Πάρις Κατσίβελος: Ένας άγγελος φωτός με Πυξίδα το Φως!!!

Πάρις Κατσίβελος :  Ένας άγγελος φωτός με Πυξίδα το Φως!!!

<<Όλα τα θαυμαστά και υψηλά, μας προσφέρονται γενναιόδωρα, πρέπει όμως να απλώσουμε τα πνευματικά μας χέρια, να τα αγγίξουμε και να εργαστούμε για να εκδηλωθούν στην εδώ διάσταση και στην τώρα κατανόησή μας>>.

Από το βιβλίο του Πάρι Κατσίβελου <<Με Πυξίδα το ΦΩΣ>>.

Τον Πάρι Κατσίβελο το γνώρισα, όπως σχεδόν όλες και όλους τους καλεσμένους μας, εντελώς συγκυριακά. Το Ζεν λέει, ότι ο δάσκαλος εμφανίζεται, όταν είναι έτοιμος ο μαθητής. Χμμ, από το ρήμα μανθάνω-μαθαίνω προέρχονται και τα μαθηματικά…. Σύμμαχός μου στο δρόμο προς το Φως, οι φωνές εκείνες που δε μιλούν με λέξεις. Δεν τις χρειάζονται. Μέσα από ένα βλέμμα μεταφέρουν τα συναισθήματα στο Φως και αυτό αντανακλάται στα μάτια. Είμαι σίγουρη πως κάπως έτσι θα νιώθατε κι εσείς εάν συναντούσατε τον Ηθοποιό, Συγγραφέα, Καθηγητή Ανωτέρων Σχολών Δραματικής Τέχνης και Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, το Φιλόσοφο, το Σκηνοθέτη, τον Επικοινωνητή, το δημιουργό Πάρι Κατσίβελο!

Θα ήθελα να διαβάσετε αυτή τη συνέντευξη συντροφιά με τις αφοπλιστικές μελωδίες ενός υπέροχου νέου σολίστα πιάνου, του κ Γιώργου Βολίκα. “Νέκταρ”.

 

Όσες φορές συναντηθήκαμε με τον κ. Κατσίβελο, η ψυχή μου γέμιζε καλοκαίρι, έρωτα και Ελλάδα. Έρωτα για το νέκταρ της ζωής, ανάσα για το καλοκαίρι και Ελλάδα για όλο το μπλε που κουβαλάει στην ψυχή του ο Πάρις, με Πυξίδα το ΦΩΣ ! Η συνέντευξη μαζί του έλαβε χώρα σε 3 διαφορετικές περιόδους και αυτό μέστωσε μέσα μου ακόμη περισσότερο την απορία… Πόσες καταιγίδες έχει περάσει η Ψυχή σου κύριε Πάρι μου, για να κρατάς αγέρωχος τις ασπίδες του Φωτός; Ερωτήσεις που οι απαντήσεις τους με έκαναν να χαρώ από καρδιάς, αλλά και να προβληματιστώ, εύχομαι το ίδιο κι εσείς.

 

Αγαπημένε κ. Κατσίβελε, γυρίζουμε πίσω τη μηχανή του χρόνου και σας συναντάμε σε ηλικία 10 ετών. Σε ποιά γωνιά του πλανήτη θα σας βρούμε και τι σκέφτεται ότι θα γίνει ο μικρός Πάρις, όταν μεγαλώσει;

 

Π.Κ: Καλημέρα σας κυρία Κυρόπουλος και πολλές Καλές Ημέρες για όλους τους αναγνώστες σας και όλους τους συνασκούμενούς μας, εδώ στο σχολείο της Άγιας Μητέρας Γαίας. Με συναντάτε στο νησί μου λοιπόν. Στην πανέμορφη Θάσο, στο χωριό Ραχώνι. Ένα χωριό ορεινό, δίχως ηλεκτρικό, χωρίς καμιάς μορφής ενημέρωση και επικοινωνία τότε. Είμαι ένα παιδί φιλήσυχο, ιδιαίτερα μοναχικό – ίσως φοβικό – που μεγαλώνω με την ανέκφραστη, ακόμη  πεποίθηση, ότι δε ζούμε μονάχα στη γνωστή μας διάσταση, αλλά και σε πολλές άλλες! Μμμ, χρόνια βελούδινα και αγωνιώδη, προστατευμένα, γεμάτα αγάπη από την πλευρά των γονιών μου, ίσως σε κάποια πεδία της ζωής μου <<διστακτικά>>, γεμάτα ονειροφαντασίες, σκιές, αγγέλους, νεράιδες, υπερφυσικά όντα των παραμυθιών, φαντάσματα και ελπίδες.

Με το μεγάλο “Δάσκαλο”, Δημήτρη Χορν από την παράσταση <<Τίμων ο Αθηναίος>> Φεστιβάλ Αθηνών Ηρώδειο

 

Με το συνθέτη, Δημήτρη Παπαδημητρίου κατά τη βράβευση  του στο θεσμό ” Προσωπικότητες”

 

Ναι διάβασα τις μαγικές, μυητικές διαδρομές σας στο πολυβραβευμένο βιβλίο σας Αυτοβελτίωσης, Παραψυχολογίας και Εσωτερισμού <<Με Πυξίδα το ΦΩΣ>>, σ΄ αυτό όμως θα αναφερθούμε αργότερα. Πέστε μου σας παρακαλώ πιστεύετε στα φαντάσματα γιατί αναφερθήκατε και σ΄ αυτά, αλλά υπάρχει και σχετικό κεφάλαιο στο βιβλίο σας.

 

Π.Κ.: Μμμ, το περιβάλλον που μεγάλωσα, είχε πολλά να πει για αυτό το πεδίο ύπαρξης, εκεί στο χωρίς ηλεκτρικό ακόμη μικρό ορεινό χωριό της Θάσου. Καταλαβαίνεται…  σκιές, σκιάσεις, αφηγήσεις, περιγραφές, φοβίες, προκαταλήψεις, φαντασία ή και αληθινές θεάσεις τέτοιων φασμάτων, με μαρτυρίες προσφιλών και ντοκουμέντα….Από πολύ μικρός εργάστηκα σε διάφορα επαγγέλματα, για το καλοκαιρινό χαρτζιλίκι αρχικά, μέχρι που άγγιξε μαγικά τη ζωή μου ο αμετακίνητος έρωτάς μου για το επάγγελμα του Ηθοποιού.

 

Ζητώντας την κατανόησή σας, αιτούμαι τη συγκατάθεσή σας, να μην κρατήσω το διάγραμμα της χρονικής ακολουθίας, όπως γράφετε και εσείς στο βιβλίο σας, <<…θέλω να αφήσω την καρδιά να μιλήσει και ας με πάει κατά πως θέλει αυτή, αυτή ξέρει…>>. Η καρδιά λοιπόν, με προτρέπει να μιλήσουμε πρώτα για αυτές τις τόσο εντυπωσιακές βραβεύσεις που λάβατε πρόσφατα, από τεράστιους οργανισμούς και φορείς, όπως ο Ο.Η.Ε., η UNESCO και ξένα Πανεπιστήμια.

Ο Πάρις Κατσίβελος με την Έλενα Ναθαναήλ

Π.Κ.: Κυρία Κυρόπουλος επιλέξτε ότι και όπως θέλετε, παίξτε ελεύθερα με το χρόνο, άλλωστε και εγώ σαν καλλιτέχνης και άνθρωπος που ασχολούμαι συστηματικά με τον Εσωτερισμό και την Παραψυχολογία, ποτέ δεν τον αντιλαμβάνομαι και δεν τον βιώνω γραμμικά. Τις διάφορες διακρίσεις και βραβεύσεις που έδωσε ο Θεός να μου προσφερθούν και που τις ονομάζω πάντα <<Ηθικές Ανταμοιβές>>, τις δέχομαι με πολύ χαρά γιατί είναι σημαντική στήριξη και ενδυνάμωση στο συνεχή πνευματικό αγώνα που κάνω και εγώ και όλοι οι άνθρωποι που αθλούνται περί το Πνεύμα και τις Τέχνες. Είναι σηματοδότες που μας δείχνουν ότι μάλλον η πόρευσή μας και ο αγώνας μας, πάει προς μία καλή κατεύθυνση, αλλά είναι και ηθικές ενεργειακές ασπίδες, που μας προφυλάσσουν, από τις εξωτερικές χαμηλοκραδασμικές δράσεις και αντιδράσεις της σκληρά υλιστικής εποχής μας.

 

Ο Πάρις Κατσίβελος ανάμεσα στους άλλους καθηγητές της  Σχολής Δραματικής Τέχνης του Βασίλη Διαμαντόπουλου, Ιάκωβο Καμπανέλλη, Πέτρο Φυσσούν, Βασίλη Διαμαντόπουλο, Γιάννη Μόρτζο, Τάκη Χρυσικάκο, Ηλία Λογοθέτη, Κώστα Κουτσομύτη, Πέμυ Ζούνη κ.ά. στα 10 χρόνια λειτουργίας της σχολής.

Γνώση ψυχής με τους καλύτερους

Και ποιές ήταν αυτές οι Ηθικές Ανταμοιβές, όπως εσείς τις ονομάζετε; Γιατί από ότι διάβασα στο internet, βραβευτήκατε ανάμεσα σε ακαδημαϊκούς, ερευνητές,  επιστήμονες και αγωνιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διεθνούς βεληνεκούς. Μάλιστα πρόκειται για τεράστιες διακρίσεις και τίτλους παγκόσμιου μεγέθους, για “Ενεργά Ακαδημαϊκά Αξιώματα”, όπως αναφερόντουσαν, τα οποία είναι φυσικό να  τιμούν πρώτα τη χώρα μας.

Ο Πάρις Κατσίβελος, μόλις παρέλαβε τον Τίτλο του <<Λειτουργού, Διδασκάλου – Εκπαιδευτή Κοινωνικής Παιδείας του 21ου αιώνα, όλων των Πολιτισμών των Ηνωμένων Εθνών>> από τον O.H.E. (U.N.O.), Unesco και άλλους φορείς στο New York College.

Π.Κ.: Ναι, τον Ιούνιο του 2016, έλαβα από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (U.N.O.), το Παγκόσμιο Φιλοσοφικό Φόρουμ (W.P.F.) και το Παγκόσμιο Κράτος της Γης (U.S.E.), την κορυφαία  Ενεργή <<Ακαδημαϊκή Ιδιότητα και Τίτλο Τιμής>> του <<Παγκόσμιου Καθηγητή Κοινωνικοπολιτικής Παιδείας>>, σε μια όμορφη τελετή που έγινε στο κτήριο Κωστής Παλαμάς του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Τον Ιούνιο του 2019, έλαβα και πάλι από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών – O.H.E. (U.N.O.), από την UNESCO, το Παγκόσμιο Φιλοσοφικό Φόρουμ (W.P.F.), το Παγκόσμιο Κράτος της Γης (U.S.E.) και το Πανεπιστήμιο Νοτιοανατολικής Ασίας με έδρα την Τζακάρτα της Ινδονησίας, διάκριση – αξίωμα του <<Λειτουργού, Διδασκάλου – Εκπαιδευτή Κοινωνικής Παιδείας του 21ου αιώνα, όλων των Πολιτισμών των Ηνωμένων Εθνών>>!!! Η τελετή βράβευσης – αναγόρευσής μου έγινε στο New York College, μάλιστα επελέγη για αυτήν η 21η Ιουνίου, Παγκόσμια Ημέρα του Ουμανιστή, ημέρα Θερινού Ηλιοστασίου, μεγαλύτερη ημέρα του έτους με το περισσότερο Φως και αρχή του Καλοκαιριού, με όλους τους συμβολισμούς και αναγωγές για τη διαρκή ανιδιοτελή προσφορά μου και την ακλόνητη ενασχόλησή μου με το Καλό και το Φως, όπως αναγραφόταν μεταξύ άλλων στην περγαμηνή.

Ο Πάρις Κατσίβελος λαμβάνει την διάκριση του <<Παγκόσμιου Καθηγητή Κοινωνικοπολιτικής             Παιδείας>> από τον Ο.Η.Ε., το Παγκόσμιο Κράτος της Γης και το Παγκόσμιο Φιλοσοφικό Φόρουμ

Την ίδια ημέρα, έλαβα και βράβευση για την ομιλία μου, που αφορούσε στον εορτασμό της “Παγκόσμιας Ημέρας της Μητέρας Γαίας” στις 22 Απριλίου, που αναγνώστηκε, σε συνεργαζόμενα με το Φιλοσοφικό Συμπόσιο πανεπιστήμια, από τα οποία προσκλήθηκα να συμμετάσχω, μεταξύ αυτών τα πανεπιστήμια Τζακάρτας και Μόσχας. Κυρία Κυρόπουλος, θεωρώ ότι ήταν απλά ευτυχείς συγχρονικότητες, προσφορές αγάπης της τεράστιας συμπαντικής γενναιοδωρίας και νοιώθω ευγνώμων για αυτές τις Ηθικές στηρίξεις.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να παρακολουθήσετε τον ευχαριστήριο λόγο του κ. Κατσίβελου, λίγο πριν παραλάβει την περγαμηνή με τις μνείες αριστείας κατά τη βράβευσή του από την ¨Ακαδημία Ελληνικών Βραβείων Τέχνης¨ με το βραβείο <<ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ 2013 – 2014>>
για το βιβλίο του Αυτοβελτίωσης και Εσωτερισμού <<Με Πυξίδα το ΦΩΣ>>, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη. Βραβεύτηκε, ανάμεσα σε άλλες προσωπικότητες της χώρας μας που ξεχώρισαν για το έργο τους, με το βραβείο <<Προσωπικότητες 2013 – 2014>>, για το βιβλίο του Αυτοβελτίωσης και Εσωτερισμού <<Με Πυξίδα το ΦΩΣ>>, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη.  και το Υπουργείο Παιδείας, για όλη τη συνολική προσφορά του στον Πολιτισμό, στις τέχνες και φυσικά προς τον άνθρωπο. Η σεμνότητα του είναι απαράμιλλα ευγενική και καλλιεπής. 

Ο Ηθοποιός Καθηγητής Δραματικής Τέχνης Πάρις Κατσίβελος βραβεύτηκε από την ¨Ακαδημία                 Ελληνικών Βραβείων Τέχνης¨, υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και της Ένωσης                              Δημοσιογράφων Ευρωπαϊκού Τύπου

Πάρις Κατσίβελος μία προσωπικότητα που βραβεύει προσωπικότητες

Πότε είδατε την πρώτη σας παράσταση και ποια ήταν τα πρωταρχικά σας συναισθήματα; Νιώσατε εκείνο το πρωτόλειο ρίγος που κόβει την ανάσα μας, όταν η ψυχή δονείται απόλυτα στις συντεταγμένες της αλήθειας της;

 

Π.Κ: Όλα ξεκίνησαν από την πρώτη κινηματογραφική ταινία που είδα, σε αίθουσα καφενείου, όπου ανέβηκα κρυφά από το παράθυρο παρά την απαγόρευση των δύο δασκάλων μου. Τρακτέρ ως γεννήτρια απ΄ έξω. Χαμός μέσα, αλλά και η παρουσία των “διδασκάλων”, που μου εξασφάλισε την επόμενη, τις 30 ξυλιές στα χέρια μου από τη θέση της τότε παιδαγωγικής, ως δικαιοσύνη της βέργας.

Δεν μετανόησα. Μαγεύτηκα. Μα, τι, πως;;; Πως το έκαναν όλο αυτό; Τόσα συναισθήματα, τόση αλήθεια, τόση ομορφιά!!! Να, κάτι σαν κι΄ αυτό ήθελα και εγώ να κάνω κάποτε, αλλά πως; Δεύτερο βαθύτερο ερέθισμα, από σκηνική πράξη πλέον, ένα ερωτικό θρίλερ. Και τρίτη κοσμογονική προτροπή – κάλεσμα, στο πανέμορφο Αρχαίο Θέατρο Θάσου από το Εθνικό Θέατρο με τον αείμνηστο Θάνο Κωτσόπουλο, που απογείωσε τον Οιδίποδα Τύραννο, του μεγάλου ιεροφάντη του τραγικού λόγου Σοφοκλή, σε δυσθεόρατα ύψη. Ε, τότε ένοιωσα κι εγώ να χώνομαι κλαίγοντας σπαρακτικά στα χωράφια της Ψυχής, ακούγοντας τα τύμπανα του στήθους μου να εκρήγνυνται, να θέλουν να σπάσουν από συγκίνηση, ψέλλιζα τα αποτυπώματα των τραγικών ακουσμάτων και  για πάντα <<αυτό>> που ζούσα, δηλώνοντας με όρκους σιδηρούς που επισφράγιζα μέσα από την παιδική μου ψυχή. Ναι λοιπόν, έλεγα, ξανάλεγα και ορκιζόμουν, σαν σπασμένο γραμμόφωνο, ξανά και ξανά. Ναι… Ναι… Ναι… <<Αυτό είμαι. Αυτό θέλω να κάνω και θα το κάνω>>!

Ο Πάρις Κατσίβελος στο σήριαλ <<Μάχη των Πελαργών>>

Ζήσατε σε μία αμφιλεγόμενα δύσκολη εποχή. Κοσμογονικές αλλαγές. Νέα κύματα πολιτικών δομών, οικονομικές δυσκολίες, κοινωνικές ανισότητες, αλλά και ευτυχία. Οι άνθρωποι είχαν λιγότερα στην τσέπη τους, αλλά σαφώς πολύ περισσότερα στην καρδιά τους. Τι μπορείτε να μας πείτε για εκείνη την εποχή και πώς αντιλαμβάνεστε τη σημερινή;

 

Π.Κ: Όλες οι εποχές έχουν τις δυσκολίες τους και αντισταθμιστικά προσφέρουν τις “γνωστικές – εκπαιδευτικές” ευκαιρίες τους. Και η σημερινή, είναι εποχή μεγάλων και πολλών δυσκολιών, το ξέρουμε, το ζούμε, αλλά και μεγάλων και πολλών ευκαιριών. Ευκαιριών, μιας νέας επίγνωσης και κατανόησης της βίωσης. Κυρία Κυρόπουλος, εμείς, συν-δημιουργούμε τις συνθήκες μας. Την κάθε στιγμή, με την κάθε σκέψη μας, με τον κάθε λόγο μας, με τα συναισθήματά μας, με τις επιλογές μας και με τις όποιες τελούμενες πράξεις μας, συνδημιουργούμε τη ζωή μας, τη ζωή των αδελφών μας, τη ζωή ολόκληρου του πλανήτη μας, συνδημιουργούμε τους Κόσμους που μας φιλοξενούν εντός τους, τους Κόσμους που φιλοξενούμε εντός μας. Είμαστε συν- δημιουργοί της Ζωής που πάλλεται εντός μας και αυτής που εκφαίνεται γύρω μας. Ο Άγιος πλανήτης μας, μέρα τη μέρα κοχλάζει ολοένα και περισσότερο, απολυτρώνονται ολοένα και περισσότερες, οφειλές και δυσαρμονίες που πρέπει οι άνθρωποι να καθαίρουμε, δε μπορεί κάποιος άλλος να το κάνει για λογαριασμό μας. Οφειλές σε προσωπικό πεδίο, οικογενειακό, κοινωνικό, κοινοτικό (αναφέρομαι σε περιοχές και όχι στην Ε.Κ.), πολιτειακό, εθνικό, πλανητικό, οργανικό, πνευματικό, ή σωματικό, αλλά και στο πεδίο των σχέσεων κυρίως εκεί πρέπει να υπάρξουν εντατικές εξεργασίες.

 

Η πρόεδρος Ομίλου Ουνέσκο Τεχνών Λόγου και Επιστημών Ελλάδος κ. Νίνα Διακοβασίλη και ο                  πρόεδρος Παγκ. Φιλοσ. Φόρουμ κ. Ίγκορ Κοντράσιν βραβεύουν τον Π. Κατσίβελο.

 

Δυστυχώς οι συνθήκες που συνοικοδομήσαμε σήμερα, έδωσαν χρηματοκεντρικά και εγωκεντρικά χαρακτηριστικά, χαρακτήρα και προσανατολισμό στην ουσία μας.

Όσο για τις οικονομικές δυσκολίες στις οποίες αναφερθήκατε, είμαστε εκπαιδευόμενοι ταξιδιώτες της ζωής, μετά την ανάληψή μας ταξιδεύουμε χωρίς πορτοφόλι, πιστοποιητικά, εγγυήσεις, μονάχα οι αποσκευές της Ψυχής και όσες Ουσίες καταφέραμε να κατακτήσουμε, βελτιώνοντας και αναβιβάζοντας Εαυτούς!!!

Θυμάμαι, ότι παρόλες  τις δυσκολίες στον οικονομικό τομέα, εμείς ήμασταν παιδιά που δουλεύαμε με κέφι τα καλοκαίρια, για να εξοικονομήσουμε τα προς το ζην. Από τις πιο τρυφερές μου στιγμές στο άλμπουμ της μνήμης, είναι η εποχή που εργαζόμουν ως γκαρσονάκι, η γκρουμ, σε εστιατόρια, καφενεία, ξενοδοχεία, ακόμη και στο φέριμποτ που εκτελούσε τα δρομολόγια Καβάλας – Θάσου για να κερδίσω το ταλιράκι της ημέρας, που είχε το δικό του τεράστιο μέγεθος, στην πραγματικότητα και στη συνείδησή μου.

 Βλέπουμε εικόνες μιας άλλης νοσταλγικής εποχής!!! Κύριε Κατσίβελε και πάλι υπερβαίνοντας τη γραμμική ακολουθία του χρόνου, η καρδιά με προτρέπει να μιλήσουμε πρώτα για τις πρόσφατες παραστάσεις και ομιλίες σας, αφού είχα τη χαρά να παρακολουθήσω κάποιες απ΄ αυτές.

Ο Πάρις Κατσίβελος στην πρόσφατη Καβαφική

Π.Κ.: Σας ευχαριστώ που με τιμήσατε με τη θερμή παρουσία σας, στο συμπιεσμένο χρονικά ταξίδι σας στην Αθήνα. Επιλέγω, αναφορά την ενότητα των παραστάσεών μου <<Ειδικό Αφιέρωμα Τιμής στην Μητέρα Ελλάδα και στους ανά τον Κόσμο Έλληνες>>. Αντιπροσωπευτικό τους μέρος:

     -<<Ελλάδα – Πνεύμα – ΦΩΣ>>: Η θεατρική Ποιητική μου Παράσταση κατά την οποία, αναπέμπω <<τελετουργικά>> θεατροποιημένη ποίηση Πινδάρου, Κωστή Παλαμά και Άγγελου Σικελιανού, σε ένα ενιαίο σώμα δομημένο κατ΄ Αριστοτέλη σε τρία μέρη: στην Είσοδο, στο Επεισόδιο και στην Έξοδο – Λύση, με τη συνοδεία Αρχαίας Ελληνικής Λύρας, Δίαυλου και Σύριγγας του Πανός.

     -<<Φωταξίες Ολυμπισμός και ΦΩΣ>>: Θεατρική Ποιητική  Παράσταση κατά  την οποία αναπέμπω και πάλι “τελετουργικά” θεατροποιημένη ποίηση Πινδάρου, Κωστή Παλαμά και Άγγελου Σικελιανού, με τη δομή και μορφική εκτέλεση της προηγούμενης σκηνικής μου πρότασης. Η παράσταση ήταν μέρος σημαντικής τελετής Τιμής του Ολυμπισμού, στην οποία τιμήθηκαν οι Επέτειοι Αναβίωσης των Συμβόλων του Ολυμπισμού, τα 120 χρόνια του Ολυμπιακού Ύμνου του Κωστή Παλαμά και η ανάδειξή του ως Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά από την UNESCO, καθώς και τα 80 χρόνια Λαμπαδηδρομίας.

Ο Ακαδημαϊκός Ευάγγελος Μουτσόπουλος και ο Π. Κατσίβελος, κατά την μεταστοιχείωση της ιερής φλόγας στο σύγχρονο Φως της ηλεκτρικής λυχνίας, σε τελετή στην Ακαδημία Αθηνών, Αφή της Φλόγας – β΄μέρος.

 -<< Ύμνος στην Ειρήνη>>: Θεατροποιημένος Ποιητικός << Ύμνος στην Ειρήνη>>, με Τελετουργική Επίκληση στην Ειρήνη, σε Δωρική Διάλεκτο και συνοδεία Αρχαίας Ελληνικής Λύρας, Διαύλου και Σύριγγας του Πανός.

–<<Ταξιδεύοντας με τον Καβάφη>>: Είναι ένα ιδιαίτερο “ταξίδι” με την ποίηση του μεγάλου Αλεξανδρινού διανοητή, δομημένο σε μια ενιαία παράσταση μόνο με ποίηση και συνοδό μουσική, χωρίς καμιάς μορφής εμβόλιμα στοιχεία πεζού λόγου, εισηγήσεις, τοποθετήσεις ή σχόλια κανενός είδους. Η παράσταση παίχτηκε με διάφορη δομή και διάφορους τίτλους, ανάλογα με τις χωροχρονικές συνθήκες, όπως  <<Ο Πάρις Κατσίβελος ερμηνεύει Κωνσταντίνο Καβάφη>>, <<Αποχαιρετώντας το έτος Καβάφη με τον Πάρι Κατσίβελο>>, <<Βραδιά Καβάφη με τον Πάρι Κατσίβελο>>, <<Ο Καβάφης στην Βιέννη>> ή στο Παρίσι ή σε όποια πρωτεύουσα παίχτηκε η παράσταση, <<Ο Καβάφης στις Φυλακές Κορυδαλλού>>, <<Ο Καβάφης στην Κιβωτό του Κόσμου>>, <<Επέστρεφε>> και με πολλούς άλλους.  Ο θεατροποιημένος Καβάφης μου, έχει μια μακρά διαδρομή πολύ πέραν της δεκαετίας και συνεχίζει.

     -<<Αυγερινός>>: Ποιητική Παράσταση, με θεατροποιημένη μορφή του ομώνυμου ενιαίου αριστουργηματικού ποιητικού έργου του Εθνικού  Ποιητή της Ρουμανίας Μιχάϊ Εμινέσκου.

Εδώ θεατροποιώ, σκηνοθετώ και ερμηνεύω όλους τους χαρακτήρες του ποιητικού έργου σύμφωνα με τις κριτικές, “μαγικά”, ζωντανεύοντας συγκινητικά, το δυνατό απελπισμένο Έρωτα του Αυγερινού για μια βασιλοπούλα, και την απόφασή του να θυσιάσει την Αθανασία για μια μονάχα ώρα Αγάπης στην Γη. Η έναρξη της σειράς των παραστάσεων του <<Αυγερινού>> έγινε στη Ρουμανική Πρεσβεία και ακόλουθα στην Αίθουσα Τελετών του Συλλόγου Ελληνορουμανικής Φιλίας και Πολιτισμού Αρμονία για τον εορτασμό των 165 χρόνων από τη γέννηση του Εθνικού Ποιητή της Ρουμανίας.

   -<<Αχχχχχ, Έρωτα>>: Η παράστασή μου με θεατροποιημένο ερωτικό ποιητικό λόγο, κορυφαίων δημιουργών, όλων των εποχών, από κάθε γωνιά της γης, μέσα απ΄ τη ματιά και των δύο φύλων. Από το Σόλωνα στο Σαίξπηρ, από το Σοφοκλή  στον Παλαμά, στον  Κορνάρο, στον Ελύτη, από τον Καβάφη και το Λόρκα στον Παυλόπουλο, το Ναζίμ Χικμέτ και τον Έντουαρντ Έστλιν Κάμμινγκς, από το Βρεττάκο στον Άγιο Γέροντα Παΐσιο και τον Άγιο Συμεών, από την Μυρτιώτισσα, στη Νικαραγουανή αγωνίστρια Τζιοκόντα Μπέλι και τη σπαρακτική Σάρα Κέην!!!!!!!

 

Θυμάμαι, θυμάμαι αυτή την παράστασή σας και αναριγώ, θα αναφερθώ στη συνέχεια. Για τις ομιλίες σας, κυρίως αυτές που αφορούν στην Ελλάδα μας, θα μας πείτε κάτι;

 

Π.Κ.: Το 2015 ήδη είχα συμπληρώσει τις 500 Ομιλίες – προτροπές – προσκλήσεις για συν-δημιουργία στο Καλό και στο Φως και βραβεύτηκα γι΄ αυτές όπως και για τη “συνολική προσφορά μου στο Πνεύμα και στις Τέχνες”, από τον Όμιλο για την Ουνέσκο Τεχνών Λόγου και Επιστημών Ελλάδος με ειδικό <<Βραβείο Αριστείας>>, Τιμής Ένεκεν, και από το Παγκόσμιο Φιλοσοφικό Φόρουμ με <<Έπαινο Ευρείας Κοινωνικής Παιδείας>>, με τον τίτλο του <<Παγκόσμιου Ενεργού Στοχαστή>> και άλλες τέσσερις διακρίσεις. Σήμερα ο αριθμός ομιλιών μου, μαζί με αυτές που προσέφερα στο Παγκόσμιο Φιλοσοφικό Φόρουμ και σε Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, ξεπερνά τις 600. Μία ενότητα ομιλιών μου, για να απαντήσω στη συγκεκριμένη σας ερώτηση, φυσικά με αντιπροσωπευτική αναφορά μικρού μέρους, σεβόμενος την κλεψύδρα του χρόνου και του χώρου μας, είναι <<Άγια Μάνα Ελλάδα Μήτρα Των Κόσμων>>, με θέματα όπως <<Καθαρό το DNA των Ελλήνων – Απόλυτη γενετική συνέχεια και συνοχή του Ελληνικού πληθυσμού>>, <<Μήτηρ των γλωσσών, γλώσσα των Θεών και των Ηρώων η Ελληνική>>, <<Η Αρχαία Ελληνική Τραγωδία Καθαίρει, Απολυτρώνει και Θεραπεύει – Μνημόσυνο Τιμής στον Προπάππο μου Αριστοτέλη>>, <<Η Τέχνη Ουσία και Καταλύτης στην Παιδαγωγική Διαδικασία και σ΄ Ολόκληρη την Ζωή μας>> κ.ά.

 

Για την Ελλάδα μας λοιπόν, για την Ελλάδα μας!!! Έχουμε συγγενικό μεράκι για τη χώρα μας!!! Κύριε Κατσίβελε, από που ν΄ αρχίσω, έχω στα χέρια μου, το 25 σέλιδο τεράστιο περιληπτικό βιογραφικό σας, μέχρι το 2010, με Θέατρο, Τηλεόραση, Κινηματογράφο, Ραδιόφωνο, Διδασκαλία, σπουδές, επιστημονικές, καλλιτεχνικές ή φιλοσοφικές τράπεζες και ομιλίες σε πολλά μέρη του κόσμου, αλλά και την επίσης τεράστια καταγραφή με τις πρόσφατες δράσεις σας πολιτισμού των τελευταίων δέκα ετών. Θα επιλέξω αυθόρμητα και συγκινησιακά. Γνωρίζω, ότι συνεχίσατε πάντα και αδιάκοπα να διδάσκετε Θέατρο και μάλιστα κάποιες περιόδους σε τρεις και τέσσερις Σχολές συγχρόνως και ότι υπηρετήσατε στις μεγαλύτερες και σημαντικότερες σχολές της Θεατρικής Τέχνης στη χώρα μας.

Η Ακαδημία Εκπαίδευσης και Επιστημών της Ουκρανίας Αναγόρευσε  ως Επίτιμο Διδάκτορα τον Καθηγητή Δραματικής Τέχνης Πάρι Κατσίβελο  , όπως επίσης τον Αστροφυσικό  Καθηγητή Ξενοφών Μουσά.

 

 

Π.Κ.: Ναι, το Ακαδημαϊκό Πεδίο της αγαπημένης μου, Δραματικής Τέχνης, με συντρόφευσε, πέραν των τεσσάρων δεκαετιών, γόνιμα και βελούδινα στην πάντα προσεκτική μου πόρευση σ΄ αυτήν. Εργάστηκα παράλληλα με το λειτουργικό κομμάτι του Θεάτρου, αυτό της Σκηνικής Δημιουργίας, αδιάκοπα, διδάσκοντας τις ενότητες της Υποκριτικής, του Αυτοσχεδιασμού και της Ορθοφωνίας – Αγωγής του Λόγου, με πολλή αγάπη, ευθύνη και σοβαρότητα, καταθέτοντας όσα μου αναλογούν σε σημαντικές Ανώτερες Σχολές Δραματικής Τέχνης, σε Θεατρικά Εργαστήρια, Πανεπιστήμια καθώς και σε Θεατρικά Εργαστήρια φορέων Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Νομαρχιακών Επιτροπών Λαϊκής Επιμόρφωσης, στα τελευταία για μικρότερες περιόδους. Πράγματι πάντα πρόσεχα τις επιλογές μου στις συνεργασίες μου. Συνεργάστηκα για σειρά ετών με τις Ανώτερες Σχολές Δραματικής Τέχνης του Βασίλη Διαμαντόπουλου, του Κώστα Καζάκου, του Νέου Ελληνικού Θεάτρου Γιώργου Αρμένη, Αθηνών του Γιώργου Θεοδοσιάδη, με τις σχολές Ράμπα, Παλκοσένικο, Σύγχρονος θεατρικός ρυθμός, Κινόραμα (συνεταιρισμού Ελλήνων  Σκηνοθετών), Καλλιτεχνική Εταιρεία Αθηνών και άλλες.

Επίσης έχω διδάξει κάποια πολύ ξεχωριστά και αγαπημένα μου, Εξειδικευμένα Εργαστήρια Δραματικής Τέχνης, σε δικές μου ενότητες Σεμιναρίων Εκπαίδευσης και Μετεκπαίδευσης Επαγγελματιών Ηθοποιών.

 Σε λίγο καιρό θα κυκλοφορήσει και στην Αγγλόφωνη αγορά το Βιβλίο σας ” Με πυξίδα το φως” από τον Αγγλικό εκδοτικό οίκο για Έλληνες και Κύπριους συγγραφείς της Ontime books. Θέλετε να μας πείτε για αυτή τη συνεργασία και την επιλογή του συγγραφικού σας έργου από τον εκδότη, κ. Δημήτρη Χριστοδούλου;

Θα μου επιτρέψετε κ. Κυρόπουλος να το γράψω , όπως το νιώθω.

ΜΕΓΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ . ΤΟ ΑΓΙΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΗΣ ΓΕΦΥΡΩΣΗΣ <<ΟΙΚΟΝΟΜΕΙ>>, ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ, ΔΙΑΣΦΑΛΊΖΕΙ, ΔΩΡΟΔΟΤΕΙ !!! ΑΝΑΠΕΜΠΟΥΜΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ, ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ “ΑΝΩ ΟΡΟΦΟΥΣ” ΚΑΙ ΔΕΣΜΕΣ ΦΩΤΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ “ΣΥΝΑΘΛΟΥΜΕΝΟΥΣ” ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ,ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΨΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ. ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ Κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΜΠΟΡΕΥΤΕΣ ΣΤΟ ΦΩΣ…ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΦΩΤΕΙΝΟ!

Είδα στο βιογραφικό σας ότι επιδείξατε την ίδια προσοχή και στις επιλογές των θεατρικών σας συνεργασιών, θα θέλατε να μας κάνετε μια γενική αναφορά;

 

Π.Κ.: Κυρία Κυρόπουλος, δε διαλέγουμε πάντα στο θέατρο και δεν είχα τη “δύναμη” και τη “δυνατότητα” να διαλέγω. Απλά, κάποιες φορές ευγενικά απέφευγα και αποχαιρετούσα…

Χαιρόμουν να παίζω μεγάλους ή μικρούς ρόλους, αλλά πάντα χαρακτηριστικούς, Μου άρεσαν οι χαρακτήρες και οι τύποι. Είναι υπέροχα μαγικό, το ταξίδι του ζωντανέματος μιας Ψυχής! Ευτύχησα να παίξω σε έργα του Ελληνικού ή του ξένου ρεπερτορίου, με θιάσους που θεωρούσα σημαντικούς ή απλά σοβαρούς και σημαντικούς πρωταγωνιστές όπως ο Δημήτρης Χορν, ο Θανάσης Παπαγεωργίου και η Λήδα Πρωτοψάλτη, η Έλσα Βεργή, η Βέρα Ζαβιτσιάνου, ο Πέτρος Φυσσούν, ο Χρόνης Εξαρχάκος, ο Γιάννης Βογιατζής, με σκηνοθέτες και συνεργάτες  όπως ο Λεωνίδας Τριβιζάς, Θανάσης Παπαγεωργίου, Βίκτωρ Παγουλάτος, Μίμης Πλέσσας, Απόστολος Τεγόπουλος, Λάκης Μιχαηλίδης και άλλοι σημαντικοί δημιουργοί της θεατρικής μας ζωής.

Η Μαρία Αλιφέρη, ο Νίκος Βερλέκης και ο Π. Κατσίβελος στην κεντρική παρουσίαση του βιβλίου              του στην Αθήνα

Υπόσχομαι στους αναγνώστες μας, ότι με πρώτη ευκαιρία θα κάνουμε ένα ενημερωτικό αναλυτικό ταξίδι, σε όλους αυτούς τους τομείς της Καλλιτεχνικής σας δημιουργίας. Νομίζω όμως ότι η τηλεόραση σας έκανε αρχικά γνωστό με το ευρύ κοινό και το κρατήσατε συντροφιά με σαράντα τρία σήριαλ, αν θυμάμαι καλά. Θα ήταν ελλιπής λοιπόν αυτή η παρούσα γενική δημοσιογραφική ξενάγηση, χωρίς κάποια γενική αναφορά μας σ΄ αυτήν. Φυσικά δεσμεύομαι και για κάποια άλλη ενημέρωση αναλυτικότερη με το θέμα της τηλεόρασης την εποχή που εσείς ξεκινήσατε.

Σας δάμασε η τηλεόραση ή καταφέρατε να την εξημερώσετε; Αποδείχτηκε ένα τεράστιο σχολείο εμπειριών και πολύτιμης γνώσης για εσάς;

 

Π.Κ.: Είναι αλήθεια, η τηλεόραση στην εποχή της άνθισής της έπαιξε καθοριστικό ρόλο, στην επαφή μου με το ευρύ κοινό. Σκεφθείτε ότι κάποιες περιόδους, μπορεί να είχα δύο, τρία ή τέσσερα σήριαλ συγχρόνως. Ζούσα ένα όμορφο άκρως δημιουργικό αγώνισμα. Συμμετείχα συνολικά σε 43 σήριαλ, με ρόλους χαρακτηριστικούς και συνεργάτες που άφησαν το δημιουργικό αποτύπωμά τους. Να αρχίσω με την πολυσυζητημένη <<Μάχη των Πελαργών>> στο ρόλο Ταγματάρχη των Γερμανών Έριχ Φον Κράουζε με μια πλειάδα πρωταγωνιστών, <<Κόσμος και Κοσμάς – Φιορούλα>> στο ρόλο του Ξενόφου, με τον αείμνηστο Κώστα Ρηγόπουλο και τη Γωγώ Ατζολετάκη, <<Μεθοριακός Σταθμός>> ως γιατρός της Καστανιάς, <<Η Μεγάλη Απεργία – Λαυρεωτικά>> στο ρόλο του βασιλιά Γεωργίου του Α’, Απερίγραπτη, Θυρωρός, Τραγουδιστάδες της Λευτεριάς, Κληρονόμοι, Μπάμπης και Μπαμπίνος, Πυθαγόρας (σε συμπαραγωγή ΕΡΤ και NDR Aμβούργου), <<Εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη>>, <<Χρόνια Πολλά Γλυκιά μου>>, <<Κυρία Αρσενία Σ΄αγαπώ>>, <<Δίχτυ>>, <<Αγάπη στο Αιγαίο>> και άλλα. Αλλά και το Ραδιόφωνο, μου πρόσφερε την αξιοπρεπή επιβίωση, αφού συμμετείχα σε αρκετές ραδιοφωνικές εκπομπές συνεχείας και αυτοτελείς. Υπήρξα μάλιστα μόνιμος Εκφωνητής – Παρουσιαστής και Ραδιοφωνικός – Μουσικός Επιμελητής των ραδιοφωνικών εκπομπών του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για τριάντα χρόνια. Επίσης συμμετείχε σε τέσσερις κινηματογραφικές ταινίες.

 

Η Τέχνη, γιατί είναι τόσο σημαντική για τον άνθρωπο; Ο άνθρωπος γιατί είναι τόσο σημαντικός για την Τέχνη; Ας υποθέσουμε ότι είστε το”θέμα” ενός πίνακα. Μέσα στις εγχάρακτες επιγραφές της “Μνημοσύνης” ποιο κίνημα από την Ιστορία της Τέχνης θα επιλέγατε και γιατί; Ποιος από τους δημιουργούς στην κυριολεξία σας έχει πάρει τα μυαλά;

 

Π.Κ: Κυρία Κυρόπουλος, είμαι τόσο εντυπωσιασμένος από τις ερωτήσεις σας, πολυεπίπεδες, παράλληλες, με πολλά ουσιαστικά πεδία και υποπεδία προσέγγισης, ανάγνωσης και απάντησης.

Η ποιοτική έκφραση, συνοδεύει τον άνθρωπο απ΄ τα πρώτα του βήματα στον πλανήτη. Η Τέχνη στις όποιες μορφές της ήταν, είναι και θα είναι ανάγκη έκφρασης, και όχι συνήθεια, η Τέχνη ήταν, είναι και θα είναι πεμπτουσία της ζωής μας, και όχι πολυτέλεια. Η Τέχνη είναι ηθική πράξη. Η Τέχνη επιφέρει ηθική τάξη. Η Τέχνη καθαίρει, λυτρώνει, θεραπεύει, διευρύνει, φωτίζει, αναβιβάζει… Με τη δημιουργία “ομοιάζουμε” του Πατρός και Δημιουργού μας του οποίου είμαστε προβολές. Η Τέχνη είναι μύηση βαθύτατη και ουσιαστική γιατί μας προσφέρει μια διαφορετική επίγνωση, προσέγγιση, κατανόηση και μας εξασφαλίζει μια διαφορετική φωτεινή διαδρομή. Μέσω της Τέχνης εξελισσόμαστε σε ανώτερα όντα. Φυσικά η Τέχνη δεν νοείται χωρίς τον άνθρωπο.

Μμμ, αν ήμουν θέμα ενός πίνακα, θα ήθελα να είμαι κάτι συγγενικό με τις ιδέες μου, ας πούμε το <<Πρόγευμα στην ύπαιθρο>> ή <<Πρόγευμα των Βαρκάρηδων>> όπως το λένε, του Ρενουάρ. Είναι ολόφωτο, γεμάτο, ελευθερία, ανεμελιά, σχέσεις αγαπητικές ανάμεσα στα εικονιζόμενα πρόσωπα και στα ζώα, γεμάτο αγαθά για μια όμορφη άνετη ζωή. Το διαλέγω “ευχητικά”, ώστε έτσι να είναι η ζωή όλων των συνανθρώπων μας, σε κάθε γωνιά του  Αγίου πλανήτη μας.

Φυσικά θα διάλεγα το κίνημα του Ιμπρεσιονισμού. Εκεί, που τα στερεά αντικείμενα, χωρίς τη φυσική τους υπόσταση, σχεδόν διαλύονται, για να βυθιστούν στο μυστηριακό της Ψυχής. Τότε που και οι φυσικοί, ανακάλυπταν ότι η ύλη μπορούσε να διαιρεθεί στο άπειρο, σε διαρκώς μικρότερα μέρη,   η Εικαστική Τέχνη διέλυε σε κομμάτια και χρώματα όλο τον Κόσμο!!! Ο Κλώντ Μονέ, με μαγεύει, ναι, αλλά δε μου παίρνει τα μυαλά, αυτόν προτιμώ όπως τον σχεδόν “συνεχιστή” του Ρενουάρ, αλλά και πολλούς άλλους, ο κάθε δημιουργός με τις εικαστικές του προτάσεις σηματοδοτεί, σφραγίζει, χαρακτηρίζει εποχές, βελτιώνει γενιές!!!

 

Η Ελληνική γλώσσα, ο Ελληνικός πολιτισμός θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως όχημα, για την πρόσβαση και αλληλεπίδραση άλλων πολιτισμών σε επίπεδο ακόμα και εξωτερικής πολιτικής; Γιατί καμία Ελληνική κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε ενδελεχώς για τον εξωστρεφή χαρακτήρα και την προβολή του πιο ελκτικού σημείου αναφοράς της χώρας μας που είναι ο Πολιτισμός και η ένδοξη Αρχαία Ελλάδα;

 

Π.Κ: Και πάλι πολυεπίπεδη κυρία Κυρόπουλος και πάλι αδυνατώ να  ανταποκριθώ Λακωνικά  ή έστω με μέτρο και γενικές αναφορές. Η Ελληνική γλώσσα, η γλώσσα των γλωσσών, η γλώσσα των Θεών, των Αγγέλων, η γλώσσα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Ομήρου, των Ευαγγελίων, η γλώσσα των Επιστημών, της Φιλοσοφίας, της Δημοκρατίας, των Μαθηματικών, η Μουσική γλώσσα, η Θεραπευτική γλώσσα, η γλώσσα της Αστρονομίας, της Αρμονίας και της Αισθητικής, η γλώσσα η μοναδική στον κόσμο, όπου τα <<σημαίνοντα>> δηλούν όσα τα <<σημαινόμενα>> φέρουν!!!!

Η γλώσσα μας, είναι μοναδικής δυναμικής “όχημα”, είναι γέφυρα Φωτός, είναι σπάνια μηχανή ανάπτυξης, επικοινωνίας, προόδου και εξέλιξης. Οι Ελληνικές κυβερνήσεις, όχι μόνο δεν ασχολήθηκαν με την προβολή και εξωστρέφεια του Ελληνικού Πολιτισμού, αλλά υπέκυψαν σε προτάσεις – προτροπές και υλοποίησαν κατά γράμμα “στρατηγικές” απόλυτα ανθελληνικές, απαξίας του Έλληνα και κάποτε δολοφονικές, γι΄ αυτόν.  Φυσικά έπρεπε να ορθώσουν το ανάστημά τους, ως ακόλουθα πολιτικά σχήματα σημαντικών προγονικών Ποιοτήτων, Αρχών και Αξιών, έπρεπε να νοιαστούν, να αγωνιστούν, να <<Ίστανται>> Όρθιοι, Ευθυτενείς ως Έλληνες απόγονοι Ηρώων, θέτοντας μπροστά και από τις ζωές τους ακόμη, τη διαφύλαξη και ενδυνάμωση του ένδοξου Ελληνικού Αρχέτυπου, την Αλήθεια της Ιστορίας μας και της διαδρομής της χώρας μας, την ισχυρή περιχαράκωση των συνόρων μας γεωγραφική, ηθική, πολιτισμική, ιστορική. Αλλά…….

 

Λ.Κ: Τι χρειάζεται κανείς για να πραγματώσει τ’ όνειρό του; Θέληση, πειθαρχία, αγάπη;

 

Π.Κ:  Αγαπημένη μου κυρία Λένα, δουλειά, δουλειά, δουλειά, όχι “εργασία” αλλά δουλειά, σκληρή δουλειά. Φυσικά η Αγάπη είναι ο δεύτερος μεγάλος ενεργός πυλώνας αλλά χωρίς πειθαρχία και θέληση, δεν περνά το όνειρο από την αρχική επιλογή, στον εμμονικό έρωτα, στον ακριβή προγραμματισμό και ακόλουθα στην πραγμάτωση, στην οικοδόμηση στην παραγωγική λειτουργία. Το όνειρο του ενός, σε ιδανικές κοινωνίες συμπληρώνει ή συμπληρώνεται από το όνειρο του άλλου. Σε ένα κοινωνικό οικοδόμημα όλα τα επί μέρους στοιχεία – μέρη πρέπει αρμονικά, ειρηνικά και αγαπητικά να αλληλοσυμπληρούνται.

Ας δούμε και μία μεταγλώττιση που συμμετείχε ο κ. Πάρις Κατσίβελος

 

Αν ο καθείς “κατέθετε” ακούραστα, πρόθυμα, δημιουργικά, γενναιόδωρα αυτό που του αναλογεί και φυσικά αν δεν άρπαζε όσα δεν του ανήκουν στο Ορατό και στο Αόρατο Πεδίο η ζωή μας θα ήταν αλλιώτικη…. <<Εν τα Πάντα και τα Πάντα Εν>>. Όλοι μία αδιάσπαστη Ολότητα. Ένας Οργανισμός. Ας θυμόμαστε ότι όλοι είμαστε κύτταρα του ιδίου τεράστιου συμπαντικού οργανισμού. Αν ένα κύτταρο νοσεί, τότε ολόκληρος ο οργανισμός υποφέρει.

Αν υπάρξει περίσσεια σε μια ποιότητα, τότε θα παρουσιαστεί έλλειψη σε κάποια άλλη. Σε κοινωνίες ιδανικά και δίκαια δομημένες το όνειρο του ενός ανθρώπου ή ενός λαού δε γίνεται ο εφιάλτης του άλλου. Σε τέτοιες κοινωνίες το όνειρό μας γίνεται αρμονικό, αγαπητικό, δίκαιο συνταίριασμα και συμπλήρωμα του ονείρου των άλλων.

 

Η τρυφερότητα είναι δύναμη ή αδυναμία; Μπορείτε να μας χαρίσετε 5 συνώνυμά της;

 

Π.Κ:  Η τρυφερότητα είναι έκφανση της Αγάπης, είναι θεμελιώδης ιδιότητα της Αγάπης. Η Αγάπη έχει κατανόηση, τρυφερότητα, νιάσιμο, συμπόνια, ζεστασιά, συγχώρεση. Και η Αγάπη, η Αγάπη άνευ όρων και ορίων, είναι θεμελιώδης λίθος της ύπαρξης. Η Αγάπη έχει δύναμη και είναι δύναμη, άρα και οι επί μέρους ποιότητές της όπως η τρυφερότητα, έχουν δύναμη και είναι δύναμη. Ναι λοιπόν, η τρυφερότητα  είναι δύναμη! Εμπεριέχει στοργή, ζεστασιά, φροντίδα. Ξέρει ν’ αγκαλιάζει, μπορεί να συγχωρεί (να εμπεριέχει συγχωρεί) και να προχωράει παρακάτω με συμπάθεια και κατανόηση. Έχει μέσα της τους σπόρους της ευσπλαχνίας. Όπως είχε πει και ο αείμνηστος Μάνος Χατζηδάκης: “Η τρυφερότητα είναι η πιο σκληρή δύναμη στον κόσμο, γιατί διαπερνάει ακόμη και το ατσάλι”.

 

Μας χαρίσατε 10 τελικά! Κύριε Κατσίβελε, 30 και χρόνια πίσω από το μικρόφωνο με άπειρες μουσικές διαδρομές, μεταγλωττίσεις, τηλεόραση,θέατρο, κινηματογράφο, ημερίδες, διαλέξεις, διδασκαλία και βραβεύσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αν μη τι άλλο, είστε ιδιαίτερα πολυμορφικός, πολυσχιδής και δημιουργικά ανήσυχος. Βάλτε μας λίγο on air,αλλά και επάνω στο ιερά Θέατρο των αρχαίων ημών προγόνων. Τι γίνεται στο μαγικό κόσμο του ραδιοφώνου ,αλλά και του Θεάτρου;

Π.Κ:  Για το θέατρο έχω να πω: Ούτε μία μέρα χωρίς τέχνη, ούτε μία μέρα χωρίς θέατρο.   Όσο για το ραδιόφωνο πρωτομπήκε στη ζωή μου, στο βάθος του χρονικού ορίζοντά μου. Ήμουν στην πρώτη δημοτικού, ο πατέρας μου είχε φύγει στη Γερμανία για να εργαστεί, αλλά δεν άντεξε μακριά μας και πολύ γρήγορα επέστρεψε. Εεεε, και όταν επέστρεψε, το θυμάμαι σαν τώρα , έφερε μαζί του ένα ραδιόφωνο! Συγκεκριμένα ήταν το πρώτο ραδιόφωνο στο χωριό! Με ταξίδευε. Ήταν το καταφύγιό μου. Ο κόσμος που ακουμπούσα  ελεύθερα την ψυχή μου. Φυσικά τότε έκανα και τα πρώτα μου σκασιαρχεία. Θυμάμαι τις γειτόνισσες να καίνε τα φαγητά τους, για να παρακολουθήσουν στο σπίτι μας τις θρυλικές ραδιοφωνικές εκπομπές συνεχείας, <<Τζέϊν Έϋρ>>, <<Πικρή μικρή μου αγάπη>> και <<Το Σπίτι των ανέμων>>. Για λίγο καιρό το ραδιόφωνό μας και το σπίτι μας, είχαν γίνει ο ομφαλός του μικρού χωριού μας. Τότε άρχισα να κτίζω και τα πρώτα μου όνειρα. Πολύ αργότερα στον 2ο χρόνο της Δραματικής Σχολής μπήκε στη ζωή μου το ραδιόφωνο επαγγελματικά πλέον, αφού συμμετείχα όπως σας ανέφερα και πριν, σε αρκετές ραδιοφωνικές εκπομπές συνεχείας και αυτοτελείς.

Τελετή Τιμής του Ολυμπισμού, στο αμφιθέατρο του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, ο Π. Κατσίβελος, υλοποίησε το Πολιτιστικό Πρόγραμμα, κοντά στους ιερούς πυρσούς της Ολυμπιακής Φλόγας, η κ. Κ. Νικολαίδου, ο καθ. Θ. Μαλλιάς, ο δημ/φος Α. Παπαδιονυσίου.

Πάμε λίγο και στο υπέροχο και πολυβραβευμένο βιβλίο σας <<Με πυξίδα το Φως>>. Όταν το διάβαζα… αισθανόμουν τους κραδασμούς και τη δύναμη των λέξεων, των εικόνων. Ειδικά στο σημείο με τη διακοπή της Δ.Ε.Η. και τη δέσμη φωτός που δεχτήκατε στο σπίτι και στην Ψυχή σας. Μιλήστε  μας λίγο γι’ αυτό. Δεν είναι ένα απλό βιβλίο. Τι είναι Πάρι μου; Ας μου επιτραπεί ο ενικός”ευγενείας”!

Π.Κ: Ευχαριστώ θερμά για την υπέρβαση του επικοινωνιακού πρωτοκόλλου και τη γενναιοδωρία του ενικού, Λένα μου. Το βιβλίο μου Αυτοβελτίωσης, Παραψυχολογίας  και Εσωτερισμού <<Με Πυξίδα το ΦΩΣ>>, είναι ένα “εγχειρίδιο” που δίνει απαντήσεις και λύσεις, σε υπαρξιακά ερωτήματα και προβλήματα που μας βασανίζουν. Είναι γεμάτο ντοκουμέντα, αλήθειες, και αποδείξεις για την ύπαρξη των άλλων διαστάσεων, γεμάτο  συναρπαστικές περιπέτειες, από τις μάχες του Φωτός και του σκότους, που κόβουν την ανάσα. Ένα ταξίδι ζωής, μαθητείας, εκπαίδευσης, και επίγνωσης σε μονοπάτια προαποφασισμένων δοκιμασιών και καρμικής αποπληρωμής (ξεχρεώματος παλαιών χρεών), σε 35 κεφάλαια, σε 499 μαγικές σελίδες. Μία περιπετειώδης πορεία αγωνιώδους αναζήτησης στους Ορατούς και Αόρατους Κόσμους εντός μας και γύρω μας…. Αλλά και μια πορεία, σε χώρους και χώρες Φωτός, με ευλογίες και θαύματα, με Δώρα εκ των Άνω, με χαρές και Χάρες κάθε λογής. Ένα βιβλίο σταθμός στην ιστορία της Μεταφυσικής και του Εσωτερισμού, όπως χαρακτηρίστηκε επανειλημμένα από τα Μέσα Ενημέρωσης.

 

Και φυσικά από όσα διάβασα σάρωσε και τα βραβεία σε έξι χώρες, ακόμη και από τη Ρωσική Φιλοσοφική Εταιρεία, πες μας σε παρακαλώ δυο λόγια για αυτά.

Στο τεράστιο αρχείο του συγγραφέα, υπάρχουν 2.936 ηλεκτρονικές επιστολές ενθουσιωδών αναγνωστών, ανάμεσά τους κάποιοι το χαρακτήρισαν  <<Εγχειρίδιο Ζωής>>, <<Οδηγό Διάσωσης>> και <<Πυξίδα ασφαλούς πλεύσης, στις δυσκολίες της βίωσης>>!!!!!

    Τα Μ.Μ.Ε. στην έντυπη,  στην ηλεκτρονική μορφή τους και σ΄ αυτή δια των Ερτζιανών το αγκάλιασαν και το αγκαλιάζουν, μάλιστα από κάποιους γνώστες τοποθετήθηκε δίπλα στο βιβλίο <<Ψυχική Αυτοάμυνα>> της μεγάλης μυστικίστριας Νταϊάν Φόρτσουν.

        187  Σημαντικές προσωπικότητες  έκαναν θετικές ή και διθυραμβικές κριτικές για το βιβλίο Αυτοβελτίωσης και Εσωτερισμού <<Με Πυξίδα το ΦΩΣ>> του Πάρι Κατσίβελου. Μεταξύ αυτών: Οικουμενικός Πατριάρχης  Βαρθολομαίος, Ακαδημαϊκοί, Πανεπιστημιακοί, Επιστήμονες, άνθρωποι του Πνεύματος και των Τεχνών.

Π.Κ.: Είχε μια καλή αντιμετώπιση και στη χώρα μας, αφού κυκλοφορεί στην 4η του έκδοση για 11η χρονιά, αλλά και στο εξωτερικό αγκαλιάστηκε με μεγάλο ενδιαφέρον. Μεταξύ άλλων βραβεύσεων, έλαβα το <<Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας “Ο Άγιος Λέων Τολστόϊ”>> και  <<Χρυσό Μετάλλιο με το 1ο Βραβείο Λογοτεχνίας>> από τη Ρωσική Φιλοσοφική Εταιρεία, <<Ειδικό Μετάλλιο Τιμής της Βραζιλίας για την Ειρήνη, την Λογοτεχνία, την Αειφόρο Ανάπτυξη και τις Τέχνες>> από το Βραζιλιάνικο Εθνικό Τμήμα Φιλοσοφίας, Τομέας Μεταφυσικών Μελετών, <<1ο Βραβείο Καλύτερου Βιβλίου Μεταφυσικής>> από το Ρωσικό Εθνικό Τμήμα του Παγκόσμιου Φιλοσοφικού Φόρουμ.  <<Βραβείο ΓΡΑΜόΤΑ>> από το Σύλλογο Βουλγάρων Ποιητών, <<Ανώτατη Λογοτεχνική Διάκριση>> από τον  Όμιλο για την Ουνέσκο Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος και άλλες διακρίσεις, που φυσικά με στήριξαν και με ενδυνάμωσαν και ευχαριστώ από καρδιάς για αυτές.

 

Πείτε μας σας παρακαλώ λακωνικά κάτι για την πολυσυζητημένη Αφή της Φλόγας.

Π.Κ.: Είναι μια προσπάθεια – πρόταση για Άνωθεν Φωτοχυσία, για την Αδελφοσύνη των Λαών, την Ισότητα, την Ελευθερία, την Ειρήνη, την Αγάπη, τη Δικαιοσύνη, τις ¨Ίσες Ευκαιρίες¨ και μια ¨Ζωή Φωτός¨ για όλους του ανθρώπους σε κάθε γωνιά του πλανήτη μας.

Τιμά την Αρχαία Σοφία, την Ελληνική Ουσία, τις Ποιότητες, Αρχές και Αξίες του Ελληνικού Αρχέτυπου, που είναι δικαιωματικά κληρονομιά μας, κληρονομιά και δωρεά προς όλους τους λαούς, χωρίς όρια, χωρίς διακρίσεις.

Είναι η  <<Πρώτη Ανά τον Κόσμο Τελετή Αφής της Φλόγας του Πνεύματος και των Τεχνών, με συνοδό Τελετουργική Επίκληση στην μητέρα των Μουσών Μνημοσύνη>>, που υλοποίησα στην Ακαδημία Πλάτωνος (α΄ μέρος) και στην Ακαδημία Αθηνών (β΄ μέρος). Την προσέφερα, αρχικά, στα πλαίσια του Πολιτιστικού Προγράμματος του Παγκόσμιου Φιλοσοφικού Φόρουμ.

 

Το Παγκόσμιο Φιλοσοφικό Φόρουμ γεννήθηκε το 2010 στην Αθήνα και ήδη υλοποιείται σε 57 χώρες, με μεγάλη επιτυχία. Ο Πάρις Κατσίβελος είναι Πρόεδρος  Οργανωτικής Επιτροπής του Παγκόσμιου Φιλοσοφικού Φόρουμ, Αντιπρόεδρος του, Υπεύθυνος Ανάπτυξης Πολιτισμού και Διαπολιτισμικού Διαλόγου και μόνιμος ομιλητής του. Επίσης στα πλαίσια του Πολιτιστικού Προγράμματος του Συμποσίου ο Πάρις τα τελευταία 11 χρόνια προσφέρει τις ποιητικές του παραστάσεις. Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να δείτε όλο το φάσμα δραστηριοτήτων του Φόρουμ:

http//:wpf-unesco.org

Είχα την ευτυχία, όπως ανέφερα, να απολαύσω τον Πάρι, σε μία μοναδική κατάθεση ψυχής, στην Ποιητική Παράστασή του”Αχ έρωτα”, κολλητά με τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, στο υπαίθριο θέατρο του ιστορικού κτιρίου του πρώτου Πανεπιστημίου της Ελλάδας και νυν Μουσείου της Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν ένα μαγικό ταξίδι θεατροποιημένου λόγου, με μεγατόνους σκηνικής συγκίνησης από τον Πάρι, με πανσέληνο και με τη συνοδεία Αρχαίας Ελληνική Λύρας! Μαγεύτηκα, ρίγησα, έκλαψα!

Αυτό που με συγκλόνισε είναι το πόσο “Μονομάχος Φωτός” είναι ο Πάρις Κατσίβελος σε κάθε τι

που κάνει. Το εκλαμβάνει ως αποστολή και το φτάνει μέχρι το κόκαλο. Είναι αυτό που έλεγαν οι παλιότεροι. Οι άνθρωποι είναι σαν τις ελιές, για να καταλάβεις τι γεύση έχουν, πρέπει να φτάσεις μέχρι και  το κουκούτσι. Συνειδητοποίησα ότι δε μπορείς να κάνεις πασαλείμματα όταν καλείσαι να παρουσιάσεις, δραματοποιημένους κάποιους από τους κολοσσούς της ποίησης.  Και ναι, ο Πάρις Κατσίβελος άγγιξε και συντάραξε τα πιο βαθιά σημεία της ψυχής του κοινού του. Ένα κατάλευκο κοστούμι. Πάντα ντυμένος με τη μεγαλοπρέπεια της απλότητας, αλλά φροντισμένος, να μοσχοβολάει η νύχτα εκείνη χαμόγελο, Αγάπη και Φως και ο ουρανός κάτω από τον Ιερό Βράχο της φωτισμένης Ακρόπολης να μας κερνά όλη τη μαγεία της Αθηναϊκής νύχτας μέσα στο ξέφωτο του μπλε των ματιών του Πάρι!

Μπήκε τόσο βαθιά στην ψυχή μου, που ξέσπασα σε λυγμούς και γεννήθηκε μέσα μου, ένα αντίο για κάποια σχέση, που σαν κούτσουρο έπλεε μέσα μου. Αλλά από ότι είδα γύρω μου, μεγάλο μέρος του κοινού είχε στήσει ένα χορό αρμονικής βαθιάς συναισθηματικής έκφρασης, στολίζοντας με δάκρυα διαμάντια τα μάτια του. Αναθάρρησα, έπαψα να κρύβομαι, αφέθηκα να νιώσω, να χαθώ, να βουλιάξω στο συναίσθημα. Λυτρώθηκα. Εκείνο το βράδυ πήρα το ξύλινο σπαθί μου και δε συνθηκολόγησα με τις συναισθηματικές παρατάσεις. Πήρα την ευθύνη και απομάκρυνα με τα χέρια της ψυχής μου κάτι το οποίο δεν ήταν πια δικό μου. Μια σχέση πόνου.

Πάρι μου σ’ ευχαριστώ δημόσια για εκείνο το κλάμα. Σ΄ ευχαριστώ για τη μύηση. Σ΄ ευχαριστώ για τις αποφάσεις που μέσα από τη λυτρωτική παράστασή σου, με οδήγησες να πάρω. Βούτηξες βαθιά στα σπλάχνα μου εκείνο το βράδυ.

Μη χάσετε την ευκαιρία ψυχής- ευκαιρία ζωής, ευκαιρία ανώτερης μύησης, να παρευρεθείτε σε κάποια παράσταση του κυρίου Κατσίβελου! Εξομολόγηση τέλος, ας προχωρήσουμε στο έργο της συνέντευξης. Ας αποφορτιστούμε λίγο… Στέλιος Κερασίδης και το Βαλς της απομόνωσης με την ευχή, ποτέ να μη ζήσουμε κάτι παρόμοιο. Η μελωδία της ψυχής αυτού του μικρού διάττοντος αστέρα μας γέμισε ελπίδα και φως!

 

Ποιός είναι ο “αστρολάβος” της καρδιάς; Ποιος είναι ο “εξάντας” του μυαλού; Αν ήταν ένας μηχανισμός, θα μπορούσαμε να τον παραλληλίσουμε με τον “Πίνακα”; Τον πρώτο αναλογικό υπολογιστή της Ελληνιστικής περιόδου;

 

Π.Κ:  Φυσικά μπορούμε να τον παραλληλίσουμε με το Μηχανισμό των Αντικυθήρων που ο αγαπητός φίλος και καθηγητής Αστροφυσικής κύριος Ξενοφών Μουσάς και όσοι συμμετέχουν στην επιστημονική ομάδα του κάνουν τεράστιο αγώνα να τον προβάλουν στα πέρατα του κόσμου. Η  Αρχαία Ελλάδα πρωτοπόρος σε κάθε βήμα, σε κάθε κατάκτηση.

Ο “αστρολάβος” της καρδιάς, είναι η Ψυχή (με κεφαλαίο Ψ), ο Ανώτερος Εαυτός, αυτή – αυτός είναι η Πυξίδα μας, στο μαγικό, αγωνιστικό, δύσκολο και εκπαιδευτικό μας ταξίδι εδώ στον Κόσμο της Ύλης. Πάντα είμαστε συνδεδεμένοι μαζί της. Πάντα μπορούμε να στραφούμε εντός μας, να αφουγκραστούμε, να την “ακούσουμε”.

Ας αναγνωρίσουμε τη φωνή της Ψυχής, ας την ενδυναμώσουμε. Μπορούμε αν θέλουμε να  ανελκύσουμε την “Θεία Ουσία”, την “Ταυτότητα Φωτός”, την “Πνευματική Υπόσταση” που φιλοξενούμε εντός μας….

 

Ως άλλος “αστρολάβος” ή και στην εξέλιξή του ως άλλος “εξάντας”, η Ψυχή πάντα μας δείχνει τη θέση και την σχέση μας με τις συνθήκες τις δοσμένες και αυτές που συνδημιουργούμε. Η Ψυχή και το ΦΩΣ της, μας εμψυχώνουν, μας ενδυναμώνουν, μας εμπνέουν, μας κατευθύνουν, ως η χρυσή αιθερική μας <<Πυξίδα>> καθ΄ όλη τη διάρκεια του γήινου ταξιδιού μας.

Οι Αστροφυσικοί κ.κ. Ξενοφών Μουσάς και Ευστράτιος Θεοδοσίου, με τον Π. Κατσίβελο στην                   παρουσίαση της 4ης έκδοσης του βιβλίου του.

Πάρι μου…  Ό,τι και να πω για τη σημερινή συνέντευξή παρά το μέγεθός της, χωρικά, είναι απείρως λίγο. Θα κρατήσω τη γεύση από το δείπνο των ψυχών μας εκείνο το βράδυ με θέα την Ακρόπολη και θα σε παρακαλέσω να μας χαρίσεις πέντε σημεία του δικού σου χάρτη αξιών, ως παρακαταθήκη κινήτρων.

 

Π.Κ:  Αυτή η ιδιαίτερη γεύση, η χαρά και η τιμή δικές μου! Αγάπη, Αγάπη, Αγάπη για όλους και για όλα, χωρίς όρους, χωρίς όρια, χωρίς καμιάς μορφής διακρίσεις. Φυσικά πρώτα Αγάπη προς Εαυτούς. Αυταγάπη.

Αυτό και Αλληλοσεβασμός. Δικαιοσύνη, προς Εαυτόν και Αλλήλους. Αλήθεια και πόρευση αταλάντευτη με το Φως της Αληθείας και με την Αλήθεια του Φωτός.

Ελευθερία. Ισότητα. Αδελφοσύνη.

 

Και κάποιες ερωτήσεις υστερόγραφο: Γιατί τώρα περισσότερο από ποτέ θεωρείς Πάρι μου, ότι είναι η ιερή ώρα ενότητας των Ελλήνων απανταχού της γης;

 

Π.Κ.: Γιατί σήμερα, οι συνθήκες που επιτρέψαμε να δημιουργηθούν, συμπιέζουν, οι ανά τον Κόσμο Έλληνες να θυμηθούμε επιτέλους την καταγωγή μας, το ιερό μας καθήκον απέναντι στην Άγια, δοξασμένη, αιματοποτισμένη χώρα μας και όλοι μαζί να διατρανώσουμε την αμετακίνητη αγωνιστική θέση μας, “σιδηράς υπεράσπισης” με κάθε τρόπο της τόσο δοκιμασμένης και καταπροδομένης γης μας, από εγχώριους λειτουργούς “πατριώτες”, κυρίως όμως από όσους ως σύμμαχοι, εταίροι και συν-εταίροι, συμπορεύτηκαν προδοτικά και ληστρικά από το βάθος του χρονικού μας ορίζοντα, στις στενωπούς της Ιστορίας μας.

 

Πώς αντιστεκόμαστε ως δημιουργοί απέναντι στην πανδημία; 

 

Π.Κ.: Με Σύνεση. Με Προσοχή. Με Φροντίδα. Με Μέτρο. Με Αυτοσυγκράτηση.

 

Πώς οραματίζεσαι την Ελλάδα του αύριο;

 

Π.Κ.: Ενωμένη. Όρθια. Ευθυτενή, Ακμάζουσα. Δοξασμένη. Φωτοδότρα. Σεβαστή. Αναγνωρισμένη. Δικαιωμένη. Δυνατή. Πλανητική. Ελεύθερη.

 

Μέντοράς σου;

 

Π.Κ: Η Ψυχή. Και πάλι και πάντα η Ψυχή!!! Αγωνίζομαι για να μπορώ να βαδίζω <<Με Πυξίδα το Φως>> της Ψυχής. Αφουγκράζομαι για να την ακούσω. Σιωπώ για να κατανοήσω. Η Ψυχή. Η Ψυχή μέντορας, ορόσημο, σηματοδότης, φάρος, σφραγίδα απόλυτη της Αλήθειας της ύπαρξής μου και του Σκοπού αυτής της βίωσης.

 

Η Ψυχή λοιπόν!!! Να θυμίσω ότι ο Πάρις Κατσίβελος συνεχίζει για εικοστή χρονιά τη συνεργασία του με το Αυστριακό Πανεπιστήμιο DUK, το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Επικοινωνίας και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στο Μεταπτυχιακό <<Ποιοτική Δημοσιογραφία και Νέες Τεχνολογίες>>, στο οποίο διδάσκει τη δική του ενότητα <<Αγωγή Ποιοτικής Επικοινωνίας>>.

Κάπως έτσι τελειώνει η αποψινή μας συνέντευξη και πάω επιτέλους για ύπνο. Με τη σειρά μου θα ήθελα να σας αποχαιρετήσω με την τελευταία φράση του αγαπημένου πλάσματος Φωτός , Πάρι 

 <<Τα χείλη μας να γίνουν ανίκανα να πληγώνουν>>!

Τάδε έφη ο μοναδικός, ο ασύλληπτα ανθρώπινος Πάρις Κατσίβελος… Καλό ξημέρωμα! 

Με Αυταγάπη λοιπόν,

Lena Kyropoulos

Υ.Γ. Η συνέντευξη είναι αφιερωμένη στην εκλιπούσα μητέρα του κ. Κατσίβελου, που είμαι σίγουρη…καμαρώνει από εκεί ψηλά!