Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1978 και μεγάλωσα στην Αθήνα, μοναχοπαίδι, μοναχοκόρη, με πολλή αγάπη και φροντίδα από τους γονείς μου. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, μου άρεσε η ζωγραφική και η τέχνη γενικότερα.
Παρόλα αυτά, σπούδασα διοίκηση με concentration το Marketing στο Πανεπιστήμιο La Verne και αμέσως μετά το πτυχίο μου και μετά από μια σύντομη πρακτική σε εισαγωγική εταιρεία ξεκίνησα να εργάζομαι στην μεγαλύτερη ίσως art gallery της χώρας, πλάι στο Σταύρο Μιχαλαριά, από τον οποίο έχω μάθει πάρα πολλά. Όντας 15 χρόνια σχεδόν στο χώρο της τέχνης νιώθω πανευτυχής που έχω συνεργαστεί με τους γνωστότερους Έλληνες καλλιτέχνες. Παράλληλα από το 2011-2013 και μέχρι το θάνατό της, εργάστηκα για την μεγαλύτερη ίσως Ελληνίδα διεθνή μας γλύπτρια την Chryssa.
Η στιγμή που έγινε η πρώτη ανάμνηση της ζωής σου: Η πρώτη ζεστή αγκαλιά του μπαμπά μου.
Η αξέχαστη στιγμή στο σχολείο: Το μπουγέλο το καλοκαίρι στο τέλος της σχολικής χρονιάς
Τη στιγμή που αποκάλυπτες μια ζαβολιά σου: Σπάνια έκανα ζαβολιές.
Μια ευτυχισμένη παιδική στιγμή: Το ατελείωτο παιχνίδι με τις φίλες μου τα καλοκαίρια στο εξοχικό μου σπίτι.
Η στιγμή που ένιωσες το πρώτο καρδιοχτύπι: Στην κατασκήνωση το καλοκαίρι της Δευτέρας Γυμνασίου, ναι το ξέρω λίγο μεγάλη!
Μια στιγμή «αφόρητης τρέλας»: Σχεδόν 12ωρο ξενύχτι και χορός μέχρι το πρωί σε μπαρ της Νάξου, στις πρώτες μου διακοπές μόνη μου με τις φίλες μου, όταν ήμουν 18 χρονών, Μετά κοιμόμουν 24 ώρες.
Μια υπέροχη στιγμή με τους φίλους μου: Οι βόλτες μας στη θάλασσα τα καλοκαίρια και οι ατελείωτες συζητήσεις μας εκεί, δίπλα στο κύμα.
Η στιγμή που έφυγες από το σπίτι για σπουδές…: Δεν έφυγα από το σπίτι για σπουδές, μια και σπούδασα στην Αθήνα. Νομίζω άλλωστε πως οι γονείς μου, τόσο υπερπροστατευτικοί που ήταν, πως δεν θα με άφηναν να σπουδάσω κάπου μακριά.
Δυο στιγμές από τα φοιτητικά σου χρόνια…: Η εισαγωγή μου στο Πανεπιστήμιο και η αγωνία στην αρχή και μετά φυσικά η τελετή αποφοίτησής μου έχοντας κοντά μου αγαπημένους μου ανθρώπους.
Εκείνη η στιγμή που αποφάσισες να ασχοληθείς με την Τέχνη…: Ήταν σωστό το timing. Μόλις είχα τελειώσει τις σπουδές μου το 2001 και λίγο μετά, τo 2002, 200 μέτρα από το σπίτι μου στη Μαλακάσα, αποφάσισε να ανοίξει ο Σταύρος Μιχαλαριάς το Art City, το μεγαλύτερο ίσως χώρο τέχνης σε όλη την Ελλάδα. Αμέσως πήγα με το βιογραφικό μου και ξεκίνησα να εργάζομαι σε αυτό το μοναδικό πάρκο τέχνης.
Οι πρώτες στιγμές στην τέχνη: Απίστευτο άγχος, κάτι που ήμουν πολύ μικρή, κάτι η απειρία, κάτι οι ιδιαιτερότητες κάποιων καλλιτεχνών.. τελικά τα κατάφερα μια χαρά!
Η κορυφαία στιγμή μέχρι τώρα στην επαγγελματική σου πορεία: Η διοργάνωση ενός πολύ μεγάλου φιλανθρωπικού event τέχνης στο Ξενοδοχείο Χίλτον στη μνήμη της κόρης μου. Η συγκίνηση μεγάλη αλλά και η ηθική ικανοποίηση μεγάλη μια και η επιτυχία ήταν τεράστια. Πρόκειται για το bazaar με έργα τέχνης γνωστών Ελλήνων καλλιτεχνών που διοργάνωσα στο Hilton τον Νοέμβριο του 2015, τα έσοδα από το οποίο διατέθηκαν στην Πνοή στη μνήμη της μικρής Βασιλικής μου.
Στιγμές ενός ταξιδιού…: Η εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό αντικρίζοντας τους ουρανοξύστες στο Μανχάταν, στη Νέα Υόρκη. Δέος. Το ταξίδι αυτό είχε πολύ μεγάλη σημασία για εμένα μια και ήταν δώρο της μεγάλης μας εικαστικού Chryssa με σκοπό να δω και να θαυμάσω τα έργα της στα γνωστότερα Μουσεία του Μανχάταν, MOMA & Brooklyn Museum.
Η στιγμή που γνώρισες έναν σημαντικό άνθρωπο…: Η στιγμή που γνώρισα την εικαστικό Vassiliki. Όποιος την γνωρίζει θα καταλάβει, πρόκειται για μια γυναίκα εκπληκτική, ξεχωριστός άνθρωπος, μοναδική δημιουργός. Σπάνια προσωπικότητα και ψυχή, την αγαπώ πολύ.
Η στιγμή της γνωριμίας με τον σύντροφό σου ή έναν μεγάλο έρωτα…: Η στιγμή που γνώρισα τον σύντροφό μου, αν και ήμασταν πολύ μικροί φάνηκε από την αρχή πως ήταν ένας έρωτας που θα κρατήσει, θέλω να πιστεύω για πάντα.
Εκείνη η στιγμή που ομολόγησες στον εαυτό σου ότι ερωτεύτηκες…: Χτυποκάρδι και αγωνία μεγάλη…
Εκείνη η στιγμή που ένιωσες ευτυχία…: Όταν πήρα στην αγκαλιά μου γιο μου.
Η στιγμή που απογοητεύτηκες…: Απογοητεύομαι και σύντομα μου περνάει, οπότε δεν έχω κάποια συγκεκριμένη στιγμή στο μυαλό μου.
Μια στιγμή που σε πλημμύρισε φόβο…: Στο αεροπλάνο, όταν είπε ο πιλότος πως πρέπει να κάνουμε αναγκαστική προσγείωση, πέρασε όλη μου η ζωή μπροστά από τα μάτια μου. Τελικά πήγαν όλα καλά ευτυχώς.
Μια τολμηρή στιγμή…: Βουτιά από μία πολύ ψηλή εξέδρα στη Ρόδο, αδρεναλίνη στα ύψη!!!!
Η στιγμή που αποφάσισες να λησμονήσεις κάτι από το παρελθόν: Δεν θέλω τίποτα να λησμονήσω από το παρελθόν, όλα γίνονται για κάποιο λόγο.
Εκείνη η στιγμή που σε πόνεσε…: Δυστυχώς έχω βιώσει τρεις στιγμές μεγάλου πόνου, την απώλεια της μόλις 6 μηνών κόρης μου στην εντατική παίδων, τον χαμό του πατέρα μου πριν τρία χρόνια και μόλις έμαθα πως η μητέρα μου έπαθε βαρύ εγκεφαλικό όταν ήταν 59 χρονών, μέχρι σήμερα 9 χρόνια μετά, παραμένει με βαριά κινητική αναπηρία.
Η στιγμή που άκουσες μια σκληρή αλήθεια: Μόλις μαθαίνεις ότι έχεις χάσει έναν αγαπημένο σου άνθρωπο, ο θάνατος αγαπημένου σου, είναι για ‘μενα είναι η πιο σκληρή αλήθεια.
Η στιγμή που είπες: «Αυτή είναι η ομορφότερη στιγμή της ζωής μου»: Το πάρτυ του γάμου εξακολουθεί και παραμένει η ομορφότερη στιγμή της ζωής μου.
Η στιγμή που περιμένεις εναγωνίως στο μέλλον…: Να λήξει επιτέλους αυτός ο εφιάλτης της κρίσης.
Επιμέλεια & Cocept: Βίκυ Μπαφατάκη, Επικοινωνιολόγος
