράφος. «Μου κέντρισαν το ενδιαφέρον τα χρόνια της αθωότητας και μέσα από την εκφυλιστική εποχή που ζούμε, μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να ρίξω τον έρωτα στα θρανία, να τον ζήσουμε από την αρχή. Πιστεύω, ότι μια μαθήτρια ερωτεύεται τον καθηγητή της, γιατί περνά από μια μεγάλη κλίμακα συναισθημάτων και κυρίως, γιατί υπάρχει καθημερινή σχέση μαζί του. Αυτή η επαφή γεννά τον σπόρο της επιθυμίας, θεριεύει και γίνεται έρωτας. Εκείνη απλά υποψιάζεται, ότι μάλλον βρήκε τη συμπληρωματική της φύση και τον ιδανικό άντρα».
Η ψυχολογική προσέγγιση
Τι είναι εκείνο, όμως, που κάνει μια μαθήτρια να ερωτευθεί τον ώριμο καθηγητή της;
«Η περίοδος της εφηβείας είνα περίοδος πειραματισμού, ερωτικής ανάπτυξης, και αναζήτησης ταυτότητας. Το κορίτσι μεταφορφώνεται σε γυναίκα και αναζητά την καινούργια της ταυτότητα, εξηγεί ο Κλινικός Ψυχολόγος, Αναστάσιος Σταλίκας, Αναπληρωτής Καθηγητής Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Σε αυτή την περίοδο ο ‘έρωτας’ γίνεται μέσο κατανόησης του εαυτού και οι έφηβες είναι ερωτευμένες με τον έρωτα. Το να ερωτευθεί, γίνεται απόδειξη της γυναικείας ταυτότητας και το αντικείμενο του έρωτα, είναι η αφορμή για να ερωτευθεί. Το σημαντικό είναι να νιώσει το αίσθημα του ‘είμαι ερωτευμένη’ και όχι απαραίτητα ‘με ποιόν είμαι ερωτευμένη’. Κατά συνέπεια στην εφηβεία τα κορίτσια ‘ειδωλοποιούν’ ό,τι τους προκαλεί θαυμασμό. Ο καθηγητής του σχολείου τους, είναι εύκολο μέσο και αντικείμενο της επιθυμίας τους για να ερωτευθούν. Αυτή η επιθυμία τους δημιουργεί μια μυθοποίηση των γνώσεων του, της εξουσίας του, και περιίπταται μια ρομαντική διάθεση. Στη φάση αυτής της σεξουαλικής αναζήτησης, αλλά και αργότερα, οι καθηγητές για τις μαθήτριες ή ακόμα και τις φοιτήτριες γίνονται τα αντικείμενα του πόθου τους. Η αίσθηση του θαυμασμού, η δυναμική και η παρουσία τους γενούν το σκίρτημα το οποίο εξελίσσεται σε φαντασίωση και ίσως σε ερωτικό παραλήρημα.Ο καθηγητής, που λειτουργεί, ως μέντορας γίνεται αντικείμενο πόθου, την προσδιορίζει και την γοητεύει.
Γιατί, όμως, ο ώριμος και γοητευτικός καθηγητής έλκεται και κολακεύεται από τον έρωτα μιας μαθήτριας; «Όλοι οι άνθρωποι, έτσι και οι καθηγητές γοητεύονται και κολακεύονται από το ενδιαφέρον της μαθήτριας. Ανάλογα με την ωριμότητα, τις εμπειρίες ζωής, την προσωπικότητα, τις ανάγκες, και τα τεκμαινόμενα σε εκείνη την χρονική στιγμή της ζωής του, ο καθηγητής αντιδρά με διαφορετικούς τρόπους. Όπως η μαθήτρια ή η φοιτήτρια έχει ανάγκη να ερωτευθεί, έτσι και ο καθηγητής, μπορεί να έχει την ανάγκη του θαυμασμού, της κολακείας, της ιδιαίτερης σχέσης μαθητή- μέντορα, της ανάγκης να ‘πλάσει’ –όπως ο Πυγμαλίων- την μαθήτρια. Ο έρωτας μιας 16χρονης ή μιας 22χρονης φοιτήτριας μπορεί να του δίνει νόημα, σκοπό, να τον κολακεύει, ή να τον κάνει να νιώσει ξανά νέος και ελκυστικός. Η διαφορά, φυσικά, είναι ότι ο καθηγητής πρέπει να γνωρίζει τα όρια του και έχει την ευθύνη να να οριοθετεί την σχέση».
Αληθινή ιστορία
Κι ο έρωτας χτυπά την πόρτα και προκαλεί ανατροπές. Άλλοτε παραμένει σε πλατωνικό επίπεδο και άλλοτε έπειτα από το πέρας του σχολείου, ενδέχεται να οδηγήσει στα σκαλιά της εκκλησίας. Κι άλλοτε πάλι, αν αποκαλυφθεί ενέχει παγίδες και κατά κανόνα κοινωνική κατακραυγή, άσχετα από το ποιο είναι το θύμα και ποιος ο θύτης.
“Όταν τον είδα, τον ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά. Μέχρι τότε τα μαθηματικά για μένα ήταν κινέζικα. Έπρεπε, όμως, να τον εντυπωσιάσω, κι έτσι έκανα φροντιστήρια και διάβαζα σαν τρελή. Κατόρθωσα κι έγινα η αγαπημένη του μαθήτρια. Τον κοίταζα βαθιά στα μάτια, του άφηνα ανώνυμα ραβασάκια στο μπαρμπρίζ του αυτοκινήτου, αλλά εκείνος με κρατούσε σε απόσταση, γιατί ήταν παντρεμένος. Όταν πέρασα στο Πανεπιστήμιο και έφυγα από τη σφαίρα της καθημερινής επαφής μαζί του, κατάλαβα ότι εκείνο το τολμηρό συναίσθημα για εκείνον, που ήταν θαυμασμός και έλξη μαζί, με οδήγησαν να σκεφτώ και να μετρήσω ξανά τις ικανότητες μου. Του χρωστάω πολλά, παρόλο που έχει μείνει απωθημένο μέσα μου» μου είπε η Έλσα Μωραίτη, φοιτήτρια.
«Είναι μεγάλη κολακεία και μεγάλος πειρασμός να σε φλερτάρει και να κρέμεται από τα χείλη σου ένα ωραίο 18χρονο κορίτσι. Όσο κι αν δεν θες να το παραδεχτείς, σου αρέσει και σε προκαλεί, το γεγονός ότι σε εξιδανικεύει και εισβάλλεις στη σκέψη της και στις κρυφές της επιθυμίες. Όλο αυτό το παιχνίδι σε τρομάζει. Φοβάσαι μην παρεξηγηθείς με μια ιδιαίτερη προτίμηση που θα της δείξεις, από τους άλλους μαθητές και από τους ίδιους σου, τους συναδέλφους. Συχνάμε με την συμπεριφορά σου την αδικείς και την περιθωριοποιείς. 
Πρέπει, όμως, να βάλεις την περιοριστική γραμμή και να θέσεις τα όρια σου. Είναι ένα μικρό κορίτσι και εσύ ο καθηγητής. Εκεί πρέπει να σταματά το φλερτ, πριν αρχίσει να γίνεται επικίνδυνο και απαγορευτικό στην καθημερινότητα. Ανώνυμα τηλέφωνα, ραβασάκια κάτω από το βιβλίο ύλης, βλέμματα γεμάτα ερωτισμό μπορούν να τινάξουν την επαγγελματική, την προσωπική ζωή και την υπόληψη σου στον αέρα. Ακόμα πιο επικίνδυνο, γίνεται, βέβαια, όταν γίνεται αντιληπτό από το οικογενειακό περιβάλλον και τότε βρίσκεσαι να απολογείσαι σαν να είσαι φάντασμα για κάτι που δεν ευθύνεσαι. Όσο αθώο κι αν φαντάζει αυτός ο αθώος έρωτας, μπορεί να καταστρέψει ζωές» λέει ο Φυσικός Γιάννης Θ.
«Νάξος. Αρχή Γ΄Λυκείου και ένα Σαββατόβραδο σε ένα μπαράκι κατάμεστο, είδα ένα όμορφο νέο άντρα, να με φλερτάρει με τα μάτια. Ένιωσα περίεργη έλξη και ξαφνικά, μια απροσδιόριστη ανησυχία, μ΄έκανε να φύγω σχεδόν τρέχοντας, χωρίς να του ρίξω ούτε μια ματιά.
Η Κυριακή με βρήκε να τον σκέφτομαι συνέχεια. Τη Δευτέρα πηγαίνοντας σχολείο τον είδα μπροστά μου. Ήταν ο νέος καθηγητής της Χημείας. Είχε έρθει στο νησί, ως αναπληρωτής. Ήμουν άριστη μαθήτρια, αλλά εκείνος δεν μου έδινε καμιά σημασία. Ήταν φιλικός με όλα τα παιδιά εκτός από εμένα. Ήταν απρόσιτος και πάντα τυπικός. Τον είχα ερωτευθεί πολύ. Με βασάνιζε η αδιαφορία του και με θύμωσε. Διάβασα και πέρασα στο Μαθηματικό Αθηνών. Μια μέρα χτύπησε το κουδούνι του σπιτιού μου, στου Ζωγράφου. Ήταν εκείνος. ‘Φοβήθηκα. Ήσουν μαθήτρια μου και τρόμαξα…’, μου είπε. Παντρευτήκαμε μόλις τελείωσα το Πανεπιστήμιο και έχουμε δυο παιδιά. Σήμερα είμαι κι εγώ καθηγήτρια και μπορώ να αντιληφθώ την ορθότητα της συμπεριφοράς του» , μου είπε η Γωγώ Δεληπόρτα.
Από τη Βίκυ Μπαφατάκη
