Γεννήθηκα στη Λεμεσό της Κύπρου. Σπούδασα Επικοινωνία και ΜΜΕ από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανα μεταπτυχιακό στις Διεθνείς Σχέσεις. Από το 2004 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2013 εργάστηκα ως Σύμβουλος Ραδιοτηλεόρασης στην Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου.
Από το 2013 ζω μόνιμα στις ΗΠΑ όπου εργάζομαι ως δημοσιογράφος-αρθρογράφος στον Εθνικό Κήρυκα της Νέας Υόρκης, ενώ παράλληλα ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στην Ισπανική Γλώσσα και Λογοτεχνία στο Instituto Cervantes της Νέας Υόρκης.
Τον Ιούνιο του 2015 κυκλοφόρησε το δεύτερο μου βιβλίο με τίτλο «Τα δάκρυα της σιωπής» από τις Εκδόσεις Έξη.
Μιλάω Αγγλικά, Ισπανικά, Ιταλικά, Γαλλικά και λίγα Αραβικά. Η προσωπική μου ιστοσελίδα είναι www.ariasocratous.com και είμαι η δημιουργός του site www.writersgang.com.
Στιγμές…
Η στιγμή που έγινε η πρώτη ανάμνηση της ζωής σου: Ήμουν τεσσάρων ετών, είχα ξεφύγει από την προσοχή του θείου μου ο οποίος εκτελούσε χρέη νταντάς εκείνη τη μέρα, έτρεχα στο διάδρομο του σπιτιού, έχασα την ισορροπία μου και χτύπησα στην άκρη του ματιού. Πέρασα όλο το βράδυ στο νοσοκομείο. Ήμουν πολύ τυχερή που δεν το έχασα. Ακόμα έχω το σημάδι.
Η αξέχαστη στιγμή στο σχολείο: Όταν ο δάσκαλος στην ΣΤ Δημοτικού με υποχρέωσε να μείνω ένα διάλειμμα στην τάξη και να γράψω έκθεση επειδή πίστευε πως μου τις έγραφαν οι γονείς μου. Είχα πληγωθεί απίστευτα κι έβαλα τα κλάματα.
Τη στιγμή που αποκάλυπτες μια ζαβολιά: σου πάντα κοκκίνιζα, τραύλιζα και κοίταζα στο υπερπέραν. Ποτέ πάντως δεν κοιτούσα τη μαμά μου κατάματα.
Μια ευτυχισμένη παιδική στιγμή: Όταν μου διηγόταν η γιαγιά μου ιστορίες κάτω από τον ίσκιο της υπέροχης λεμονιάς της αυλής στο χωριό τα καλοκαίρια.
Η στιγμή που ένιωσες το πρώτο καρδιοχτύπι: Στην Β’Δημοτικού όταν είχα ερωτευτεί ένα συμμαθητή μου, ο οποίος καθόταν στο διπλανό θρανίο και μου έστελνε κρυφά σημειώματα με ζωγραφιές.
Μια στιγμή ‘αφόρητης τρέλας’: Είναι πολλές, δεν είναι μόνο μία. Ολόκληρη η στάση ζωής μου είναι μια αφόρητη τρέλα από μόνη της.
Μια υπέροχη στιγμή με τους φίλους μου: Ήταν 13 Αυγούστου, μέρα των γενεθλίων μου και οι φίλοι μου διοργάνωσαν για μένα πάρτι έκπληξη στην παραλία το βράδυ. Ήταν μια από τις ωραιότερες στιγμές της ζωής μου, από αυτές που μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη.
Η στιγμή που έφυγες από το σπίτι για σπουδές: Στα 18 μου όταν έφυγα από την Κύπρο και πήγα Αθήνα για σπουδές και τρία χρόνια πριν όταν ξανάφυγα από την Κύπρο για να μεταναστεύσω στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η φυγή κι εγώ έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση!
Δυο στιγμές από τα φοιτητικά σου χρόνια…: Είναι τόσες πολλές που είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω δύο από αυτές. Θυμάμαι έντονα που πηγαίναμε κάθε Καρναβάλια στο σπίτι μιας φίλης μας στην Πάτρα δέκα άτομα και κοιμόμασταν στρωματσάδα στο πάτωμα επειδή δεν υπήρχε χώρος. Περνούσαμε όμως φανταστικά. Ήταν αξέχαστα χρόνια τα φοιτητικά χρόνια. Ίσως τα ωραιότερα χρόνια της ζωής μου.
Εκείνη η στιγμή που αποφάσισες να ασχοληθείς με τη συγγραφή και τη δημοσιογραφία: Η συγγραφή ήταν πολύ ώριμη απόφαση και κατακλυσμιαία θα έλεγα. Το 2009 το καλοκαίρι είχα πάει στη Μήλο για διακοπές κι εκεί συνέλαβα την ιδέα για την ιστορία του πρώτου μου μυθιστορήματος. Θυμάμαι πως μου είχε γίνει εμμονή και δεν μπορούσα να ησυχάσω μέχρι που ξεκίνησα να καταγράφω τις σκέψεις μου στον υπολογιστή. Ήταν πολύ αργή κι επίπονη διαδικασία η πρώτη προσπάθεια. Μου πήρε περίπου 2 χρόνια.
Η δημοσιογραφία είναι για μένα μεγάλο πάθος, όνειρο ζωής. Δεν το είδα ποτέ ως επάγγελμα αλλά ως συνέχεια του εαυτού μου, ως ταυτότητα. Νομίζω πως δεν θα μπορούσα να γίνω τίποτα άλλο εκτός από δημοσιογράφος. Η δουλειά αυτή απαιτεί εύρος γνώσεων, οφείλεις να διαβάζεις και να ενημερώνεσαι διαρκώς, να είσαι συνεχώς ενεργός, να έρχεσαι σε επαφή με διαφορετικούς ανθρώπους κάθε φορά, να λατρεύεις την περιπέτεια και να απεχθάνεσαι τη μονιμότητα. Η δημοσιογραφία είναι έρωτας χωρίς ημερομηνία λήξεως.
Οι πρώτες στιγμές στο (χώρο της δημοσιογραφίας.) Ήμουν πολύ μικρή, γύρω στα 19 όταν έκανα την πρακτική μου στο χώρο της τηλεόρασης. Ήμουν πολύ μικρή και άπειρη και δεν είχα την πραγματική ιδέα για τον πως θα έπρεπε να διαχειριστώ το χώρο αυτό. Η τηλεόραση είναι ένα μέσο ιδιαίτερα σαγηνευτικό και μαγικό αλλά ταυτόχρονα αδυσώπητο και αδηφάγο. Χρειάζεται γερό στομάχι, πολύ γερές βάσεις και ηθικές αξίες, καθώς και καλή παιδεία για να παραμείνεις προσγειωμένος και ποιοτικός και να κλείσεις τα αυτιά στις ευκαιριακές σειρήνες. Πιστεύω όμως ακράδαντα πως η πραγματική αξία του δημοσιογράφου φαίνεται στην εφημερίδα, στον γραπτό λόγο.
Η κορυφαία στιγμή μέχρι τώρα στην επαγγελματική σου πορεία: Στη δημοσιογραφία δεν έχω προλάβει να κάνω ακόμα όλα τα βήματα που θα ήθελα αλλά αν έπρεπε να διαλέξω από την μέχρι σήμερα πορεία μου θα έλεγα τη συνέντευξη με την συγγραφέα Isabelle Allende. Η αύρα και η προσωπικότητα της με μάγεψε. Ως συγγραφέας βρίσκομαι ακόμα σε πολύ αρχικό στάδιο και θεωρώ πως δεν έχει έρθει ακόμα η κορυφαία στιγμή.
Στιγμές ενός ταξιδιού: Το πιο μαγευτικό μου ταξίδι το έκανα στη Ρώμη. Με αυτή την πόλη έχω ένα μυστηριώδες, καρμικό δέσιμο. Μόνο που την φέρνω στη σκέψη μου, παραλύουν οι αισθήσεις μου και μένω εκστατική. Μου προκαλεί μια αίσθηση που δυσκολεύομαι να την εκφράσω με λόγια.
Η στιγμή που γνώρισες έναν σημαντικό άνθρωπο: Μέσω της δουλειά μου έχω γνωρίσει πολλούς και ιδιαίτερα σημαντικούς ανθρώπους. Για μένα όμως ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου είναι ο πατέρας μου. Οι ηθικές αξίες και η στάση ζωής που με δίδαξε είναι ανυπολόγιστης αξίας. Είναι και μια πολύ ιδιαίτερη κι επιβλητική προσωπικότητα ως άτομο. Δεν το λέω επειδή είναι πατέρας μου αλλά επειδή είναι πολύ σπάνιο να συναντήσεις ένα τόσο ακέραιο άνθρωπο, ιδιαίτερα χαρισματικό και πληθωρικό με ένα δικό του κώδικα αξιών.
Εκείνη η στιγμή που ομολόγησες στον εαυτό σου ότι ερωτεύτηκες :Όταν τον συνάντησα και κατάλαβα πως με αυτό τον άνθρωπο θα παντρευτώ τη στιγμή που μου προκαλούσε μόνο αλλεργία η λέξη γάμος. Εκείνη η στιγμή που ένιωσες ευτυχία…Νιώθω ευτυχισμένη με πολύ μικρές και ίσως αμελητέες στιγμές που όμως είναι οι μεγαλύτερες στη ζωή μου. Νιώθω απέραντη ευτυχία κάθε φορά που κάθομαι στον βράχο της παραλίας δίπλα από το σπίτι μου, ατενίζω τον ορίζοντα, χορταίνω το απέραντο γαλάζιο και ψάχνω ερωτήματα σε όλα τα θέματα που με απασχολούν. Πάντοτε βρίσκω και τη λύση.
Η στιγμή που απογοητεύτηκες: Όταν με πρόδωσαν και δεν εκτίμησαν όσα τους πρόσφερα.
Μια στιγμή που σε πλημμύρισε φόβο. Όταν επιστρέφαμε οικογενειακώς στην Κύπρο από ένα ταξίδι στον Λίβανο και το αεροπλάνο είχε μηχανική βλάβη και άρχισε να κάνει σβούρες στον αέρα. Η καρδιά μου παραλίγο να σπάσει. Ευτυχώς με τους κατάλληλους ελιγμούς ο πιλότος κατάφερε να μας προσγειώσει πίσω στη Βηρυτό.
Μια τολμηρή στιγμή: Όταν αποφάσισα να τα αφήσω όλα πίσω μου και να κάνω μια καινούρια αρχή στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Η στιγμή που αποφάσισες να λησμονήσεις κάτι από το παρελθόν: Όταν με πρόδωσαν. Αποφάσισα να λησμονήσω το άτομο που διέπραξε την προδοσία, όχι όμως και την πράξη του.
Εκείνη η στιγμή που σε πόνεσε: Όταν έχασα ένα πολύ αγαπημένο άνθρωπο.
Η στιγμή που άκουσες μια σκληρή αλήθεια: Όταν μου έβαλαν τις φωνές επειδή είχα επενδύσει συναισθηματικά σε λάθος ανθρώπους.
Η στιγμή που είπες: «Αυτή είναι η ομορφότερη στιγμή της ζωής μου»: Τη μέρα του γάμου μου. Ήταν ονειρεμένη μέρα.
Η στιγμή που περιμένεις εναγωνίως στο μέλλον... Να κρατήσω στα χέρια μου το παιδί μου.
Επιμέλεια & Concept: Βίκυ Μπαφατάκη, Επικοινωνιολόγος
