Η Σιγκαπούρη βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα δημογραφικό ορόσημο, καθώς ο συνολικός δείκτης γονιμότητας (TFR) για το 2023 έπεσε για πρώτη φορά κάτω από τη μονάδα, στις 0,97 γεννήσεις ανά γυναίκα, ξεπερνώντας το χαμηλό ρεκόρ του προηγούμενου έτους, που ήταν 1,04 γεννήσεις ανά γυναίκα το 2022. Δύο διαδοχικά έτη με χαμηλά ποσοστά γεννήσεων ρεκόρ θα προκαλούσαν σίγουρα μεγάλη ανησυχία στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής της κυβέρνησης της Σιγκαπούρης, οι οποίοι θα το θεωρούσαν πλέον ως υπαρξιακή απειλή για τη μελλοντική οικονομική ανάπτυξη και την εθνική επιβίωση αυτής της μικροσκοπικής νησιωτικής πόλης-κράτους. Πιθανότατα θα απαιτηθούν δραστικά μέτρα για τον μετριασμό μιας τέτοιας δεινής και απελπιστικής κατάστασης. Πράγματι, ένα πρόσφατο ειδησεογραφικό άρθρο ανέφερε ότι το κοινοβούλιο της Σιγκαπούρης συζήτησε την επέκταση των σημερινών επιδοτήσεων της θεραπείας εξωσωματικής γονιμοποίησης στα δημόσια νοσοκομεία στις ιδιωτικές κλινικές γονιμότητας.
Επί του παρόντος, οι γυναίκες της Σιγκαπούρης ηλικίας κάτω των 40 ετών μπορούν να λάβουν έως και 75% συγχρηματοδότηση από την κυβέρνηση για έως τρεις κύκλους φρέσκιας και τρεις κύκλους κατεψυγμένης εξωσωματικής γονιμοποίησης. Οι γυναίκες άνω των 40 ετών δικαιούνται συγχρηματοδότηση για έως και δύο κύκλους εξωσωματικής γονιμοποίησης, υπό την προϋπόθεση ότι είχαν επιχειρήσει τουλάχιστον έναν κύκλο εξωσωματικής γονιμοποίησης ή IUI (ενδομήτριας σπερματέγχυσης) πριν από την ηλικία των 40 ετών.
Παρόλα αυτά, υπάρχει σήμερα μεγάλος φόρτος ασθενών στις δημόσιες κλινικές εξωσωματικής γονιμοποίησης, με πολλούς ασθενείς να απογοητεύονται από τις μεγάλες αναμονές. Επειδή η γυναικεία γονιμότητα μειώνεται απότομα με την ηλικία, ιδίως για τις γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας άνω των 30 ετών, υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες ότι οι μεγάλοι χρόνοι αναμονής μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά τα ποσοστά επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης των ασθενών. Εξ ου και η έκκληση για την επέκταση των κρατικών επιδοτήσεων στις ιδιωτικές κλινικές εξωσωματικής γονιμοποίησης, ώστε να μειωθούν οι χρόνοι αναμονής.
Η κυβέρνηση της Σιγκαπούρης θα πρέπει να προσέξει τις παγίδες μιας τέτοιας κίνησης.
Το πιο προφανές είναι ότι ο απώτερος στόχος των ιδιωτικών φορέων υγειονομικής περίθαλψης είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους, καθώς είναι υπόλογοι στους μετόχους τους για να το επιτύχουν, ενώ τα δημόσια νοσοκομεία λογοδοτούν στην κυβέρνηση και στους πολίτες.Ως εκ τούτου, εάν τα δημόσια κονδύλια χρησιμοποιηθούν για την επιδότηση της ιδιωτικής θεραπείας εξωσωματικής γονιμοποίησης, ένα σημαντικό μέρος των χρημάτων των φορολογουμένων θα καταλήξει τελικά στα κέρδη των μετόχων, αντί να επανεπενδυθεί πίσω στις κρατικές εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης προς όφελος του ευρύτερου κοινού.
Ως εκ τούτου, το σχετικό ερώτημα που τίθεται είναι γιατί να μην χρησιμοποιηθεί το ίδιο ποσό δημόσιων πόρων που προορίζεται για την επιδότηση της ιδιωτικής θεραπείας εξωσωματικής γονιμοποίησης, για την αναβάθμιση και επέκταση των εγκαταστάσεων εξωσωματικής γονιμοποίησης στα δημόσια νοσοκομεία; Για παράδειγμα, με την πρόσληψη περισσότερων ειδικών γιατρών γονιμότητας και άλλου ιατρικού προσωπικού που σχετίζεται με την εξωσωματική γονιμοποίηση, καθώς και με την αγορά περισσότερου εξοπλισμού για την αύξηση της χωρητικότητας των εργαστηρίων εξωσωματικής γονιμοποίησης ώστε να μπορούν να χειριστούν περισσότερες περιπτώσεις.
Στη συνέχεια, υπάρχει επίσης το ζήτημα της σύνεσης και της δικαιοσύνης στη διάθεση των χρημάτων των φορολογουμένων για την επιδότηση της υγειονομικής περίθαλψης των πολιτών της χώρας.
Εάν η θεραπεία της εξωσωματικής γονιμοποίησης ξεχωρίζει μόνη της για επιδότηση στην ιδιωτική υγειονομική περίθαλψη, τι θα λέγατε να επιχορηγείτε επίσης απειλητικές για τη ζωή και εξουθενωτικές ασθένειες όπως το εγκεφαλικό επεισόδιο, ο καρκίνος, οι καρδιακές και νεφρικές παθήσεις στο πλαίσιο της ιδιωτικής υγειονομικής περίθαλψης;Δεν θα άξιζαν αυτές οι θανατηφόρες και καταστροφικές ασθένειες να έχουν μεγαλύτερη προτεραιότητα στη δημόσια χρηματοδότηση σε σύγκριση με τη θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης, η οποία δεν είναι ούτε σωτήρια για την υγεία ούτε σωτήρια για τη ζωή;
Παρ’ όλα αυτά, σε περίπτωση που η κυβέρνηση της Σιγκαπούρης αποφασίσει τελικά να επεκτείνει τη συγχρηματοδότηση στην ιδιωτική θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης, οι επιδοτήσεις αυτές θα πρέπει να εξαρτώνται από την περίπτωση που οι μεμονωμένες ιδιωτικές κλινικές εξωσωματικής γονιμοποίησης επιδείξουν υψηλότερα ή ίσα ποσοστά επιτυχίας εξωσωματικής γονιμοποίησης σε σύγκριση με τις δημόσιες κλινικές εξωσωματικής γονιμοποίησης, ώστε να δικαιολογείται η δαπάνη των χρημάτων των φορολογουμένων. Συνεπώς, θα πρέπει να επιβάλλονται αυστηροί ετήσιοι έλεγχοι του ιστορικού των ιδιωτικών κλινικών εξωσωματικής γονιμοποίησης, ώστε να μπορούν να τύχουν τέτοιων επιδοτήσεων από τα δημόσια ταμεία.
Με την απαίτηση ενός αποδεκτού ποσοστού επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης για να δικαιούται κανείς επιδότηση, αυτό θα αποθαρρύνει τις ιδιωτικές κλινικές εξωσωματικής γονιμοποίησης από το να εκμεταλλεύονται την απελπισία των ασθενών με χαμηλές πιθανότητες επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης.Για παράδειγμα, ασθενείς με σοβαρά μειωμένα αποθέματα ωοθηκών λόγω πρόωρης εμμηνόπαυσης ή χημειοθεραπείας λόγω καρκίνου, ή ασθενείς με σοβαρή ανδρική υπογονιμότητα που απαιτούν χειρουργική εξαγωγή ανώριμου σπέρματος από τους όρχεις. Αυτό θα δώσει κίνητρο στις ιδιωτικές κλινικές γονιμότητας να αποθαρρύνουν έντονα τέτοιους ασθενείς με χαμηλές πιθανότητες επιτυχίας από το να ακολουθήσουν τη συμβατική θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης και, αντίθετα, να τους κατευθύνουν απευθείας σε πιο ρεαλιστικές λύσεις για την απόκτηση παιδιού, όπως η δωρεά ωαρίων και σπέρματος ή ακόμη και η υιοθεσία.
Εκτός από τον τακτικό έλεγχο των ποσοστών επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης των ιδιωτικών κλινικών εξωσωματικής γονιμοποίησης, πρέπει επίσης να υπάρξει αυστηρή ρύθμιση της ακαθάριστης τιμής της θεραπείας εξωσωματικής γονιμοποίησης πριν από τις επιδοτήσεις, ώστε να διασφαλιστεί ότι η κρατική συγχρηματοδότηση δεν θα αποτελέσει κίνητρο για τις ιδιωτικές κλινικές εξωσωματικής γονιμοποίησης να αυξήσουν περαιτέρω τις ιατρικές αμοιβές για να μεγιστοποιήσουν την κερδοφορία τους, επειδή οι ασθενείς πληρώνουν τώρα λιγότερα με τις επιδοτήσεις αυτές.Ο στόχος του ελέγχου των τιμών πρέπει να είναι η διασφάλιση της “σχέσης ποιότητας-τιμής”, τόσο για τους ασθενείς όσο και για την κυβέρνηση.
Ακόμη ένα άλλο ζήτημα που πρέπει να προσέξετε είναι ότι επειδή οι ασθενείς μπορεί να έχουν κάποια επιπλέον χρήματα για να διαθέσουν σε επιδοτούμενη θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης, ορισμένοι γιατροί μπορεί να ενθαρρύνουν αδίστακτα την υιοθέτηση συμπληρωματικών διαδικασιών για την εξωσωματική γονιμοποίηση που μπορεί να έχουν αμφίβολη θεραπευτική αξία.Η Αρχή Ανθρώπινης Γονιμοποίησης και Εμβρυολογίας (HFEA) του Ηνωμένου Βασιλείου διατηρεί έναν τέτοιο μαύρο κατάλογο αμφιλεγόμενων και αμφίβολων πρόσθετων διαδικασιών στη θεραπεία της εξωσωματικής γονιμοποίησης που είναι προαιρετικές και μη απαραίτητες.
Για παράδειγμα, η χρήση απεικόνισης σε χρόνο που βοηθά στην επιλογή εμβρύων εξωσωματικής γονιμοποίησης με τις καλύτερες πιθανότητες να εξελιχθούν σε μωρό με τη χρήση αλγορίθμων υπολογιστή ή τεχνητής νοημοσύνης, αξιολογείται ως μαύρη από την HFEA για τη βελτίωση των ποσοστών επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα μέτρια/υψηλής ποιότητας αποδεικτικά στοιχεία έχουν δείξει ότι αυτή η πρόσθετη διαδικασία δεν βελτιώνει σημαντικά τα αποτελέσματα της θεραπείας της εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Άλλες πρόσθετες θεραπευτικές διαδικασίες λαμβάνουν ακόμη χειρότερη βαθμολογία “κόκκινο” από τον HFEA, η οποία υποδηλώνει ότι αυτές μπορεί στην πραγματικότητα να είναι επιζήμιες για τα ποσοστά επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Για παράδειγμα, ο προεμφυτευτικός γενετικός έλεγχος, ο έλεγχος της δεκτικότητας του ενδομητρίου (του βλεννογόνου της μήτρας) και διάφορες ανοσολογικές εξετάσεις και θεραπείες για τη γονιμότητα.
Στη συνέχεια, υπάρχει επίσης ο εξορθολογισμός κόστους-οφέλους σχετικά με το κατά πόσο οι κρατικές επιδοτήσεις της εξωσωματικής γονιμοποίησης μπορούν πραγματικά να μετριάσουν ή να ξεπεράσουν το δημογραφικό πρόβλημα της Σιγκαπούρης με τα χαμηλά ποσοστά γονιμότητας και την ταχεία γήρανση του πληθυσμού.
Στατιστικά στοιχεία από άλλες εύπορες και ανεπτυγμένες χώρες με χαμηλά ποσοστά γονιμότητας και ανεπτυγμένο σύστημα κλινικών εξωσωματικής γονιμοποίησης μπορεί ενδεχομένως να δώσουν μια ένδειξη. Για παράδειγμα, πρόσφατα στοιχεία από την Αυστραλία έδειξαν ότι 1 στα 18 μωρά γεννιούνται μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης, ενώ στην Ιαπωνία περίπου 1 έως 11,6 γεννήσεις αποδίδονται στην εξωσωματική γονιμοποίηση.Συνεπώς, στην καλύτερη περίπτωση, η εξωσωματική γονιμοποίηση δεν μπορεί να αυξήσει τον συνολικό αριθμό γεννήσεων κατά περισσότερο από 10%, γεγονός που δύσκολα θα βελτίωνε τα δημογραφικά στοιχεία οποιασδήποτε χώρας που υπολείπεται κατά πολύ του ποσοστού αναπλήρωσης των 2,1 γεννήσεων ανά γυναίκα.Ακόμα και έτσι, μπορεί ίσως να υποστηριχθεί ότι η επέκταση της συγχρηματοδότησης στην ιδιωτική θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης μπορεί στην πραγματικότητα να εξυπηρετήσει έναν συμβολικό σκοπό, ως μια χειρονομία της κυβέρνησης της Σιγκαπούρης για να δείξει ότι ενδιαφέρεται και υποστηρίζει τα άτεκνα ζευγάρια στο δύσκολο και αγχωτικό ταξίδι τους για τη γονεϊκότητα μέσω της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.Ωστόσο, μπορεί επίσης να υποστηριχθεί ότι το ίδιο ποσό θα μπορούσε να δαπανηθεί καλύτερα για τη βελτίωση και την επιδότηση των εγκαταστάσεων παιδικής μέριμνας και της προσχολικής εκπαίδευσης, γεγονός που θα προκαλούσε πιθανώς μεγαλύτερη δημόσια ευγνωμοσύνη από πολύ μεγαλύτερο αριθμό γονέων.
Το Υπουργείο Υγείας της Σιγκαπούρης έχει δημόσιο καθήκον και ηθική επιταγή να διασφαλίσει ότι τα χρήματα των φορολογουμένων δαπανώνται με σύνεση και αξιοποιούνται με σύνεση για την κάλυψη των σχετικών αναγκών δημόσιας υγείας των πολιτών της χώρας.
Θα μπορούσε να υπάρξει ακατάλληλη ιεράρχηση προτεραιοτήτων και κακή κατανομή των δημόσιων κονδυλίων για την υγειονομική περίθαλψη εάν επιδοτείται η θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης σε ιδιωτικές κλινικές, ενώ δεν επιδοτείται πιο επείγουσα θεραπεία για απειλητικές για τη ζωή ασθένειες, δεδομένου ότι η θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης δεν αναμένεται να βελτιώσει σημαντικά το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων της χώρας.
Το βασικό ερώτημα είναι πόση αξία λαμβάνει η Σιγκαπούρη σε αντάλλαγμα από τη δαπάνη των φορολογικών δολαρίων των πολιτών της για την επιδότηση της ιδιωτικής θεραπείας εξωσωματικής γονιμοποίησης;
Πηγή: https://bioedge.org/ by Alexis Heng
