Search

Στιγμές…. από την Αστυνομικό και Συγγραφέα Παιδικών Βιβλίων Φωτεινή Κωνσταντοπούλου…..

Γεννήθηκα τον Αύγουστο του 1980. Το ημερολόγιο έγραφε 1η. Από τότε, αγαπάω τους Αυγούστους, τον ήλιο, τις ανέμελες στιγμές και τη δημιουργία. Έτσι, από μικρή ξεκίνησα να ζωγραφίζω με τις λέξεις, γιατί δεν μπορούσα να τραβήξω μια ίσια γραμμή. Ήθελα ό,τι έβλεπα, να το αποτυπώνω. Όταν γνώρισα σταδιακά τα συναισθήματα, άρχισα να γράφω γι’ αυτά, ώσπου, χωρίς να καταλάβω πως, ξεκίνησα να γράφω για τα παιδιά και να βλέπω τα βιβλία μου να κυκλοφορούν. Έκτοτε, έζησα μεγάλες στιγμές με παιδιά, γονείς, σπουδαίους ανθρώπους, μα κυρίως με τον εαυτό μου. Έκανα πολλά ταξίδια σε σχολεία ακριτικά και απομακρυσμένα. Γνώρισα εκατοντάδες παιδιά σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και πραγματοποιήθηκαν σημαίνουσες διοργανώσεις, με κορυφαία το Παιδικό Φεστιβάλ Βιβλίου Αστυπάλαιας. Ως σήμερα μετράω στο ενεργητικό μου δέκα βιβλία, τέσσερις σημαντικές διοργανώσεις και ένα υπό σύσταση σωματείο με το όνομα «ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΑΙΖΕΙ», το οποίο θα διοργανώνει εκπαιδευτικές και πολιτιστικές δράσεις για τα παιδιά. Συνεχίζω να γράφω και να δημιουργώ για τα παιδιά, έναν «τόπο» ξεγνοιασιάς, άδολης αγάπης, γέλιου και χαράς, εκεί όπου θέλω μόνιμα να κατοικώ.

Η στιγμή που έγινε η πρώτη ανάμνηση της ζωής σου: Τη μαμά μου να με έχει ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Ο αδερφός μου έπαιζε μαζί μου.

Η αξέχαστη στιγμή στο σχολείο: Όταν έγραψα με μαρκαδόρο σ’ έναν τοίχο τη λέξη «αγάπη». Με είδε μια καθηγήτρια.

Τη στιγμή που αποκάλυπτες μια ζαβολιά σου: Δεν θυμάμαι να το έχω κάνει.

Μια ευτυχισμένη παιδική στιγμή: Τον αδερφό μου να μου κάνει δώρο την Παταπούφα. Ήταν από τις οικονομίες του.

Η στιγμή που ένιωσες το πρώτο καρδιοχτύπι: Β’ Γυμνασίου. 14 ετών. Χαμογελάω.

Μια στιγμή «αφόρητης τρέλας»: Η ζωή ενός ανθρώπου που δημιουργεί, έχει κάμποσες τέτοιες στιγμές.

Μια υπέροχη στιγμή με τους φίλους μου: Έχω ζήσει πολλές όμορφες στιγμές… Είναι εκείνες, όταν ονειρευόμαστε.

Η στιγμή που έφυγες από το σπίτι για σπουδές: Έξοδος μεγάλη. Πολλά μαθηματικά λόγω των νέων υποχρεώσεων.

Δυο στιγμές από τα φοιτητικά σου χρόνια: Ως αστυνομικός δεν πέρασα φοιτητικά χρόνια, όπως όλοι τα φαντάζονται. Αλλά, δυο στιγμές που θυμάμαι έντονα, είναι να κρύβομαι πίσω από άλλους για να μη συμμετάσχω ενεργά σε μαθήματα, που δεν μου άρεσαν, και να μπαίνω κάτω από το θρανίο για να στείλω μήνυμα στον έρωτά μου.

Εκείνη η στιγμή που αποφάσισες να ασχοληθείς με το βιβλίο: Κάποια στιγμή όταν ήμουν ακόμα παιδί.

Οι πρώτες στιγμές στον χώρο του βιβλίου: Πάθος και ένταση. Αχαρτογράφητα νερά, αλλά δεν με ένοιαζε.

Η κορυφαία στιγμή μέχρι τώρα στην επαγγελματική σου πορεία: Η στιγμή όταν τυχαία είδα μια φωτογραφία στα ΜΜΕ. Η σύντροφος του τότε Πρωθυπουργού, Μπέτυ Μπαζιάνα έκανε εθιμοτυπικό δώρο στη σύζυγο του Προέδρου της Τουρκίας το βιβλίο μου «ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ».

Στιγμές ενός ταξιδιού: Παιδικό Φεστιβάλ στην Αστυπάλαια. Χειμώνας 2019 στο κατάστρωμα του καραβιού. Νύχτα, άπνοια, όνειρα, αγωνίες και έρωτες… Όλα γύριζαν στο νου μου.

Η στιγμή που γνώρισες έναν σημαντικό άνθρωπο: 2016. Ο αείμνηστος Τζανέτος Αντύπας. Πρόεδρος του ΑμΚ Σωματείου PRAKSIS.

Η στιγμή της γνωριμίας με έναν μεγάλο έρωτα: Συστηθήκαμε. Ο χρόνος σταμάτησε.

Εκείνη η στιγμή που ομολόγησες στον εαυτό σου ότι αγάπησες: Θα είναι η στιγμή με εκείνον, που τις Κυριακές θα διαβάζουμε μαζί στο σαλόνι. Δίπλα μας, θα παίζουν τα παιδιά μας.

Εκείνη η στιγμή που ένιωσες ευτυχία: Έχω ζήσει αρκετές στιγμές ευφροσύνης με την οικογένειά μου και με ανθρώπους, που αγαπώ και με αγαπούν.

Η στιγμή που απογοητεύτηκες: Οι άνθρωποι, όταν φαίνονται ανάξιοι της μεγαλειώδους φύσης τους, με απογοητεύουν.

Μια στιγμή που σε πλημμύρισε φόβο: Ο αδερφός μου είχε πάει στην θάλασσα μόνος του. Τον αναζητούσαμε για σχεδόν μια ημέρα και δεν τον βρίσκαμε.

Μια τολμηρή στιγμή: Όταν, χωρίς παρακαταθήκες ή ανάλογο παρελθόν, αποφάσισα να πολιτευτώ. Τελικά εξελέγην.

Η στιγμή που αποφάσισες να λησμονήσεις κάτι από το παρελθόν: Το παρελθόν είναι κομμάτι του παρόντος και του μέλλοντός μας. Δεν πρέπει να το λησμονούμε. Πρέπει να συγχωρούμε και να αξιολογούμε τις εμπειρίες που βιώσαμε.

Εκείνη η στιγμή που σε πόνεσε: Όταν έχασα τη γιαγιά και τον παππού μου.

Η στιγμή που άκουσες μια σκληρή αλήθεια: Πληρώνουμε τα λάθη μας.

Η στιγμή που είπες: «Αυτή είναι η ομορφότερη στιγμή της ζωής μου»: Ανήκει στο μέλλον.

Η στιγμή που περιμένεις εναγωνίως στο μέλλον: Να ταξιδέψω ξανά, χωρίς φόβο.

Concept: Βίκυ Μπαφατάκη

Δημοσιογραφική επιμέλεια: Αγγελική Τριάντη

Write a response

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Close
Your custom text © Copyright 2018. All rights reserved.
Close