Το τερατόσπιτο… o κουρελής & η νεράιδα

Μεσημέρι, αμέσως μετά το μεσημεριανό γεύμα ξάπλωσε στο κρεβατάκι και άρχισε το όνειρα. “Ουφ! Τους βαρέθηκα να μαλώνουν όλη μέρα. Στο δωμάτιό μου έχει ησυχία”… Σκέφτηκε για τους γονείς του και άρχισε να κοιτάζει επίμονα το ταβάνι. Σήμερα έχει χορό η τάξη του στο Δημοτικό σχολείο και είναι ημέρα γιορτής. “Θα περάσουμε τέλεια”, σκέφτηκε και έκλεισε τα ματάκια του για έναν γλυκό υπνάκο.

Ένα οικοδομικό τετράγωνο πιο πάνω ένας άλλος συμμαθητής είχε αρχίσει ήδη την προετοιμασία. Η μαμά του είχε νοικιάσει μια όμορφη στολή. Μαύρη μπέρτα με χρυσή επένδυση, μεταξωτό σαλβάρι, σκαλισμένη μασκούλα και ασημένιο σπαθάκι στο χέρι. Ο μπόμπιρας μεταμορφώθηκε σε έναν φανταστικό ήρωα, όπως επιτάσσει το πνεύμα των εορτών. Του ‘βαλε και προδέρμ κολονίτσα στα μαλλιά να μοσχοβολάει και τον συνόδευσε μέχρι το σχολείο.

Ο προηγούμενος μπόμπιρας ξύπνησε μόλις…

Ένας άγριος καυγάς των γονιών, τον τίναξε σαν ελατήριο. Πήρε την μπαλίτσα του αγκαλιά και με δάκρυα στα μάτια “έστησε αυτί”… Δεν ήξερε τι ακριβώς είναι αυτή η κρίση και η ανεργία, αλλά ήταν δυο λέξεις που μισούσε. Διαρκώς άκουγε να φταίει αυτή σε όλους τους καυγάδες. Ξαφνικά άνοιξε δυνατά η πόρτα. “Έλα αγόρι μου να δούμε τι θα φορέσεις” είπε η μάνα με τα κατακόκκινα μάτια και με κάποιες επιδέξιες πατέντες του έβαλε ένα σωρό κουρελάκια, το παλιό καπέλο του παππού, του έδωσε το σπασμένο πιστολάκι, του ζωγράφισε κι ένα μουστάκι και τον έβγαλε στον δρόμο. «Πάρε καλό μου αυτό το 2ευράκι, αλλά αν μπορείς μην το φας όλο, να έχεις και αύριο».

Η παπαδιά απέναντι τα έβλεπε όλα. Τα έβλεπε όλα από καιρό. Αν εξαιρέσεις την εμμονή της με την μπάλα του μικρού που χτυπούσε τα τζάμια του σπιτιού της, ήταν μία αγία. «Έλα εδώ μικρέ μου, πάρε “αυτό” να πιείς μια πορτοκαλάδα. Θα το άναβα κεράκι στον παππούλη που “έφυγε” αλλά το ίδιο κάνει», είπε και έκλεισε την πόρτα της δίνοντάς του ένα 5ευρω.

Ο μικρός άρχισε να τρέχει. Ανυπομονούσε να δει την ωραία της τάξης. Αυτή με τα χρυσά μαλλιά και τα λαμπερά μάτια. Όπως και έγινε. Είχε ντυθεί νεράιδα. Για την ακρίβεια η πιο όμορφη νεράιδα του κόσμου!!! «Είσαι τέλεια!» της είπε γεμάτος ντροπή. «Δεν σε έχω ξαναδεί πιο όμορφη, συνέχισε»…

Τα παιδιά, όμως, είναι γνωστό, πως είναι οι πιο σκληροί κριτές του κόσμου. Τον κοίταξε… Τον ξανακοίταξε…

Σαστισμένη από το χαζό μασκάρεμά του, πάτησε κάτι τρελά και σπαστικά γελάκια!!! «Πως είσαι έτσι;;; χα χα χα!!!»

«Έχει μια τρύπα το παπούτσι σου!!!» Φώναξε ένας άλλος διαολάκος… χα χα χα! 5-6 μπόμπιρες τον έβαλαν στο κέντρο και με ένα αυτοσχέδιο “γύρω-γύρω όλοι” τον κορόιδευαν… «Αφήστε με ήσυχο ρε! Ό,τι θέλει θα έχει το παπούτσι μου, να μην σας νοιάζει!!!» είπε νευριασμένος και βγαίνοντας από αυτόν τον κύκλο, πήρε το πιστολάκι του, έκατσε μόνος του σε μια γωνιά και μετά από λίγο σηκώθηκε και έφυγε.Στο σπίτι το κλίμα είχε φτιάξει, αλλά αυτός είχε αποκτήσει μια τρύπα στην ψυχούλα. Πιο μεγάλη από του παπουτσιού… Χώθηκε στο στρωματάκι του, είπε μέσα του “Δεν θα μεγαλώσω; Θα δείτε!”… Έκλεισε τα ματάκια του και ονειρεύτηκε την πιο όμορφη νεράιδα του κόσμου!!! Όσο σκληρή κι αν ήταν μαζί του, η παιδική του καρδιά δεν κρατούσε κακίες…