Το κυνήγι της δόξας και της αναγνωσιμότητας απ’ ότι φαίνεται δεν είναι τα μόνα ζητούμενα για ένα αθλητή που όταν ολοκληρώσει την καριέρα του, αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη του στην πολιτική.
Άλλωστε, όπως ο αθλητισμός, έτσι και η πολιτική προϋποθέτει σκληρή δουλειά, καθαρό μυαλό, νηφαλιότητα καθώς και χάραξη στρατηγικής. Ίσως για αυτό το λόγο, όλο και περισσότεροι αθλητές αποφασίζουν να δοκιμάσουν την τύχη τους στην πολιτική, εκμεταλλευόμενοι την φήμη τους. Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται έντονα στο εξωτερικό,
Τέτοια παραδείγματα αθλητών αποτελούν:
Βλαντίμιρ Πούτιν
Το πάθος του ρώσου Προέδρου για τις πολεμικές τέχνες και ειδικότερα για το τζούντο είναι αρκετά γνωστό. Ο Πούτιν ξεκίνησε το τζούντο σε ηλικία 12 ετών και έκτοτε δεν το σταμάτησε ποτέ. Ο ίδιος είναι κάτοχος 8 νταν, ενώ έχει ανακηρυχθεί Πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Τζούντο.
Πελέ
Ο παγκόσμιος πρωταθλητής – επί τρεις φορές – με τα χρώματα της Σελεσάο, δεκαοκτώ (18) χρόνια μετά την οριστική του απόσυρση από τα ποδοσφαιρικά γήπεδα και ένα χρόνο μετά την ανάδειξή του σε Πρέσβη Καλής Θελήσεως από την Unesco, ανέλαβε τα καθήκοντα του Υπουργού Αθλητισμού στη Βραζιλία, θέση που διατήρησε μέχρι το 2001. Κατά την διάρκεια της θητείας του, ο Πελέ έθεσε σε ισχύ ένα νέο αθλητικό νομό, που θα είχε ως στόχο τον εκσυγχρονισμό της αθλητικής βιομηχανίας της χώρας. Ο νόμος Πελέ – όπως ονομάστηκε – υποχρέωνε τους αθλητικούς συλλόγους να τηρούν το δίκαιο των επιχειρήσεων και να καταβάλλουν φόρο εντός δύο ετών. Μέχρι το 2001 οι συμβάσεις των αθλητών δεν θα έπρεπε να συνδέονται με συλλόγους που τους είχαν αποκτήσει ως έφηβοι. Ο νόμος επέτρεπε επίσης στους συλλόγους να διοργανώνουν τα δικά τους πρωταθλήματα, σπάζοντας το μονοπώλιο επίσημων οργανώσεων, όπως η βραζιλιάνικη συνομοσπονδία ποδοσφαίρου. Η θητεία του ως Υπουργός Αθλητισμού τελείωσε με άδοξο τρόπο, καθώς το 2001 αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την θέση του, αφού κατηγορήθηκε ότι υπεξαίρεσε 700.000 δολάρια από τα ταμεία της Unicef. Τα χρήματα προορίζονταν για έναν φιλικό αγώνα φιλανθρωπικής σημασίας και δεν επιστράφηκαν ποτέ, όταν αποφασίστηκε η ματαίωσή του.
Σεμπάστιαν Κόε
Ο λόρδος Σεμπάστιαν Κόε εξαργύρωσε τις καταπληκτικές του επιδόσεις στα 1.500 μ. με την είσοδο του στο βρετανικό κοινοβούλιο. Ο δύο φορές χρυσός Ολυμπιονίκης στους αγώνες της Μόσχας και του Λος Άντζελες, εξελέγη βουλευτής με το συντηρητικό κόμμα το 1992 και παρέμεινε στην θέση του μέχρι και το 1997, όταν έχασε την έδρα του στις γενικές εκλογές. Επέστρεψε όμως για ένα σύντομο διάστημα στην πολιτική, ως Ηγέτης της Αντιπολίτευσης του Ηνωμένου Βασιλείου (19 Ιουνίου 1997 – 13 Σεπτεμβρίου 2001).
Στην Ελλάδα το φαινόμενο ενασχόλησης αθλητών με την πολιτική παρατηρείται, κυρίως μετά την δεκαετία του 80, καθώς η λάμψη του πρωταθλητισμού εξασφάλιζε μια άνετη εκλογή. Τέτοια παραδείγματα αθλητών είναι:
Κάρολος Παπούλιας
Λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν πως ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας υπήρξε κάποτε αθλητής του βόλεϊ. Στα νεανικά του χρόνια υπήρξε αθλητής του εθνικού γυμναστικού συλλόγου, στον οποίο διετέλεσε και πρόεδρος. Μάλιστα υπήρξε μέλος της Εθνικής ομάδας όταν έδινε τον πρώτο της μεταπολεμικό αγώνα με την αντίστοιχη της Ρουμανίας, σε μια περίοδο που το ελληνικό βόλεϊ προσπαθούσε να ξαναβγεί από το καβούκι του.
Γιάννης Ιωαννίδης
Ο πρώην καλαθοσφαιριστής και προπονητής του Άρη και του Ολυμπιακού, διετέλεσε βουλευτής την περίοδο 2004 μέχρι και τις εκλογές του 2015 στην εκλογική περιφέρεια Α΄ Θεσσαλονίκης με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Μετά τις εκλογές του 2007 διορίστηκε στη θέση του Υφυπουργού Πολιτισμού και ήταν αρμόδιος για θέματα αθλητισμού, θέση όπου έμεινε μέχρι τις 7 Οκτωβρίου του 2009. Στην νέα κυβέρνηση συνεργασίας της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, που προέκυψε μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου του 2012, τοποθετήθηκε ξανά στην θέση του υφυπουργού αθλητισμού.
Παναγιώτης Φασούλας
Φόρεσε την φανέλα της εθνικής ομάδας Μπάσκετ για 17 έτη και ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές της κατάκτησης του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1987 μαζί με τον Παναγιώτη Γιαννάκη και τον Νίκο Γκάλη. Ο Παναγιώτης Φασούλας έκανε τα πρώτα του ανεπίσημα βήματα στην πολιτική την περίοδο 1978-1982 σε ηλικία μόλις 15 ετών όταν και έγινε μέλος στην Κομουνιστική Νεολαία Ελλάδας. Η πολιτική του καριέρα έμελλε να αρχίσει και επίσημα το 1990 με την εκλογή του, ως πρώτος δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης με τον συνδυασμό του Δημήτρη Φατούρου. Αργότερα, στις εκλογές του 2000 εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής με το ΠΑ.ΣΟ.Κ στην Α΄ Περιφέρεια Πειραιά. Τον Ιανουάριο του 2007 ανέλαβε τα καθήκοντα του Δημάρχου Πειραιά, θέση στην οποία έμεινε μέχρι τον Δεκέμβριο του 2010. Μάλιστα κατά την διάρκεια της θητείας του ανακηρύχτηκε, ως ο ψηλότερος Δήμαρχος του κόσμου.
Γράφει ο Στέφανος Μπέκας
Δημοσιογραφική επιμέλεια: Παναγιώτης Ανδρεάδης
