Το καλοκαίρι του 1943, η Melgorzata Twardecki, μια ανύπαντρη μητέρα που ζούσε στην κατεχόμενη από τους Ναζί Πολωνία, διατάχθηκε να φέρει το πεντάχρονο γιο της στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου του δήμου της το επόμενο πρωί. Ο γιος της Aloizy είχε ξανθά μαλλιά και μπλε μάτια. Όταν η μητέρα του αρνήθηκε να υπακούσει στις διαταγές, τα SS πήραν το παιδί με τη βία, το φόρτωσαν σε ένα τρένο και το πήραν μακριά. Χρόνια αργότερα, όταν ο γιος της επέστρεψε στην πατρίδα χάρη σε ένα ειδικό πρόγραμμα επανένωσης, η Μελγκορζάτα ανακάλυψε με τρόμο τι είχε γίνει στον γιο της. Η πλύση εγκεφάλου ήταν τέτοια που, όταν ο Αλοίζι είδε τον πατέρα του να αφαιρεί από τον τοίχο τη φωτογραφία του νεκρού πλέον και νικημένου Χίτλερ, τον αποκάλεσε προδότη.
Όπως εκείνη, εκατοντάδες χιλιάδες μητέρες βίωσαν την ίδια τραγωδία κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής. Υπολογίζεται ότι μόνο στην Πολωνία απήχθησαν περίπου 200.000 παιδιά, ενώ εξίσου πολλά απήχθησαν και στην υπόλοιπη Ευρώπη, συνολικά περίπου 400.000 παιδιά.
Στόχος αυτού του παρανοϊκού σχεδίου, που περιλαμβανόταν στο ευρύτερο “Γενικό Σχέδιο για την Ανατολή”, δηλαδή στο γενικότερο σχέδιο εθνοκάθαρσης της Ανατολικής Ευρώπης, ήταν η απαγωγή παιδιών που είχαν Άρια χαρακτηριστικά , η μεταφορά τους σε ειδικά κέντρα επανεκπαίδευσης και η “γερμανοποίησή” τους.
Σε μια ομιλία του τον Οκτώβριο του 1943, ο Χάινριχ Χίμλερ είπε: “Είναι καθήκον μας να πάρουμε τα παιδιά τους μαζί μας, να τα απομακρύνουμε από το περιβάλλον τους, αν χρειαστεί με απαγωγή ή κλοπή, και να τα στείλουμε στη Γερμανία”.
Αν και οι Ναζί θεωρούσαν τους Πολωνούς κατώτερη φυλή, το μεγάλο ποσοστό παιδιών με ξανθά μαλλιά και μπλε μάτια τους εξέπληξε ιδιαίτερα. Γι’ αυτό και πείστηκαν ότι τα παιδιά αυτά ήταν απόγονοι γερμανικού αίματος και ότι η απαγωγή τους ήταν επομένως αναγκαία αλλά και δίκαιη για να τα φέρουν πίσω στη χώρα τους, όπου ανήκαν.
Ήδη από τον Οκτώβριο του 1939 ο Χίτλερ δημιούργησε την Επιτροπή του Ράιχ για την Ενίσχυση της Γερμανικότητας υπό την έμμεση διοίκηση του Χάινριχ Χίμλερ, επικεφαλής των SS. Το Επιτελείο είχε προσδιορίσει 62 φυσικές παραμέτρους για την ταξινόμηση της “γερμανικότητας” των παιδιών και τα κατέταξε σε 11 κατηγορίες, από την πιο καθαρή έως τη λιγότερο καθαρή. Αυτές οι παράμετροι περιλάμβαναν το χρώμα των μαλλιών και των ματιών, το μήκος της μύτης, το πάχος των χειλιών, τη στάση του σώματος, το μέγεθος του κρανίου, το σχήμα του κεφαλιού, ακόμη και το μέγεθος της λεκάνης των κοριτσιών.
Παιδιά ηλικίας 2 έως 6 ετών που θεωρούνταν Άρια στέλνονταν σε Lebensborn, ορφανοτροφεία όπου περίμεναν να υιοθετηθούν, κυρίως από υψηλόβαθμους κομματικούς αξιωματούχους ή αξιωματικούς των SS. Στα παιδιά δόθηκαν ψεύτικα πιστοποιητικά γέννησης που αποδείκνυαν τη γέννησή τους σε γερμανικά μέρη, ακόμη και νέα ονόματα που δεν πρόδιδαν την πολωνική καταγωγή τους. Υποβάλλονταν επίσης σε εντατική πλύση εγκεφάλου για να πιστέψουν ότι ήταν πάντα Γερμανοί. Τα παιδιά που απέτυχαν στο φυλετικό τεστ στέλνονταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου συχνά γίνονταν πειραματόζωα για ιατρικά πειράματα.
Παιδιά ηλικίας 6 έως 12 ετών στέλνονταν αντίθετα στη Γερμανία, σε ειδικά σχολεία όπου διδάσκονταν να είναι καλοί Άριοι και πιστοί Ναζί. Τους δίδασκαν γερμανικά και τα παρακινούσαν να ξεχάσουν τη μητρική τους γλώσσα, να φορούν στολές με σβάστικες, να τραγουδούν στρατιωτικά τραγούδια και γενικά να σκέφτονται σαν πραγματικοί Ναζί. Και αυτά στη συνέχεια δόθηκαν για υιοθεσία, αλλά λόγω της ηλικίας τους κάποια κορίτσια στάλθηκαν σε μαιευτήρια όπου βιάστηκαν και έμειναν έγκυες από μέλη των SS.
Οι απαγωγές γίνονταν με διάφορους τρόπους.
Τα SS προτιμούσαν την εξαπάτηση από τη χρήση βίας, διότι έτσι επιταχύνονταν οι επιχειρήσεις και γίνονταν πολύ λιγότερο προβληματικές. Οργανώνονταν ψεύτικες εκδρομές για καλοκαιρινές διακοπές, ή οι γονείς πείθονταν να συγκεντρώσουν τα παιδιά τους κάπου για ψεύτικες τελετές, ή ακόμη και τα παιδιά παραλαμβάνονταν απευθείας από τα σχολεία από τα SS, έτσι ώστε οι γονείς να μην είναι παρόντες και να μην μπορούν να αντισταθούν.Τον Ιούλιο του 1943, ο Χίμλερ διέταξε ότι όλα τα ρατσιστικά συναφή παιδιά που γεννιόντουσαν από γυναίκες από κατεχόμενες περιοχές που στέλνονταν να εργαστούν σε εργοστάσια ή αγροκτήματα αποτελούσαν αυτομάτως ιδιοκτησία του Ράιχ: τα έπαιρναν λοιπόν αμέσως μόλις γεννιόντουσαν, τα εξέταζαν και όσα δεν πληρούσαν τα κριτήρια της άριας φυλής εξοντώνονταν αμέσως. Ιδρύθηκαν επίσης οι Brown Sisters, νοσοκόμες αφιερωμένες στον ναζιστικό σκοπό. Αυτές ταξίδευαν μεταξύ χωριών και πόλεων αναζητώντας Άρια παιδιά. Κουβαλούσαν γλυκά και καραμέλες για να προσελκύσουν τα παιδιά, προσποιούνταν τις φίλες τους, τους μιλούσαν για να μάθουν αν είχαν αδέρφια που έμοιαζαν και τέλος ανέφεραν στα SS τους υποψήφιους για απαγωγή.
Μετά τον πόλεμο, η πολωνική κυβέρνηση εφάρμοσε ένα ειδικό πρόγραμμα για την επανένωση των παιδιών με τις οικογένειές τους. Η αναζήτηση ήταν εξαιρετικά δύσκολη και λέγεται ότι μόνο 40.000 παιδιά επαναπατρίστηκαν από τα περίπου 200.000 που είχαν κλέψει οι Ναζί. Από πολλά, δυστυχώς, χάθηκαν τα ίχνη τους.
Πηγές:
Hitler’s Stolen Children – Warfare History Network
Kidnapping of children by Nazi Germany – Wikipedia
Επιμέλεια: Βίκυ Μπαφατάκη
Πηγή: https://it.quora.com/ by Luigi Valente
