Η Επικοινωνιολόγος Μαργαρίτα Κεφαλάκη “Θυμάται….”

Σπούδασα διοίκηση επιχειρήσεων στην Ελλάδα, διοργάνωση πολιτιστικών γεγονότων και επικοινωνία στην Γαλλία. Το διδακτορικό μου έχει να κάνει με την διαπολιτισμική επικοινωνία.

Στην Γαλλία ένιωσα πραγματικά περήφανη που είμαι Ελληνίδα! Γνώρισα άτομα που αγαπούν πραγματικά τον ελληνικό πολιτισμό. Στην Γαλλία πήγα γιατί μου άρεσε η γλώσσα. Ήταν στο Saint Jean du Gard και τον πολιτιστικό οργανισμό Abraham Mazel που με το πρόγραμμα Leonardo έκανα την πρακτική μου άσκηση και το ταξίδι ξεκίνησε. Τελικά κάθισα λίγο περισσότερο στην Γαλλία… 8 χρόνια. Nîmes, Montpellier, Paris, Corsica. Στην αρχή ήταν δύσκολα, άλλα πέρασα πολύ όμορφα.

Στην Κορσική συνεργάστηκα με το γραφείο περιβάλλοντος για την χάραξη πολιτιστικών διαδρομών. Παράλληλα με το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό που έκανα εκεί, δούλεψα για ένα όνειρο μου, την δημιουργία ενός cd σε 3 γλώσσες γαλλικά, κορσικανικά, ελληνικά. Και έγινε πραγματικότητα, με πολύ προσπάθεια και διάθεση. 10 τραγούδια, τα 8 σε δικούς μου στίχους και μουσική.

Άρεσε πολύ. Άκουγα τραγούδια μου στους τοπικούς σταθμούς, άλλα έφυγα πολύ γρήγορα μετά την υλοποίησή του- παρουσιάζοντας το διδακτορικό το 2006, γύρισα Ελλάδα. Εκεί έφαγα αρκετά χαστούκια στην αρχή. Πόνεσα αρκετά διότι να είσαι σε μια ξένη χώρα και να νιώθεις σαν το σπίτι σου και να γυρίζεις στο σπίτι σου και να μην πιστεύεις με πόση ‘μικρότητα’ μπορούν κάποιοι να αντιδρούν… ναι πονάει.

Ο σκοπός μου ήταν από την αρχή να δημιουργήσω έναν οργανισμό που θα βοηθούσε την ανταλλαγή, την επικοινωνία, την πολυμορφία. Συνεργάστηκα κάποια χρόνια με έναν οργανισμό διοργάνωνε συνέδρια. Ήξεραν την δουλειά και μου άρεσε ο τρόπος που αντιμετώπιζαν την ιδέα. Σήμερα έχω ξεκινήσει και εγώ κάτι ανάλογο, εκπληρώνοντας ακόμα ένα όνειρό μου, με το  «Ινστιτούτο Επικοινωνίας της Ελλάδας» και την διοργάνωση ακαδημαϊκών συνεδρίων. Παρόλη την τεράστια εθελοντική εργασία που απαιτεί, είναι μαγικό! ……

Για το 4^ο συνέδριο επικοινωνίας και μάνατζμεντ που θα γίνει τον Απρίλιο, έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον ακαδημαϊκοί από 37 διαφορετικές χώρες, όπως ΗΠΑ, Φινλανδία, Γαλλία, Καναδά, Ταϊλάνδη, Βέλγιο, Τουρκία, Αίγυπτο, Ινδία, Κένυα, Ηνωμένο Βασίλειο, Ρουμανία, Κίνα, Λιβύη, Κατάρ, Πορτογαλία, Μαρόκο, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κροατία, Γερμανία, Ρωσία, Κοσσυφοπέδιο, Σουλτανάτο του Ομάν, Ινδονησία, Ισπανία, Βασίλειο του Μπαχρέιν, Δανία, Ολλανδία, Νιγηρία, Τυνησία, Αλβανία, Πολωνία, Γερμανία, Βουλγαρία, Ιταλία, Μπαγκλαντές και Ελλάδα.

Πώς να μην είναι μαγική μια τέτοια πολιτισμική συνάντηση! Μετά την οικογένειά μου – έχω δυο παιδιά – σημαντικό κομμάτι αποτελεί η δουλειά μου σε σχέση με το Ινστιτούτο και την διδασκαλία. Πόσο όμορφη η ανταλλαγή, η επικοινωνία… πόσα μαγικά πράγματα μπορεί να κάνει ο άνθρωπος όταν θέλει!

Θυμάμαι…

…την πιο σκληρή αλήθεια: H  αλήθεια δεν είναι σκληρή, είναι απλά η αλήθεια και την προτιμώ από ένα χλιαρό ψέμα

…μια έντονη μυρωδιά των παιδικών μου χρόνων: Η μυρωδιά ενός μωρού, των δικών μου μωρών – όταν βρίσκομαι κοντά τους γίνομαι κι εγώ μικρό παιδί

…την ωραιότερη εκδρομή: Αυτή που κάνω κάθε φορά που διαβάζω μία όμορφα γραμμένη ‘αληθινή’ ιστορία- ένα λογοτεχνικό βιβλίο

…το αγαπημένο μου παιχνίδι: Να παρατηρώ τον άνθρωπο. Κάποτε το έκανα τόσο έντονα που χωρίς να το καταλάβω κοιτούσα σαν μαγνητισμένη τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα κάποιες φορές να ενοχλούνται.

… μια ανομολόγητη αμαρτία: Αφού είναι ανομολόγητη πώς θα την ομολογήσω βρε Βίκυ μου

…μια στιγμή απελευθέρωσης: Κολυμπώντας στην θάλασσα

…την πρώτη επανάστασή μου: Πολλές επαναστάσεις, από πολύ νωρίς. Δεν κάθομαι με σταυρωμένα χέρια. Επαναστατώ και επιδιώκω, όσο αυτό είναι εφικτό, το δίκαιο

… τη στιγμή που δεν είχε επιστροφή: Μόνο στον θάνατο δεν υπάρχει επιστροφή, αν και αυτό ακόμα δεν το ξέρουμε με σιγουριά

…το αξέχαστο χρώμα μιας εικόνας: Αυτό που ζωγραφίζουν τα γρανάζια του μυαλού και της καρδιάς

…το πιο πικρό δάκρυ: Στον αιώνιο αποχωρισμό αγαπημένων προσώπων

…το όνειρο που με ξαγρύπνησε: Τα όνειρα δεν σε ξαγρυπνούν, σε ξανανιώνουν και σου δίνουν δύναμη. Το άγχος και οι σκοτούρες ναι, σε ξαγρυπνούν.

…το μυστικό που διέρρευσε: Αν διέρρευσε δεν είναι πλέον μυστικό

…την απροσδόκητη γοητεία: Τα πάντα γύρω μας έχουν γοητεία, αρκεί να έχουμε διάθεση να την αδράξουμε

…το ισχυρότερο άλλοθι: Η απόσταση…

…το ανεκπλήρωτο θέλω: Υπάρχει … το πάλεψα αρκετά … δεν τα κατάφερα… ίσως για καλό. Σε γενικά πλαίσια, θέλω να κάνω αυτόν τον κόσμο καλύτερο. Διάβασα πρόσφατα για ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην εθνική. Ο πατέρας πέθανε ακαριαία, η μητέρα και το 7χρονο κοριτσάκι εγκλωβίστηκαν. «Μαμά γιατί δεν μιλά ο μπαμπάς» ρωτά το παιδί. «κοιμάται αγάπη μου» απαντά με δάκρυα η μητέρα. «Μαμά πονάω γιατί αργούν να μας βγάλουν». Έρχονται αγάπη μου, ακούω τις σειρήνες, έρχονται, κουράγιο». Τα λεπτά περνούσαν…  «Μαμά κρυώνω πολύ, σκέπασέ με μαμά». Το κοριτσάκι δεν άντεξε – όταν έφτασαν ήταν πλέον αργά… μα γιατί άργησαν τόσο. Κάποιοι ‘ευσυνείδητοι’ είχαν κλείσει την Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης (ΛΕΑ) και δεν άφηναν το ασθενοφόρο και την πυροσβεστική να περάσει. Αυτού του τύπου την ανθρώπινη ‘βλακεία’ δεν την αντέχω. Θα ήθελα να τιμωρούνται ‘παραδειγματικά’ για να εκλείψει.

…την εντονότερη σύγκρουση: Με τους ανθρώπους που αγαπώ. Ίσως γιατί αυτοί με καταλαβαίνουν

…μια χαρακτηριστική γεύση: Παγωμένο καρπούζι μέσα στο κατακαλόκαιρο …μια επαναλαμβανόμενη φαντασίωση: Δεν υπάρχει. Δεν έχω φαντασιώσεις. Όνειρα ναι, φαντασιώσεις όχι.

…το ελάττωμά μου που αγάπησα: την πηγαία αθωότητά μου.

…την αθεράπευτη ενοχή: Ότι δεν μπορώ να κάνω τον κόσμο αυτό καλύτερο. Ότι υπάρχουν μικρά παιδάκια που υποφέρουν.

…ένα εκκωφαντικό πρέπει: Πρέπει να μην λες πάντα αυτό που σκέπτεσαι, αυτό που αισθάνεσαι- μπορεί ο άλλος να μην αντέξει την δική σου αλήθεια

…το κάτι που έμεινε αναλλοίωτο στο χρόνο: Οι αναμνήσεις

… …έναν ήχο που φυλακίστηκε για πάντα: Ο ήχος δραπετεύει, πάντα. .. βρίσκει τον δρόμο εύκολα και αποτελεσματικά

…το πιο μελαγχολικό μου βράδυ: Όταν νιώθω μοναξιά, ακόμα και με παρέα

…τη στιγμή που άλλαξε την ροή των πραγμάτων: Η μετάβασή μου στην επαρχία για σπουδές

…την προδοσία που δέχτηκα: Από την ‘καλύτερη’ μου φίλη και συγκάτοικο, στα φοιτητικά μου χρόνια.

…την πληγή που άνοιξα: Και να το έκανα, ποτέ δεν το έκανα εκούσια. Δεν θέλησα ποτέ να πληγώσω

Επιμέλεια: Βίκυ Μπαφατάκη – Μάριος Παπαγιώτης

Στοιχεία επικοινωνίας

Email: mke@coming.gr

site: http://coming.gr/