Γνωρίζοντας τον Αντιπεριφερειάρχη Βορείου Τομέα Αττικής και υποψήφιο δήμαρχο Αμαρουσίου στις δημοτικές εκλογές του 2019, αμέσως διαχέεται στην ατμόσφαιρα η ευγένεια, η εξωστρέφειά του και το επικοινωνιακό του χάρισμα. Διακρίθηκε ως δημοσιογράφος και ξεχώρισε ως αυτοδιοικητικός για την γειτνίαση με τον πολίτη και συνδημότη του, προκειμένου να έχει άμεση επαφή μαζί τους για την επίλυση των προβλημάτων της Περιφέρειας. Η συζήτησή μας έγινε με θέα την πολυσύχναστη λεωφόρο Κηφισίας στο γραφείο του στο Μαρούσι, που έδωσε έναυσμα για την υποψηφιότητά του ως Δήμαρχος Αμαρουσίου. Με προθυμία απάντησε σε όλα τα ερωτήματα και επικεντρώθηκε για το πως οραματίζεται την πόλη που μεγαλώνει τα παιδιά του και ανδρώθηκε κι εκείνος, το Μαρούσι. Ο τόνος της φωνής του, σίγουρος και ακριβής και ο τρόπος με τον οποίο μιλούσε κέντριζε το ενδιαφέρον του ακροατή… με την βοήθεια μιας χαρισματικής χροιάς που μαγνητίζει τον συνομιλητή. Ο Γιώργος Καραμέρος, είναι ένας άνθρωπος με βαθιά οικολογική συνείδηση και αναζητεί νέους τρόπους, ώστε να κάνει τον Δήμο Αμαρουσίου πιο «πράσινο», πιο ασφαλή και πιο «έξυπνο».
Αυτό που χαρακτηρίζει τον Γιώργο Καραμέρο δεν είναι μόνο το αίσθημα του χρέους απέναντι στο περιβάλλον, αλλά και απέναντι στους συνανθρώπους και συνδημότες του. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που αναζητά πρακτικές λύσεις για τα προβλήματα της περιφερειακής του ενότητας και θέλει να είναι όσο πιο κοντά μπορεί στον πολίτη.
Γεννημένος στα Κάτω Πατήσια, ο Γιώργος Καραμέρος από την τρυφερή ηλικία των 9 ετών είχε αποφασίσει πως ήθελε να γίνει δημοσιογράφος. Ήταν πάρα πολύ καλός στο γραπτό λόγο και ήταν από εκείνα τα παιδιά στο δημοτικό που ήθελαν να διαβάζουν τις εκθέσεις που έγραφαν. Θυμάται πως μια εκδρομή στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας «Έθνος» και μια παρουσίαση της εφημερίδας και της δημοσιογραφίας από τον εκλιπόντα δημοσιογράφο Ανδρέα Μπόμη, ήταν η αρχή για το όμορφο ταξίδι στα ταραχώδη νερά της δημοσιογραφίας. Στα πρώτα του βήματα, ασχολήθηκε με το αθλητικό ρεπορτάζ και εργάστηκε στην εφημερίδα «Φως». Εκεί έγραφε για το Ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και τα Αθηναϊκά πρωταθλήματα και στη συνέχεια όταν κουράστηκε να γράφει τα σκορ των αγώνων μεταπήδησε στο ελεύθερο ρεπορτάζ και το αστυνομικό. Στη συνέχεια, όντας οργανωτικός από τη φύση του άρχισε να είναι σε διάφορα μέσα ενημέρωσης, βοηθός αρχισυντάκτη, αρχισυντάκτης και παρουσιαστής πρωινών ζωνών.
Δηλώνει δημοσιογράφος του ελεύθερου ρεπορτάζ, αλλά στην παρούσα φάση προτιμάει την πολιτική, μιας και η θέση του στην αυτοδιοίκηση έχει άμεση σχέση με τα κοινά. Νιώθει ευγνωμοσύνη για τις συνεργασίες τις οποίες είχε στο παρελθόν στη δημοσιογραφία και θεωρεί ότι από όλους κέρδισε κάτι. Δεν μπορεί να ξεχάσει τον άνθρωπο που τον στιγμάτισε από μικρό παιδί, τον δημοσιογράφο και δάσκαλο του Ανδρέα Μπόμη, που υπήρξε ο αγαπημένος του μαθητής στη σχολή, αλλά και τις συνεργασίες του με Γιώργο Παπαδάκη, Νίκο Μάνεση, Σπύρο Χαριτάτο, Γιώργο Ζουρίδη, Βασίλη Τσούκα και πολλούς άλλους. Ο ίδιος διδάσκει σε σχολές δημοσιογραφίας και θεωρεί ότι τα τμήματα δημοσιογραφίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κάνουν πολύ καλή δουλειά, όπως εξίσου και οι ιδιωτικές σχολές δημοσιογραφίας. Πάντως εξηγεί ότι, το πώς θα προχωρήσει ένας δημοσιογράφος στη συνέχεια έχει να κάνει με το πώς θα μπορέσει να «κλέψει» αυτή την τέχνη από τους εμπειρότερους, είτε είναι βιωματική διδασκαλία, είτε ακαδημαϊκού χαρακτήρα.
Ποιο είναι το μέλλον της ελληνικής δημοσιογραφίας, αν λάβουμε υπόψιν την ραγδαία αύξηση των social media και τον παράγοντα fake news;
Η ελληνική δημοσιογραφία είναι στον αστερισμό των social media και οι δημοσιογράφοι θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τον ρόλο και την ποιότητα της δουλειάς τους. Παρατηρώ καθημερινά στα social media ερασιτέχνες δημοσιογράφους και «απλούς» πολίτες, οι οποίοι δημοσιογραφούν με πιο ενδιαφέροντα τρόπο από πολλούς επαγγελματίες. Επομένως, θα πρέπει λοιπόν να θωρακιστεί ο κάθε δημοσιογράφος με γνώσεις, αξιοπιστία, στόχευση, ώστε να μπορεί να επιβιώσει σε ένα πάρα πολύ ανοιχτό τοπίο αυτών των ηλεκτρονικών μέσων, τα οποία απαιτούν συνεχή εγρήγορση και πάρα πολλή δουλειά. Τα social media δίνουν τη δυνατότητα σε όλο τον κόσμο να γράψει την άποψή του, το ρεπορτάζ του, το ηχητικό του, το βίντεο του και αυτό το βλέπουμε καθημερινά. Θα πρέπει να μην πολεμήσει ο τύπος τα ελεύθερα Media, τα social media, ούτε να τα πατρονάρει. Γιατί η ιστορία των fake news είναι κολοσσιαία και ισχύει για όλο τον πλανήτη.
Πως αποφασίσατε να περάσετε από τη δημοσιογραφία στο πολιτικό σκηνικό;
Δεν ανήκα ποτέ σε κανένα κόμμα. Το 2009 γράφτηκα στους οικολόγους πράσινους, γιατί πραγματικά τα θέματα της οικολογίας μιλούσαν στο μυαλό μου, στην ψυχή μου και στην καρδιά μου από παλιά. Έβλεπα μπροστά μου το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής και παρατηρούσα ότι το θέμα του παραγωγικού μοντέλου αλλιώς το βλέπει η δεξιά, αλλιώς το βλέπει η αριστερά. Στην Ελλάδα η οικολογία, είναι ένας πραγματικός τρίτος δρόμος, για τον τρόπο παραγωγής του πλούτου. Αυτά με προβλημάτισαν και έτσι μπήκα στην πολιτική το 2009. Το 2014 ως συνεργαζόμενος στην περιφέρεια Αττικής, εξελέγην Αντιπεριφερειάρχης. Είδα ότι η αυτοδιοίκηση, είναι μια πιο πρακτική διαδικασία, πιο παραγωγική, πιο αληθινή και θέλω να μείνω στην αυτοδιοίκηση, θέτοντας υποψηφιότητα στη γειτονιά που μεγαλώνω τα παιδιά μου και μεγάλωσα κι εγώ ουσιαστικά – επαγγελματικά, κοινωνικά – στο Μαρούσι, ως υποψήφιος δήμαρχος, ανεξάρτητος, χωρίς να σημαίνει ότι κλείνω την πόρτα στα κόμματα ή σε αυτούς που έχουν μια συγκεκριμένη ιδεολογία. Πάντως τα προβλήματα της αυτοδιοίκησης, κατά τη γνώμη μου δεν έχουνε χρώμα. Σαφώς υπάρχει άποψη για το χειρισμό διάφορων ζητημάτων, αλλά χωράνε όλες οι ιδέες αρκεί να υπάρχει αποτέλεσμα και κάποιες συγκεκριμένες αρχές, ηθικές, διαφάνειας, αποτελεσματικότητας, αφοσίωσης και συνέπειας. Ειδικά στην αυτοδιοίκηση, που πολιτική είναι το πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι του συμπολίτη σου, του συνδημότη σου, νομίζω εκεί δεν θα βάλεις ταμπέλα κομματική. Εμείς φτάσαμε σε παραγωγή κομπόστ από τα απόβλητα των λαϊκών αγορών και του καφέ κάδου, σε πολλούς δρόμους των Βορείων Προαστίων, τυποποιήσαμε κομπόστ, κάναμε πράξη τη λογική της ανακύκλωσης και της διαχείρισης των αποβλήτων, μειώσαμε τα κόστη των ενοικίων, ξεκινήσαμε πολλά αντιπλημμυρικά έργα, ολοκληρώσαμε άλλα έργα πολύ σημαντικά, σχολεία και παιδικούς σταθμούς.
Σας απογοήτευσε το γεγονός ότι το 2012 στις βουλευτικές εκλογές δεν καταφέρατε τελικώς να μπείτε στη βουλή, αν και είχατε 7.000 σταυρούς προτίμησης, περισσότερους και από την επικεφαλής του συνδυασμού Ιωάννα Κοντούλη;
Δεν πίστευα ότι θα βγω πρώτος σε σταυρούς στη Β’ Αθήνας, που είναι μια πολύ μεγάλη περιφέρεια κι έτσι δεν είχα υψηλές προσδοκίες. Όμως όταν οι Οικολόγοι Πράσινοι, το 2012, δεν συμμετείχαν στον Κοινοβούλιο για μόλις 2.000 ψήφους σε όλη την Ελλάδα, δεν σας κρύβω πως στενοχωρήθηκα. Βέβαια, ίσως είναι ακόμα μια εποχή κραυγών, όταν εμείς λέγαμε στον κόσμο «σκέψου καθαρά» και το έχουμε κρατήσει αυτό το «σκέψου καθαρά» και στην αυτοδιοίκηση. Το σκέψου καθαρά σημαίνει, ότι λειτούργησε για το όφελος το δικό σου, το συλλογικό, της επόμενης γενιάς, τι θα παραδώσεις στα παιδιά σου.
Πριν από ένα μήνα περίπου, στις 2 Οκτωβρίου ανακοινώσατε την ανεξάρτητη υποψηφιότητα σας για δήμαρχος Αμαρουσίου με τον συνδυασμό “Ενωμένο Μαρούσι” στις δημοτικές εκλογές του 2019. Ποια θα είναι η επόμενη μέρα για το Μαρούσι;
Θέλω το Μαρούσι να ξαναγίνει μια πόλη πρότυπο. Να γίνει μια έξυπνη πόλη, που θα εξαντλήσει τεχνολογίες, θα φροντίσει για το περιβαλλοντικό της ισοζύγιο, θα έχει μια διοίκηση με αφοσίωση στην καθημερινότητα του κάθε δημότη. Να είναι μια πόλη, όπου οι υπερτοπικές χρήσεις θα αφήνουν όχι μόνο προβλήματα στην κάθε οικογένεια, αλλά και οφέλη, με θέσεις εργασίας, με λύσεις στο κυκλοφοριακό πρόβλημα, με προστασία και ανάδειξη των ελεύθερων χώρων, με περισσότερους αθλητικούς χώρους και περισσότερα σχολεία. Ξέρετε, στο Μαρούσι, εδώ και δώδεκα χρόνια δεν έχει κατασκευαστεί ούτε ένα σχολείο. Έχουν γίνει δύο γέφυρες και ένα κλειστό γυμναστήριο και μάλιστα οι δύο γέφυρες ίσως όχι στο πιο απαραίτητο σημείο της λεωφόρου Κηφισίας. Νομίζω έχουμε μπροστά μας πάρα πολλές προκλήσεις και σε μια συγκεκριμένη συγκυρία, μιας πόλης που έμεινε όρθια στην κρίση, αλλά πρέπει να επανεκκινήσει και να οδεύσει πιο γρήγορα, εκμεταλλευόμενη τους Ευρωπαϊκούς πόρους, την τεχνογνωσία και την εμπειρία που έχω κι από την Περιφέρεια, καθώς να λύσει βασικά ζητήματα υποδομών που έχει, όπως πεζοδρόμια, φωτισμό, κυκλοφοριακό, επανεκκίνηση της συγκοινωνίας και άλλα πολλά ζητήματα. Παράλληλα το όραμά μου είναι, να κρατήσει ένα ψηλό βιωτικό επίπεδο, με περισσότερες ευκαιρίες για τους δημότες του και να πιάσει τα κελεύσματα του μέλλοντος. Σήμερα στοχεύουμε σε μια επανεκκίνηση της οικονομίας και θέλει νέους ανθρώπους με όρεξη και με αφοσίωση στην πόλη.
Τους περασμένους μήνες το Μαρούσι υπέφερε από πλημμύρες, σε σημείο που απειλήθηκαν και ανθρώπινες ζωές. Ποια είναι η πηγή αυτής της καταστροφής;
Όλη η Ελλάδα μαστίζεται από πλημμύρες, μη σας πω ολόκληρος ο πλανήτης. Από φωτιές το ίδιο, είχαμε και την τραγωδία στο Μάτι. Το Μαρούσι που βρίσκεται στις παρυφές της Πεντέλης, έχει ρέματα τα οποία δεν είναι διευθετημένα και είναι απαραίτητα τα αντιπλημμυρικά έργα, τα οποία δεν έγιναν εδώ και τριάντα χρόνια στην πόλη. Προσπάθησα από το 2015 και μετά να εντάξω σημαντικά ποσά για την λύση των προβλημάτων της πόλης, αλλά η διοίκηση η απερχόμενη, μέσα στη λογική της προβολής και όχι της ουσίας δεν εκμεταλλεύτηκε αυτούς τους πόρους. Προσωπικά, αν ήμουν Δήμαρχος θα είχα αξιοποιήσει τα λεφτά της Περιφέρειας για να κάνω καλύτερη την πόλη μου, πράγμα το οποίο σκοπεύω να κάνω και θα συνεργαστώ με την Περιφέρεια και με την κυβέρνηση, όποια κι αν είναι αυτή η διοίκηση, για το καλό της πόλης. Επίσης, για αυτό δεν ευθύνεται μόνο η έλλειψη υποδομών, αλλά φταίει η ανάπτυξη του λεκανοπεδίου, καθώς έχουμε σφραγίσει τους δρόμους, έχουμε κόψει τα δέντρα, έχουμε χτίσει τους ελεύθερους χώρους, έχουμε σφραγίσει τα ρέματα εδώ και 70 χρόνια και σήμερα έχουμε και την κλιματική αλλαγή που κάνει τα φαινόμενα δυσθεώρητα και πολύ συχνά επαναλαμβανόμενα. Η θωράκιση του Αμαρουσίου και της Ελλάδας ολόκληρης από την κλιματική αλλαγή και η άμβλυνση των συνεπειών είναι πάρα πολύ βασικό ζήτημα. Με βρίσκει γνώστη αυτό, από τον καιρό που ήμουν στην Αγγλία και συμμετείχα στα κινήματα της πολιτικής οικολογίας, μέχρι που εντάχτηκα εδώ στου οικολόγους πράσινους. Αυτό που ζήσαμε φέτος το καλοκαίρι, με τις τρομερές πλημμύρες του Ιουλίου και τις δύο απίστευτες πυρκαγιές στην Κινέτα και στο Μάτι, δείχνει ότι πρέπει να το εξετάσουμε με άλλη σκοπιά.
Υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ αυτοδιοίκησης και δημοσιογραφίας;
Φυσικά. Αλλά υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά. Η δημοσιογραφία έχει ως στόχο τη καταγραφή των προβλημάτων και αποδίδει τις ευθύνες, ενώ η αυτοδιοίκηση έχει να κάνει τη καταγραφή των προβλημάτων, την λύση τους και την ανάληψη ευθυνών. Καταλαβαίνετε ότι ο συντελεστής δυσκολίας είναι πολύ μεγαλύτερος στην αυτοδιοίκηση.
Τελικά, η κρίση που βιώνει η χώρα μας είναι μόνο οικονομική, ή και κρίση αξιών;
Θα σας πω κάτι που το λένε πολλοί, ότι δηλαδή είναι κρίση αξιών, αλλά θα σας φέρω ένα πραγματικό παράδειγμα. Η υπογεννητικότητα, επειδή μιλούν πολλοί για αυτό το θέμα, ως Αντιπεριφερειάρχης Βορείου Τομέα Αττικής έχω και κάποια στοιχεία, γιατί εδώ γεννιούνται οι μισοί κάτοικοι του λεκανοπεδίου σχεδόν. Έχουμε τη θλιβερή πρωτιά, σε σχέση και με την Ευρώπη, η περιφερειακή ενότητα Βορείου Τομέα, να είναι πρώτη με τον υψηλότερο μέσο όρο πρώτου τοκετού στις γυναίκες, 33,8 ετών και στον αντίποδα οι περιφερειακές ενότητες στη Βουλγαρία, φτωχότερες περιοχές, κάνουν παιδιά στα 21 και στα 22 χρόνια οι γυναίκες. Άρα τι; Λείπουν τα λεφτά και δεν κάνουμε παιδιά ή μήπως έχουμε άλλα πρότυπα; Καριέρα, κέρδος, κοινωνική αναγνώριση και όλα αυτά μας πνίγουν και μας βάζουν εμπόδια και μας κάνουν να χάνουμε την αλήθεια και την κανονική ζωή.
Νομίζω η ευμάρεια είχε τονώσει πολύ αυτή την αντίληψη μας και η απότομη πτώση με την κρίση, κάποιους μας έβαλε στην πραγματική βάση των πραγμάτων και κάποιους απλά τους απογοήτευσε και τους έκανε να μπουν σε ένα σπιράλ απογοήτευσης, πικρίας και άγρας του παλιού. Ναι θέλουμε τη ζωή μας πίσω και εγώ που ζω στη μεσαία τάξη σε μια περιοχή που η μεσαία τάξη άνθισε και μπορεί να ξανανθίσει με πιο πραγματικούς όρους. Νομίζω το δημογραφικό είναι πολύ χαρακτηριστικό, γιατί έχουμε λάθος προτεραιότητες και δεν πιστεύω ότι είναι στις αξίες. Βάζουμε λάθος προτεραιότητες ή βάζαμε τουλάχιστον…κι αυτό αποτυπώνεται σε πάρα πολλά ζητήματα.
Υπάρχει ένα μότο στη ζωή σας;
Μια φράση του Churchill, με αγγίζει πολύ. Στο δρόμο για τον προορισμό σου θα γαβγίζουν πολλά σκυλιά, δεν θα σταματάς να πετάς μια πέτρα στο καθένα, γιατί χάνεις τον προορισμό σου. Και η δεύτερη είναι: Πολιτισμός είναι το πεζοδρόμιο της γειτονιάς σου. Το πιστεύω αυτό και θέλω να το κάνω πράξη στην καθημερινότητά μου.
Συνέντευξη: Παναγιώτης Ανδρεάδης & Γιώργος Μαράτσης
Δημοσιογραφική επιμέλεια: Δρ Βίκυ Μπαφατάκη
