Η ικμάδα της προσμονής για την εκδρομή του Ναυπλίου ήταν το μυστικό εκείνης της μοναδικής παρέας που γεννήθηκε μέσα σε ένα πρώιμο ηλιοβασίλεμα στην άκρη του κύματος…με λεμονάδα και καφέ freddo. Τηλεφωνήματα, γέλια, σχέδια για ένα φθινοπωρινό Σαββατοκύριακο…
για λίγες ώρες ξενοιασιάς, για κλεμμένες στιγμές από τη ρουτίνα και την ανιαρή οικογενειακή τους ζωής. Εκείνοι σε κάποια γωνιά της Αχαΐας, εκείνες στην Αθήνα περίμεναν τη στιγμή που θα υποδούλωναν την παράνομη απόδρασή τους και θα έπαιζαν κρυφτό αισθήσεων με θέα το Μπούρτζι και το Παλαμήδι.
Ο φόβος, όμως, που γεννά η αχλή ενός παράξενου πρωινού τρόμαξε τον άντρα με τα χακί μάτια. Ένα τυχαίο συμβάν του έβαλε τρικλοποδιά στην σκέψη και μπερδεύτηκε. Πλήγωσε και πληγώθηκε. Τρόμαξε μην αποκαλυφθεί ο παράνομος έρωτας του για τη γυναίκα με τα χρυσά μάτια. Εκείνη σάστισε από την αντίδρασή του ‘ακυρώνουμε το Ναύπλιο. Δεν ξέρω αν θέλω να είμαστε μαζί, σ’ αγαπώ, αλλά φοβάμαι’ της είπε. Την τσαλάκωσε συναισθηματικά. Εκείνη έψαξε τον δρόμο της φυγής από εκείνον, αλλά ακολουθούσε λάθος σημάδια, τα ψιχουλάκια του Κοντορεβιθούλη….
Ο Αλέξης περίμενε να γνωρίσει τη μελαχρινή χορεύτρια του flamengo, αφού είχε νιώσει ζεστασιά και οικειότητα στις τηλεφωνικές τους συνδιαλέξεις. ‘Αλέξη – τον πείραζε – στο ξενοδοχείο εσύ θα κοιμηθείς στον καναπέ κι εγώ στο βασιλικό κρεβάτι…’. Mέσα στην αμηχανία της νεαρής της ηλικίας και ενός αστεριού που είχε πέσει στην παλάμη της και την έκαιγε, ήθελε να αφεθεί ξέφρενα στο απροσδόκητο της στιγμής.
Όλα είχαν ανατραπεί. Τρεις μήνες περίμεναν να λικνίσουν τις σκέψεις και την ψυχή τους στην ενέργεια του Ναυπλίου. Κι εκεί που όλα ήταν βουβά ο άντρας με τα χακί μάτια κατάλαβε το λάθος του. Ένα τηλεφώνημα και ένας νέος προορισμός…
Τα γέλια, όμως, δεν είχαν κρεσέντο, οι λέξεις ήταν αδύναμες. Όλοι προσπαθούσαν να αιχμαλωτίσουν τη στιγμή που είχε λεηλατηθεί από το φόβο…
Το κλάμα της γυναίκας με τα χρυσά μάτια, η αμηχανία της συγνώμης του άντρα με τα χακί μάτια, το φιλί του Αλέξη στη μελαχρινή χορεύτρια και το αδιέξοδο της ψυχής του, όταν του είπε ‘έχεις οικογένεια’, η συνάντηση με μια γνωστή που θα αποκάλυπτε την αταξία του…
Κι όμως εκείνοι οι 4 ταξιδιώτες της στιγμής είχαν ζήσει αληθινά, γιατί οι αληθινές στιγμές κρύβουν πόνο και προσμονή για την επόμενη συνάντηση…
Από τη Βίκυ Μπαφατάκη
