Απρίλιος του 1955, ο Δρ. Άλμπερτ Αϊνστάιν μεταφέρεται εσπευσμένα στο Νοσοκομείο Princeton, όπου εκεί, διαπιστώθηκε πως το ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής, από το οποίο υπέφερε είχε υποστεί ρήξη, δημιουργώντας εσωτερική αιμορραγία. Ο Αϊνστάιν τότε, κατάλαβε πως ήρθε η ώρα να φύγει και αρνήθηκε την περαιτέρω φροντίδα που του προσέφεραν οι γιατροί.
«Θέλω να φύγω όποτε θέλω εγώ. Είναι ανούσιο να παρατείνω τη ζωή μου τεχνητά. Έκανα αυτό που μου αναλογούσε, είναι η ώρα να φύγω. Θα το κάνω κομψά» φέρεται να είπε μεταξύ άλλων.
Λίγες ώρες αργότερα, ξημερώματα της 18ης Απριλίου, ο Δρ. Άλμπερτ Αϊνστάιν, αφήνει την τελευταία του πνοή σε ηλικία 76 ετών.
Η οικογένειά του και ο κόσμος δεν έχουν προλάβει να θρηνήσουν τον θάνατό του και τότε, ο εφημερεύων παθολόγος του Princeton, Thomas Harvey, κάνει νεκροψία στη σορό του Αϊνστάιν και κλέβει τον εγκέφαλό του μαζί με τους βολβούς των ματιών του.
Οι οδηγίες του Αϊνστάιν ήταν σαφείς, «Άφησε πίσω του συγκεκριμένες οδηγίες αναφορικά με τη σορό του: αποτέφρωση και έπειτα να σκορπιστούν μυστικά οι στάχτες του, ώστε να αποθαρρυνθούν οι ειδωλολάτρες» γράφει ο Brian Burrell στο βιβλίο του, Καρτποστάλ από του Μουσείο Εγκεφάλου.
Αποφασισμένος να μάθει τι μυστικά έκρυβε ο εγκέφαλος ενός από τους εξυπνότερους ανθρώπους που έζησαν ποτέ, ο Harvey, φωτογράφισε τον εγκέφαλο από κάθε πιθανή γωνία και στη συνέχεια τον τεμάχισε σε 240 κομμάτια τα οποία συντήρησε σε κυλοειδίνη, μια μορφή κυτταρίνης, ώστε να τα εξετάσει στο μικροσκόπιο. Μερικά από αυτά τα 240 κομμάτια στάλθηκαν και σε άλλους επιστήμονες.
Οι πρώτες έρευνες του Harvey, δεν θεωρούνται αξιόπιστες, καθώς ως μέτρο σύγκρισης ήταν άλλοι εγκέφαλοι που η ηλικία τους κυμαινόταν από 47 ως 80 χρόνια, ενώ ο Αϊνστάιν πέθανε στα 76 του χρόνια. Ακόμη μια παράμετρος ήταν ο τρόπος με τον οποίο συντηρήθηκε ο εγκέφαλος του Αϊνστάιν. Ο Harvey, φύλασσε τον εγκέφαλο στο υπόγειο του και σε ψυγεία μπύρας, ενώ το συγκριτικό δείγμα αποτελούταν από πιο «φρέσκους» εγκεφάλους.
Μεταγενέστερες έρευνες έδειξαν ότι, ο βρεγματικός λοβός, ( μέρος του εγκέφαλου που συνδέεται με την μαθηματική ικανότητα ) του Αϊνστάιν ήταν 15% πιο πλατύς από αυτούς του συγκριτικού δείγματος.
Επιμέλεια: Γιώργος Μαράτσης
