Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1971. Σε ηλικία 6 χρονών μετακομίσαμε στον τόπο καταγωγής μου, στην Καρδίτσα, όπου πήγα σχολείο. Παράλληλα, πήρα πτυχία στα Αγγλικά και Γαλλικά και έκανα 7 χρόνια μπαλέτο και πιάνο.
Το 1989 πέρασα στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, στο Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας, όπου παρέμεινα έως το 1994. Στη συνέχεια έζησα στην Αθήνα έως το 2005. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου εργάστηκα σε Διαφημιστικές Εταιρίες και Εταιρίες Επικοινωνίας ως γραμματέας, κειμενογράφος και βοηθός Προέδρου.
Η ανάγκη μου για μια ζωή πιο κοντά στη φύση με έκανε να μετακομίσω το 2005 στη Μυτιλήνη και να εργαστώ ως φιλόλογος. Πλέον, αυτό είναι το κύριο επάγγελμά μου, το οποίο με εκφράζει πολύ. Το 2009 έφυγα από το νησί και έκτοτε ζω στη Ραφήνα.
Είμαι Υπεύθυνη της Ελληνικής Γραμματείας των Διεθνών Βραβείων Giuseppe Sciacca και μέλος από το 2009, ανάδοχη μητέρα της Mariama από τη Siera Leone, μέλος της WWF και της Greenpeace. Τραγουδώ blues και jazz με φίλους μου μουσικούς και αγαπώ το αργεντίνικο τάνγκο και παίζω θέατρο.
Στιγμές…
Η στιγμή που έγινε η πρώτη ανάμνηση της ζωής σου: η αγκαλιά της αδερφής μου, 6 χρόνια μεγαλύτερη. Η απόλυτη αίσθηση της ανιδιοτελούς αγάπης!
Η αξέχαστη στιγμή στο σχολείο: Οι κοπάνες στη Γ’ Λυκείου προτελευταία ώρα κάθε μέρα για να πάμε η παρέα για καφέ, 8 άτομα συνολικά! Τις είχαμε υπολογίσει με απίστευτη ακρίβεια για να μπορέσουμε να λείψουμε και στο τέλος της χρονιάς έτσι ώστε να διαβάσουμε για τις Πανελλαδικές.
Τη στιγμή που αποκάλυπτες μια ζαβολιά σου: όταν έφαγα διήμερη αποβολή στη Β’ λυκείου επειδή «παρέσυρα» τους συμμαθητές μου σε λευκή απεργία, μιας και δεν μας πήγαν την εκδρομή που δικαιούμασταν. Το έκρυψα επιμελώς, μέχρι που όταν ήμουν δευτεροετής στο Παν/μιο, η μαμά μου μου αποκάλυψε ότι οι γονείς μου τα ήξεραν όλα!
Μια ευτυχισμένη παιδική στιγμή: Καλοκαίρια στην πλατεία της Καρδίτσας, παιχνίδι ατελείωτο από τις 5 το απόγευμα μέχρι τις 11 το βράδυ! Μαύρα χέρια, χτυπημένα γόνατα, χαρά!
Η στιγμή που ένιωσες το πρώτο καρδιοχτύπι: Στο νηπιαγωγείο με τον Τάκη! Είχε κάτι μάτια θάλασσες! Μονίμως μπαίναμε μαζί στη γωνία τιμωρία, αφού ο ένας συμπαραστεκόταν στον άλλο!
Μια στιγμή ‘αφόρητης τρέλας’: Στο 3ο έτος στα Γιάννενα… Είμαστε με τη συγκάτοικό μου την Έφη και ανεβαίνουμε από το Μώλο προς το κέντρο. Κουραστήκαμε και σήκωσα το χέρι σε ένα ταξί.. μόνο που ήταν περιπολικό!! Είχαν όμως την ευγενή καλοσύνη να μας επιβιβάσουν και να μας αφήσουν στην πλατεία, έξω από το μπαράκι (όλο τζαμαρία) στο οποίο πηγαίναμε… αντιλαμβάνεστε…
Μια υπέροχη στιγμή με τους φίλους μου: το 2010 στα γενέθλιά μου, όταν κάλεσα τους φίλους μου σε ένα κουτούκι για να γιορτάσουμε ότι ζω και ότι είμαι καλά, μιας και είχα περάσει μία δύσκολη περιπέτεια υγείας.
Το διάσημο φιλί ευγνωμοσύνης της Κατερίνας Νίκου στον 16χρονο ερευνητή για τον καρκίνο Jack Andraka. Εικονίζεται και η Γ.Γ. Sciacca Βίκυ Μπαφατάκη
Η στιγμή που έφυγες από το σπίτι για σπουδές: ήταν αρκετά δύσκολα. Μετά όμως από 4-5 μήνες εγκλιματίστηκα πλήρως και ένιωθα ελεύθερη κι ωραία!
Στιγμές ενός ταξιδιού: Τοσκάνη 2008.. απερίγραπτης ομορφιάς φύση, στοιχισμένοι αμπελώνες, υπέροχα οινοποιεία και πολύ κρασί!
Η στιγμή που γνώρισες έναν σημαντικό άνθρωπο: όταν γνώρισα τον Γιώργο Πασχαλίδη. Νιώθω ευλογημένη γι αυτό…
Εκείνη η στιγμή που ομολόγησες στον εαυτό σου ότι ερωτεύτηκες: όταν άκουγα επί 2 μήνες κάθε βράδυ, ‘ο το βράδυ Nina Simone και κοιμόμουν στον καναπέ!
Εκείνη η στιγμή που ένιωσες ευτυχία: όταν ανακάλυψα ότι τραγουδάω.
Η στιγμή που απογοητεύτηκες: Όσες φορές με εκμεταλλεύτηκαν επαγγελματικά στο παρελθόν.
Μια στιγμή που σε πλημμύρισε φόβο: Όταν κινδύνευσε ο γάτος μου ο Μάχος.
Savino Zaba, Κατερίνα Νίκου και η Καθηγήτρια Patrizia Paterlini
Μια τολμηρή στιγμή: όταν στα 34 μου άλλαξα εντελώς επαγγελματικό χώρο και τελικά τα κατάφερα!
Η στιγμή που αποφάσισες να λησμονήσεις κάτι από το παρελθόν: Μια φιλία που δεν είχε καλή τύχη.
Εκείνη η στιγμή που σε πόνεσε: όταν βίωσα άμεσα διπλή προδοσία
Η στιγμή που άκουσες μια σκληρή αλήθεια: Όταν άκουσα από άνθρωπο που εμπιστεύομαι ότι στη ζωή δυσκολεύομαι να χαρώ.
Η στιγμή που είπες: «Αυτή είναι η ομορφότερη στιγμή της ζωής μου»: το έχω πει πολλές φορές, κυρίως όταν περνάμε ήρεμες στιγμές με το σύντροφό μου, όταν οδηγώ και βλέπω τα χρώματα της φύσης.
Η στιγμή που περιμένεις εναγωνίως στο μέλλον: να αποδέχομαι..
Eπιμέλεια: Κωνσταντίνα Κλοκοτάρα
Concept: Βίκυ Μπαφατάκη
