Οι ναρκισσιστές δεν υποφέρουν από την οδύνη που νιώθει ένας ενσυναισθητικός. Δεν έχουν συναισθήματα – είναι άδειοι. Το μόνο που βιώνουν είναι οι εξάρσεις συναισθημάτων που δεν εξελίσσονται ποτέ σε συναισθήματα. Δεν τους λείπει ένα πρόσωπο που αγαπούν. Δεν αγαπούν ποτέ κανέναν. Και δεν αισθάνονται ενοχές. Νιώθουν ντροπή. Και ζητούν συγγνώμη μόνο για να ανακτήσουν τον εφοδιασμό τους (supply). Δεν τους λείπει ένα άτομο. Τους λείπει το περιβάλλον στο οποίο ένιωθαν καλά να βρίσκονται – η βιτρίνα μόνο.
Οι ενσυναισθητικοί περνούν από ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο ανάκαμψης και ανάπτυξης. Δεν έχουν τίποτα να μάθουν από τους ναρκισσιστές (εκτός αν θέλουν να υποβαθμιστούν). Οι ναρκισσιστές υποφέρουν για έναν εντελώς διαφορετικό λόγο – υποφέρουν από ένα βαθύ κενό μέσα τους. Βιώνουν το απόλυτο κενό και δεν νιώθουν ποτέ μια αληθινή αγάπη και χαρά και δεν ανακάμπτουν εύκολα. Ποτέ δεν ένιωσαν αγάπη για να ξεκινήσουν. Ως εκ τούτου, το μόνο που μπορούν να βρουν είναι ένα άλλο σενάριο για να συνεχίσουν να υποκρίνονται. Και η προσποίηση δεν είναι ευτυχία.
Τα μόνα συναισθήματα που έχουν είναι αρνητικά – όπως η οργή, ο θυμός, ο φθόνος, η ντροπή (επειδή πιάστηκαν στα ψέματα). Δεν νοιάζονται για κανέναν. Ενδιαφέρονται για το πώς τους έκανε να νιώσουν η συγκεκριμένη τροφοδοσία (ο άνθρωπος στόχος που τους ανατροφοδοτεί) – δηλ. τους έκανε να νιώσουν ότι έχουν τον έλεγχο και ότι είναι ισχυροί και επιδέξιοι επειδή τους ξεγέλασαν. Τους αρέσει να νιώθουν ότι τους λατρεύουν. Προσποιούνται κυριολεκτικά όλα τα άλλα συναισθήματα. Κάθε άνθρωπος είναι αναλώσιμος γι’ αυτούς – αυτά είναι λόγια από το στόμα τους. Είσαι εκεί για να εξυπηρετείς έναν σκοπό και κάθε προσπάθεια που καταβάλλουν για σένα είναι μια συναλλαγή.
