«Τελικά, Ηρώ, ο νονός σου μισό το άφησε το όνομά σου. Ηρωίδα έπρεπε να σε βαφτίσει!» κι εκείνη της είχε απαντήσει: «Δεν ήξερε τότε τι με περίμενε στη ζωή μου, αλλά και να το ήξερε, μάλλον θα το θεώρησε υπερβολικό και προτίμησε να το κόψει και να με βαφτίσει Ηρώ, αφήνοντας το υπόλοιπο να πλανάται σαν απειλή…»
Από την ημέρα που γεννιέται η Ηρώ, η ζωή της είναι ένας αγώνας για επιβίωση. Η μητέρα της, η Φιλιώ, φέρεται με σκληρότητα και αδιαφορία στα τρία της παιδιά ενώ απατά κατά συρροή τον σύζυγό της. Όταν ο σύζυγος της, ανακαλύπτει τις απιστίες της και συγκεκριμένα αυτή με τον αδελφικό του φίλο, εγκαταλείπει το σπίτι του πεπεισμένος, και από τα λεγόμενα της, πως τα παιδιά μπορεί και να μην είναι δικά του.
Τότε η Φιλιώ φέρνει στο σπίτι τον νέο της εραστή. Ο Γρηγόρης όμως αποδεικνύεται ένας ανήθικος και διεστραμμένος άνθρωπος καθώς δεν διστάζει να αποπειραθεί να βιάσει την μικρή Ηρώ. Δύσβατοι όλοι οι δρόμοι που κλήθηκε να βαδίσει, σαν κοριτσάκι, σαν έφηβη, σαν νέα κοπέλα, σαν γυναίκα. Η Ηρώ σοκαρισμένη από την αποκρουστική αυτή κίνηση, αλλά και από την αδιάφορη και σκληρή στάση της μητέρας της, αποφασίζει να εγκαταλείψει σε ηλικία δέκα χρόνων το σπίτι της και να βρεθεί σε άγνωστους και κακοτράχαλους δρόμους, δρόμους που θα πληγώσουν το σώμα και την ψυχή της. την ψυχή που στο πέρασμα των χρόνων θα αντέξει άραγε όλα όσα τις επιφυλάσσει η μοίρα;
Θα αντιμετωπίσει ένα βίαιο σύζυγο, μια μεγάλη οικονομική καταστροφή που θα την φυγαδέψει στην Κύπρο. Η μεγαλύτερη μάχη που θα κληθεί να δώσει θα είναι να σώσει τα παιδιά της από τις λανθασμένες επιλογές τους. Δίπλα της η φύλακας άγγελος, η Αλεξάνδρα. Μια μυστηριώδης, σκοτεινή γυναίκα, που μόνο στην Ηρώ θα δείξει το φωτεινό της πρόσωπο. Είναι η μόνη που μπορεί ν’ αφουγκραστεί το λυγμό της ψυχής της. Η μόνη που θα σταθεί στο πλευρό της, όταν η Ηρώ αναγκαστεί να γίνει ένας άλλος άνθρωπος για να προστατέψει τους αγαπημένους της και να νικήσει..
Έξοδος, Ανάβαση, Άνοδος – Πτώση, Γολγοθάς – Σταύρωση, και Ανάσταση. Με αυτούς τους τίτλους η Λένα Μαντά, επέλεξε να ορίσει τις πτυχές της ζωής της Ηρώς, και να χωρίσει το μυθιστόρημα σε πέντε αντίστοιχα κεφάλαια. Κάτω από κάθε τίτλο πρόσθεσε αποσπάσματα από ψαλμούς του Δαυίδ, συνδεδεμένους με την υπόθεση. Αυτήν την γυναίκα που η Μοίρα δεν αγάπησε, ανακαλύπτουμε μέσα από τις 425 σελίδες του “Όσο αντέχει η ψυχή”. Βάσανα, πόνος, αγώνας και στο τέλος η λύτρωση!
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα..
Η Λένα Μαντά γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη αλλά ήρθε στην Ελλάδα σε μικρή ηλικία. Σπούδασε νηπιαγωγός χωρίς όμως ποτέ να θελήσει να ασκήσει το συγκεκριμένο επάγγελμα. Επί τρία χρόνια είχε δικό της θίασο κουκλοθέατρου με έργα δικής της συγγραφής. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε τοπικές εφημερίδες και για 2 χρόνια διατέλεσε διευθύντρια προγράμματος σε ραδιοφωνικό σταθμό. Είναι παντρεμένη, έχει δυο παιδιά και μένει μόνιμα στο Καπανδρίτι. Επίσης, βραβεύτηκε «Συγγραφέας της χρονιάς το 2009 και το 2011» από το περιοδικό Life & Style.
Η Λένα Μαντά απαντά στα ερωτήματα της Τζιώρτζιας Νικολάου…
Η μοίρα ή οι επιλογές της καθορίζουν την Ηρώ;
Ως ένα σημείο, κάθε άνθρωπος και όχι μόνο η Ηρώ, καθορίζεται από την μοίρα του. Τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια της ζωής του. Έρχεται στον κόσμο από συγκεκριμένους γονείς που έχουν ήδη κάνει τις επιλογές τους, ανατρέφεται μέσα στα οικογενειακά πρότυπα και αυτό σημαίνει εγκλωβισμός σε γεωγραφικά και πολιτισμικά στερεότυπα. Από την στιγμή όμως που το παιδί βγαίνει από τα στεγανά της οικογένειάς του, τότε σίγουρα θ’ αντιμετωπίσει προκλήσεις και θα πρέπει ν’ αναζητήσει λύσεις, βάσει του χαρακτήρα που έχει διαμορφώσει και των εμπειριών που έχει αποκομίσει με τα χρόνια.
Η Ηρώ λοιπόν, από ένα σημείο και μετά, καθορίζεται από τις επιλογές της, πολλές από αυτές λανθασμένες. Το ερώτημα όμως που θα με απασχολεί πάντα ως συγγραφέα και ως άνθρωπο που αλληλεπιδρά με ανθρώπους είναι άλλο: Οι επιλογές μας, μήπως τελικά απορρέουν από την ανατροφή που πήραμε; Μήπως διαιωνίζουμε συμπεριφορές κυρίως των γονιών μας ή, ακόμα χειρότερα, μήπως δρούμε βάσει όσων διδαχτήκαμε σαν παιδιά; Η Ηρώ μεγάλωσε με «σπασμένα φτερά». Τι επιλογές είχε τελικά; Η μοίρα ναι, στέλνει. Η Ηρώ και κάθε Ηρώ πώς απάντησε; Είχε περιθώρια επιλογής έτσι όπως ανατράφηκε;
Κατά την πορεία συγγραφής του βιβλίου, εσείς οδηγήσατε τους ήρωές σας ή αυτοί εσάς;
Από την στιγμή που ο εκάστοτε ήρωας σχηματοποιείται στο μυαλό μου, εκτός από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, δημιουργώ και τον χαρακτήρα του. Με αυτό το δεδομένο λοιπόν που λειτουργεί ως μπάρα ασφαλείας, οδηγώ τους ήρωές μου. Φροντίζω οι αντιδράσεις τους να συνάδουν με τον χαρακτήρα τους γιατί μόνο έτσι οι όποιες κινήσεις και αντιδράσεις τους, δικαιολογούνται στην συνείδηση του αναγνώστη, αλλά κυρίως στην δική μου! Σαφώς και στην πορεία υπάρχουν ανατροπές, αλλά μικρές και έχουν να κάνουν κυρίως με την έκβαση της ιστορίας.
Στην περίπτωση της Ηρώς, με προβλημάτισε ιδιαίτερα το τέλος και πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν διαφορετικό όταν πρωτοέγραψα το βιβλίο. Είχα αποφασίσει να στείλω εκείνη στο μοναστήρι και όχι την Αλεξάνδρα. Στην τελική επιμέλεια που έκανα όμως, την λυπήθηκα. Σκέφτηκα πως αυτή η γυναίκα, μετά τα όσα είχε περάσει, άξιζε να βρει επιτέλους γαλήνη και ευτυχία και το αναδιαμόρφωσα!
Δημιουργήσατε μια βασανισμένη ηρωίδα. Ποιο ήταν το κίνητρο σας;
Η λέξη «κίνητρο» υπονοεί σκοπιμότητα και κάτι τέτοιο δεν υπήρξε. Δεν μπορεί να υπάρχει κάτι παρόμοιο και να εμπλέκεται με την έμπνευση. Έτσι ήρθε, έτσι γράφτηκε! Υπάρχουν ορισμένα πράγματα στην διαδικασία της συγγραφής, που είναι αδύνατον να εξηγηθούν για έναν απλό λόγο: ούτε ο ίδιος ο συγγραφέας γνωρίζει το «πως» και το «γιατί»!
Σε προηγούμενη συνέντευξη σας, είχατε δηλώσει πως, «Η Αλεξάνδρα έχει αυτό που θα ήθελα κάποιες φορές να είμαι, αλλά δεν μπορώ». Τι είναι αυτό;
Η Αλεξάνδρα ήταν μια γυναίκα που έζησε έξω από τα στεγανά των προτύπων. Εγώ δεν τα κατάφερα, τουλάχιστον όχι πάντα. Η ζωή μου ως μητέρα και ως σύζυγος, απέκλεισε κάποιες αντιδράσεις μου, χωρίς να μετανιώνω για τις επιλογές μου. Επιπλέον, εξαιτίας της δικής μου πένας, είχε την δυνατότητα να εμφανίζεται ως «από μηχανής θεός» για τους αγαπημένους της. Πολύ θα ήθελα να είμαι έτσι για τους δικούς μου αγαπημένους και στο μέτρο που μπορώ, το κάνω. Αλλά δυστυχώς εγώ δεν έχω πίσω μου έναν συγγραφέα να μου δώσει απεριόριστες δυνατότητες!
Ταυτίζεστε με κάποιο χαρακτήρα του “Όσο αντέχει η ψυχή”;
Αυτό το βιβλίο ήταν ότι πιο δύσκολο έχω γράψει! Ήμουν τόσο διαμετρικά αντίθετη με τις επιλογές της Ηρώς που μ’ εκνεύριζε πάρα πολύ! Ευτυχώς υπήρχε η Αλεξάνδρα. Αυτή ήταν η αγαπημένη μου σε όλο το βιβλίο και μαζί της ένιωσα ότι μπορούσα να περπατήσω!
Είναι βεβαίως τραγελαφικό αυτό που είπα, γιατί εγώ δημιούργησα και την Ηρώ και τις επιλογές της! Ποιος είπε πως η συγγραφή δεν εμπεριέχει μεγάλη δόση παράνοιας;
από την Τζώρτζια Νικολάου, Θεατρολόγο – Δημοσιογράφο
