Ο Καρδινάλιος Francis Arinze είναι επίτιμος Υπουργός του εκκλησιάσματος της Θείας Λατρείας και της θείας κοινωνίας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Eziowelle, μια πόλη της Αρχιεπισκοπής Onitsha της Νιγηρίας, όπου σε ηλικία δεκαπέντε ετών, ξεκίνησε τις δευτεροβάθμιες σπουδές του στην Ιερατική Σχολή All Hallowa (All Saints) του Nuewi, σπουδές τις οποίες ολοκλήρωσε το 1950 στο Enugu.
Για τα επόμενα δύο χρόνια δίδαξε στην ίδια Ιερατική Σχολή μέχρι το 1953, όπου ξεκίνησε σπουδές φιλοσοφίας στην Ιερατική Σχολή του Bigard, στο Enugu. Ο πατέρας του αρχικά ήταν αντίθετος με την είσοδό του στην Ιερατική Σχολή, αλλά αφού παρατήρησε πόσο πολύ του άρεσε, εν τέλει τον ενθάρρυνε να συνεχίσει. Το 1955 άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα θεολογίας στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο, όπου και απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα με έπαινο summa cum laude, ενώ στη συνέχεια τρία χρόνια αργότερα χειροτονήθηκε στην ιεροσύνη, κατά τη διάρκεια μιας τελετής που έλαβε χώρα στην εκκλησία του Ποντιφικού Πανεπιστημίου στη Ρώμη, στις 23 Νοεμβρίου 1958. Από το 1961 έως το 1962, ο Arinze ήταν καθηγητής λειτουργικής, λογικής και βασικής φιλοσοφίας στην Ιερατική Σχολή του Bigard, στο Enugu. Από εκεί, διορίστηκε περιφερειακός γραμματέας για την Καθολική εκπαίδευση για το ανατολικό τμήμα της Νιγηρίας. Τελικά, ο Arinze πήρε μετάθεση στο Λονδίνο, όπου φοίτησε στο Ινστιτούτο Εκπαίδευσης, αποκτώντας το δίπλωμα το 1964.
Ο Arinze έγινε ο νεότερος Ρωμαιοκαθολικός επίσκοπος στον κόσμο, όταν χειροτονήθηκε στις 29 Αυγούστου 1965, σε ηλικία μόλις 32 ετών. Διορίστηκε τιτουλάριος επίσκοπος Φισιανής και ορίστηκε ως βοηθός του Αρχιεπισκόπου Onitsha της Νιγηρίας. Παρακολούθησε την τελευταία σύνοδο του Β’ Συμβουλίου του Βατικανό την ίδια χρονιά και έγινε Αρχιεπίσκοπος της Onitsha στις 26 Ιουνίου του 1967. Ήταν ο πρώτος γηγενής Αφρικανός που ηγήθηκε της επισκοπής του, διαδεχόμενος τον Αρχιεπίσκοπο Charles Heerey, έναν Ιρλανδό ιεραπόστολο.
Ως νέος Αρχιεπίσκοπος δεν είχε πολύ χρόνο να εγκατασταθεί στο γραφείο του πριν ξεσπάσει ο πόλεμος Νιγηρίας-Μπιάφρα. Ολόκληρη η αρχιεπισκοπή βρισκόταν στην αποσχιστική περιοχή Biafran κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου της Νιγηρίας. Ως αποτέλεσμα του πολέμου, ο Αρχιεπίσκοπος Arinze αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη Onitsha και να ζήσει ως πρόσφυγας, πρώτα στο Adazi και μετά στο Amichi, για τα τρία χρόνια του πολέμου, που διήρκεσε από το 1967 έως το 1970.
Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ήταν πρόσφυγας, ο Αρχιεπίσκοπος Arinze εργάστηκε ακούραστα για τους πρόσφυγες, τους εκτοπισμένους, τους αρρώστους και τους πεινασμένους, προσφέροντας υποστήριξη σε ιερείς και θρησκευόμενους και δίνοντας στους πιστούς ελπίδα για το μέλλον. Με τη βοήθεια ξένων ιεραποστόλων, επέβλεπε αυτό που ένας εργάτης διεθνούς βοήθειας αποκάλεσε μια από τις «πιο αποτελεσματικές και αποδοτικές διανομές ανακουφιστικού υλικού» στην ιστορία, κερδίζοντας έτσι τον σεβασμό όλων των παρατάξεων της χώρας.
Ο Francis Arinze όταν τελείωσε ο πόλεμος Νιγηρίας-Biafra το 1970 ήταν ακόμα Αρχιεπίσκοπος της Onitsha. Ως μέρος της Biafra, η Onitsha και ο λαός της είχαν υποφέρει πολύ στον τριετή πόλεμο. Τα σπίτια και οι επιχειρήσεις των ανθρώπων είχαν καταστραφεί και η ήδη φτωχή περιοχή βυθιζόταν όλο και πιο βαθιά στη φτώχεια. Το τέλος του πολέμου δεν σήμαινε τέλος στις προκλήσεις που αντιμετώπιζε ο νεαρός Αρχιεπίσκοπος.
Η κυβέρνηση της Νιγηρίας απέλασε όλους τους ξένους ιεραπόστολους που στάθμευαν στην αρχιεπισκοπή, αφήνοντας μόνο τους ντόπιους κληρικούς και θρησκευόμενους, που ήταν λίγοι στον αριθμό. Η κυβέρνηση κατέσχεσε επίσης τα καθολικά σχολεία, τα περισσότερα από τα οποία χρησίμευαν επίσης ως εκκλησίες ή ενοριακές αίθουσες.
Εντυπωσιασμένος από τα πολλά επιτεύγματα του Arinze ως ηγέτη μιας αρχιεπισκοπής με λίγους πόρους αλλά και την ικανότητά του να συνεργάζεται με τους μουσουλμάνους που αποτελούν μια ισχυρή μειονότητα, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ διόρισε το 1979 τον Arinze αντιπρόεδρο της Γραμματείας του Βατικανό για τους μη χριστιανούς, η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε Ποντιφικό Συμβούλιο για τον Διαθρησκειακό Διάλογο. Ο Arinze συνέχισε ως τακτικός της αρχιεπισκοπής του και εξελέγη ομόφωνα πρόεδρος της Διάσκεψης των Επισκόπων της Νιγηρίας το 1984.
Στις 8 Απριλίου 1985, ο Arinze παραιτήθηκε από τη θέση του στην Onitsha της Νιγηρίας και ο Πάπας τον ονόμασε καρδινάλιο-διάκονο του San Giovanni della Pigna στο κονσιστόριο που πραγματοποιήθηκε στις 25 Μαΐου 1985. Λίγα χρόνια αργότερα το 1996 αναβαθμίστηκε σε καρδινάλιο-ιερέα και δύο ημέρες μετά την αναγόρευσή του σε καρδινάλιο-διάκονο, ο Arinze διορίστηκε πρόεδρος του Ποντιφικού Συμβουλίου για τον Διαθρησκειακό Διάλογο.
Ο Αrinze υπηρέτησε σε διάφορες συναφείς ιδιότητες, μεταξύ άλλων ως πρόεδρος της Ειδικής Συνέλευσης για την Αφρική της Συνόδου των Επισκόπων. Έλαβε επίσης τιμητικές διακρίσεις υπό την ιδιότητά του αυτή: Στις 24 Οκτωβρίου του 1999 έλαβε χρυσό μετάλλιο από το Διεθνές Συμβούλιο Χριστιανών και Εβραίων για τα εξαιρετικά επιτεύγματά του στις διαθρησκειακές σχέσεις. Ταξίδεψε εκτενώς και έγινε δημοφιλής ομιλητής στις Ηνωμένες Πολιτείες. Παράλληλα ήταν μέλος της Επιτροπής του Μεγάλου Ιωβηλαίου του έτους 2000. Υπό αυτή την ιδιότητα, συνεργάστηκε στενά με μεμονωμένους επισκόπους και ιερείς σε όλο τον κόσμο για την προετοιμασία του σπάνιου εορτασμού της Εκκλησίας. Την 1η Οκτωβρίου 2002, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος τον όρισε νομάρχη της Συνόδου για τη Θεία Λατρεία και τη Διαταγή των Μυστηρίων.
Όταν ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ πέθανε στις 2 Απριλίου 2005, όλοι οι σημαντικοί αξιωματούχοι του Βατικανό – συμπεριλαμβανομένου και του Arinze – έχασαν αυτομάτως τις θέσεις τους. Έτσι, θεωρήθηκε papabile, δηλαδή υποψήφιος για εκλογή στον παπισμό, στο παπικό κονκλάβιο που ακολούθησε, στο οποίο ήταν εκλεκτός καρδινάλιος και πέστρεψε στη θέση του ως νομάρχης της Συνόδου για τη Θεία Λατρεία.
Στις 9 Δεκεμβρίου 2008 ο Βενέδικτος έκανε δεκτή την παραίτηση του Arinze από τη θέση του νομάρχη της Συνόδου της Θείας Λατρείας
O Arinze συνέχισε να παραμένει ενεργός και το 2009 εκφώνησε την εναρκτήρια ομιλία στο Ινστιτούτο Augustine στο Ντένβερ. Κατηχεί ενεργά μέσω της Familyland TV στην Αμερική, τις Φιλιππίνες, την Αφρική και την Ευρώπη. Έχει παράξει πάνω από 1.700 τηλεοπτικά προγράμματα με την Αποστολή για τον Αγιασμό της Οικογένειας. Τα προγράμματα καλύπτουν σχεδόν όλες τις εγκυκλίους και τις αποστολικές επιστολές του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’, το Βατικανό και πολλά άλλα θέματα. Τον Ιούλιο του 2009, εκφώνησε μια σημαντική ομιλία για την προώθηση του διαθρησκειακού διαλόγου στο City Club του Κλίβελαντ. Τέλος είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων μαζί με ένα πλήρες “Κατηχητικό πρόγραμμα για τον Αγιασμό και την Αλήθεια” για παιδιά και ενήλικες. Στις 5 Οκτωβρίου 2021, ιδρύθηκε στο όνομα του Arinze ένα υπερσύγχρονο κέντρο για την ειρήνη και τη συμφιλίωση στη Νιγηρία.
από τον Παναγιώτη Ανδρεάδη
