Το “Αγγιγμα από πάγο” είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται με φόντο την μικρασιατική καταστροφή και τα χρόνια της προσφυγιάς που ακολούθησαν. Η συγγραφέας περιγράφει με ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο τα συνταρακτικά γεγονότα που σημάδεψαν την καταστροφή της Σμύρνης. Μέσα από το μυθιστόρημα αποτυπώνεται πως η φρίκη του πολέμου διαλύει τα όνειρα των ανθρώπων. Η δυστυχία, οι τραγικές απώλειες και οι εξοντωτικές κακουχίες μετατρέπουν την μέχρι πρότινος ευτυχισμένη ζωή των ηρώων σε εφιάλτη. Μόνη παρηγοριά οι αναμνήσεις και η αγάπη. Μια αγάπη που παραμένει δυνατή ακόμα και όταν φαίνεται πως όλα έχουν χαθεί.
Περίληψη του βιβλίου
Σμύρνη 1922, η Λουίζα και ο Αλέξης, δύο βαθιά ερωτευμένοι νέοι, αρραβωνιάζονται και κάνουν όνειρα για το μέλλον. Λίγο αργότερα όλα διαλύονται όταν ο Τούρκικος στρατός παίρνει μακριά τον Αλέξη και τα ίχνη του χάνονται.
Η οικογένεια της Λουίζας αποφασίζει πως πρέπει να εγκαταλείψει άμεσα την πόλη και τα καταφέρνει την τελευταία στιγμή. Η οικογένεια του νέου μένει πίσω ελπίζοντας πως είναι ζωντανός.
Η Σμύρνη καίγεται, η κατάσταση είναι εφιαλτική, τα θύματα χιλιάδες. Ανάμεσα τους και η μικρή Αντιόπη, αδελφή του Αλέξη, που την αρπάζουν οι Τούρκοι. Όταν ο νέος επιστρέφει μαθαίνει για την αδελφή του και ύστερα βιώνει τον θάνατο του πατέρα του. Ο ίδιος πέφτει αιχμάλωτος των Τούρκων και οδηγείτε στο αμελέ ταμπουρού (στρατόπεδο συγκεντρώσεως).
Η Λουίζα με την οικογένεια της βιώνουν τις κακουχίες της προσφυγιάς. Ο πατέρας της χάνεται σύντομα, όπως έχει χαθεί και η μητέρα της, και η 17χρονη κοπέλα καλείτε να μεγαλώσει τα δυο μικρά της αδέλφια κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες.
Ύστερα από κάποια χρόνια και πολλές θυσίες η κοπέλα φτιάχνει την ζωή της με έναν εύπορο και καλόκαρδο άνδρα. Αν και δεν είναι ερωτευμένη μαζί του και η καρδιά της ανήκει ακόμα στον Αλέξη ο Βασίλης είναι σε θέση να της προσφέρει ότι χρειάζεται αυτή και τα αδέλφια της.
Όταν όμως ο Βασίλης ξαφνικά πεθαίνει η Λουίζα βρίσκεται πάλι μόνη. Πλέον έχει βέβαια οικονομική άνεση αλλά η μοναξιά που νιώθει την οδηγεί σε βεβιασμένες αποφάσεις. Εμπιστεύεται τον λάθος άνθρωπο και χάνει τα πάντα.
Έτσι ξαναρίχνεται στην βιοπάλη. Παράλληλα η έρχεται αντιμέτωπη και με νέες δυσκολίες. Αφού θα ζήσει και τον θάνατο της μικρής της αδελφής , την οποία αδυνατεί να βοηθήσει λόγο έλλειψης χρημάτων η ζωή της καταστρέφεται.
Η μοίρα όμως έρχεται να της δώσει αυτά που της χρωστά όταν μετά από ένα πλήθος συμπτώσεων θα βρεθεί ξανά με τον αγαπημένο της .
Μπορεί άραγε η αγάπη του να γιατρέψει της πληγές της;
Λίγα λόγια για την συγγραφέα
Η Δήμητρα Χρηστίδου-Μανθεάκη γεννήθηκε στα Γιάννενα και μεγάλωσε στη Σπάρτη. Σπούδασε Ελληνική και Αγγλική Φιλολογία και συνέχισε τις σπουδές της στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Εργάστηκε πολλά χρόνια ως επιχειρηματίας, διατηρώντας φροντιστήρια ξένων γλωσσών. Είναι παντρεμένη με τον Αλέξη Μανθεάκη, γνωστό επικοινωνιολόγο, πρώην εκπρόσωπο της οικογένειας Ρουσσέλ-Ωνάση, συγγραφέα και πολιτικό αναλυτή. Είναι μέλος του Δ.Σ. της Παγκόσμιας Οργάνωσης για την Επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα IPSACI (The International Parthenon Sculptures Action Committee) που αριθμεί 240.000 μέλη στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Πως και πότε ξεκινήσατε να γράφετε;
Ξεκίνησα να γράφω το 2005 με πρώτο μου βιβλίο το «Εγώ, η γυναίκα του Ταλιμπάν» όταν είχα πλέον χαλαρώσει από τον φόρτο εργασίας των φροντιστηρίων μου και ήθελα να αφιερώσω χρόνο και κόπο σε κάτι που θα έβγαζε αυτά που είχα μέσα μου, ή αυτά που άκουγα από τους συνανθρώπους μου στον περίγυρό μου, τα οποία με συγκινούσαν ή με προβλημάτιζαν.
Ποιο από τα βιβλία σας θεωρείτε ότι σας αγγίζει περισσότερο και γιατί;
Αγαπώ όλα μου τα βιβλία γιατί τους έχω αφιερώσει πολύ χρόνο και πολύ ξενύχτι και σε μερικά, εκτενή έρευνα όταν εμπεριέχουν ιστορικά ή πολιτιστικά στοιχεία ,αλλά αδυναμία έχω στις αληθινές ιστορίες όπως το «Είχα μόνο εσένα», «Η γυναίκα του Ταλιμπάν», «Η αλήθεια που θέλω να ξεχάσω», «Μια στιγμή αρκεί…» και φυσικά το «Άγγιγμα από πάγο».
Από που εμπνέεστε τα θέματα των βιβλίων σας;
Εμπνέομαι από την ίδια τη ζωή που γράφει τα πιο πολύπλοκα σενάρια τα οποία σε πολλούς φαίνονται εξωπραγματικά και απίστευτα, και όμως συμβαίνουν καθημερινά και ταλανίζουν τους ανθρώπους που πρέπει να παλέψουν για να επιβιώσουν από καταστάσεις που τους φθείρουν σωματικά και ψυχικά, και αν είναι τυχεροί, να βρουν γαλήνη, ηρεμία, ή και λύτρωση ακόμα.
Πως εμπνευστήκατε την ιστορία της Λουίζας και του Αλέξη;
Εμπνεύστηκα την ιστορία της Λουΐζας και του Αλέξη από τις περιπέτειες μιας φιλικής μας οικογένειας που έζησε τα γεγονότα της Σμύρνης, και κατόπιν ταλαιπωρήθηκε για χρόνια στην Ελλάδα. Ό,τι γράφω στο βιβλίο είναι πέρα ως πέρα αληθινό, πλην των ονομάτων των ηρώων.
Τι έρευνα κάνατε για την καταστροφή της Σμύρνης και τα πρώτα χρόνια της ζωής των προσφύγων;
Έκανα εκτεταμένη έρευνα στη βιβλιογραφία της εποχής, όπως πχ στο βιβλίο του Χόρτον “The Blight of Asia”, και ανέτρεξα σε αυθεντικές μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων των γεγονότων της Σμύρνης, Ελλήνων, Αρμενίων, καθώς και του προσωπικού των ξένων πρεσβειών στην πόλη.
Τι νιώθετε για την Σμύρνη;
Τα γεγονότα της Σμύρνης μου προκαλούν πόνο γιατί χάθηκε ένας πολιτισμός τριών χιλιάδων ετών. Πολιτισμένοι άνθρωποι με υψηλό βιοτικό επίπεδο έφτασαν στο έσχατο της ταπείνωσης να εκλιπαρούν για ένα κομμάτι ψωμί και λίγο νερό ως πρόσφυγες, έχοντας αφήσει πίσω τους αγαπημένους νεκρούς που δεν πρόλαβαν να τους θάψουν, περιουσίες, αγνοούμενους και επιπλέον την αγωνία να επιβιώσουν αυτοί και οι οικογένειές τους χωρίς κανέναν πόρο σε τόπους που δεν γνώριζαν και που οι γηγενείς κάθε άλλο παρά ευκατάστατοι ήταν, ώστε να μπορούν να σηκώσουν το πρόσθετο βάρος εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα.
Πιστεύετε ότι οι δυσκολίες κάνουν την αγάπη πιο δυνατή;
Αυτό είναι σχετικό, γιατί εξαρτάται από τον χαρακτήρα του ανθρώπου και τις αντοχές του. Πολλοί λυγίζουν εύκολα από τις δυσκολίες και παραμερίζουν τα συναισθήματα προκειμένου να ταλαιπωρηθούν, άλλοι όμως (δε θα ισχυριζόμουν ότι είναι αρκετοί), υπερασπίζονται την αγάπη τους σθεναρά απέναντι στις αντιξοότητες, αποφασισμένοι και απτόητοι από τις κακουχίες και τις αναποδιές.
της Ματίνας Τζακάκου
