Θυμάμαι…
Από τη Δράμα, που γεννήθηκα εκείνον τον Ιούλιο, φοιτήτρια στην Αθήνα και από τη Σχολή Δημοσιογραφίας κατευθείαν σε ραδιόφωνο, τηλεόραση και εκφωνήσεις. Όλα αυτά με ιλιγγιώδη ταχύτητα…
Έρωτάς μου αναλλοίωτος στον χρόνο το ραδιόφωνο. Radio Gold, Village fm, Λάμψη, Δρόμος, Sfera και Μουσικός.
Αγάπη σταθερή η Τηλεόραση. Ως παρουσιάστρια στον ΣΚΑΪ, το Tempo, το Star, τον ΑΝΤ1 και στην Κρατική Τηλεόραση. Ως εκφωνήτρια, τα τελευταία 16 χρόνια δίνω τη φωνή μου στην προώθηση του προγράμματος (voice over trailers) του Star και ταυτόχρονα «φωνή» σε πολλά δημοφιλή brands και εταιρείες.
Πρόσφατα, άνοιξα την μεγαλύτερη αγκαλιά και έβαλα την δημιουργικότητά μου σε πλήρη λειτουργία για τα artpodcast, που πια υπάρχουν διαθέσιμα σε spotify, googlepodcast, applepodcast και κυρίως στο site artpodcast.gr.
Ενδιαφέροντες προσωπικότητες της Τέχνης, του Πολιτισμού, του Θεάματος και του Βιβλίου σε συνεντεύξεις διαθέσιμες για να τις απολαύσει όποιος επιθυμεί τη στιγμή, που θα το επιλέξει… Αυτή είναι η μαγεία του Podcasting!
Και η δημιουργικότητα πάντα θα γεννά ωραίες ιδέες και τα ερεθίσματα τριγύρω μας θα τις τροφοδοτούν, αρκεί να τα παρατηρούμε!
…την πιο σκληρή αλήθεια: Από τα 15 μου χωρίς τον πατέρα μου. Μια αλήθεια, που χρειάστηκε να περάσουν χρόνια για να συμφιλιωθώ μαζί της!
…μια έντονη μυρωδιά των παιδικών μου χρόνων: Στην κουζίνα της μαμάς στη Δράμα, γιορτές με τσουρέκια και πάστα φλώρα.
…την ωραιότερη εκδρομή: Στη φύση, στο υπέροχο σκηνικό, που συναντάς στα Ζαγοροχώρια.
…το αγαπημένο μου παιχνίδι: Αυτοσχέδιες θεατρικές παραστάσεις με τα ξαδέλφια μου.
… μια ανομολόγητη αμαρτία: Ας παραμείνει ανομολόγητη!
…μια στιγμή απελευθέρωσης: Όταν ολοκλήρωσα τον πρώτο και δυσκολότερο κύκλο της ψυχοθεραπείας μου.
…την πρώτη επανάστασή μου: Πριν ακόμη ανακοινωθούν τα αποτελέσματα των Πανελληνίων, η απόφασή μου να δώσω εξετάσεις στο Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας και να εγκαταλείψω την Δράμα για να σπουδάσω στην Αθήνα.
… τη στιγμή που δεν είχε επιστροφή: Οι στιγμές της επαγγελματικής μου πορείας, που «βούτηξα στα βαθιά» σε ραδιόφωνο και τηλεόραση.
…το αξέχαστο χρώμα μιας εικόνας: Το χρώμα της θάλασσας σε μαγικές διακοπές στους Παξούς.
…το πιο πικρό δάκρυ: Το δάκρυ της απώλειας προσώπων.
…το όνειρο που με ξαγρύπνησε: Ένας εφιάλτης πριν από περίπου 15 χρόνια, ζωντανός στα μάτια μου ακόμη και τώρα…
…το μυστικό που διέρρευσε: Δεν υπάρχει μυστικό, που κάποιος θα μου εμπιστευτεί κι αυτό να διαρρεύσει. Είμαι απόλυτη σε αυτό.
…την απροσδόκητη γοητεία: Ενός άνδρα, που μπήκε στη ζωή μου.
…το ισχυρότερο άλλοθι: Και ήθελα και έπρεπε να αποχωρήσω από μια δουλειά, που κανείς δεν το περίμενε… Εκείνη τη στιγμή, που δημιούργησα το άλλοθι για να καταφέρω να κάνω το βήμα, δε θα την ξεχάσω ποτέ!
…το ανεκπλήρωτο θέλω: Ισχυρότερη λογική έναντι συναισθήματος!
…την εντονότερη σύγκρουση: Του χθες με το σήμερα… Κάθε φορά, που συμβαίνει στο μυαλό μου, με δυσκολεύει.
…μια χαρακτηριστική γεύση: Του λικέρ με κράνα, που ετοιμάζει η μητέρα μου…
…μια επαναλαμβανόμενη φαντασίωση: Ούτε ένα παιδί να ζει τη δυστυχία, ούτε ένας υπερήλικας να νιώθει τη μοναξιά.
…το ελάττωμά μου που αγάπησα: Με τα χρόνια αγκάλιασα τον άκρατο συναισθηματισμό μου και μετέτρεψα την γκρίνια σε νάζι.
…την αθεράπευτη ενοχή: Μικρότερη ένιωθα ένοχη, όταν κάτι συνέβαινε στην οικογένειά μου κι εγώ ήμουν μακριά. Αργότερα κατάλαβα ότι η απόσταση ήταν μόνο χιλιομετρική και όχι ουσιαστική, διώχνοντας έτσι μακριά κάθε τέτοια ενοχή.
…ένα εκκωφαντικό πρέπει: Πρέπει καθημερινά να είμαι ευγνώμων για όλα αυτά, που ΔΕΝ είναι δεδομένα.
…το κάτι που έμεινε αναλλοίωτο στο χρόνο: Τα παιχνιδίσματα με τη φωνή μου.
…έναν ήχο που φυλακίστηκε για πάντα: Φυλακίστηκε – λόγω των συνθηκών της χρονιάς που έφυγε – ο ήχος των γέλιων της μεγάλης παρέας, των φίλων, της ανεμελιάς!
…το πιο μελαγχολικό μου βράδυ: Πολλά μελαγχολικά βράδια, που έχουν πια μετατραπεί σε δημιουργικά…
…τη στιγμή που άλλαξε την ροή των πραγμάτων: Η πρώτη μου φορά σε Αθηναϊκό μικρόφωνο. 1998 στο Radio Gold του Νίκου Μαστοράκη.
…την προδοσία που δέχτηκα: Στην τηλεόραση, μέσα στα φώτα… Χαμογέλασα, πήρα το μάθημα και προχώρησα εξαιρετικά!
…την πληγή που άνοιξα: Μόνο στον εαυτό μου και λόγω της αυστηρότητας με την οποία με κρίνω.
Concept: Βίκυ Μπαφατάκη
Δημοσιογραφική επιμέλεια: Αγγελική Τριάντη
