Η γυμνή πλάτη της θυγατρός του θεού της θάλασσας των Ελλήνων, Νηρέως, είναι στραμμένη προς τον θεατή. Διακοσμητικά κοσμήματα (κρίκοι, βραχιόλια) κοσμούν το επάνω και το κάτω μπράτσο της!
Αλλά αυτό που είναι πιο εντυπωσιακό, είναι ότι στο ανασηκωμένο αριστερό της χέρι κρατά ένα εργαλείο, το οποίο εφαρμόζει στα μαλλιά της… Λέγεται βόστρυχος… Διότι οι γυναίκες βοστρυχούσαν / βοστρύχιζαν, δηλ. έφτιαχναν κυματιστούς βοστρύχους (πλοκάμους – «πλοχμοί βοτρύοντες»,, πλεξούδες, μέρος της κόμης ελικοειδώς συνεστραμμένο, το έκαναν κατσαρό, μπούκλες)…
Το ελικοειδές βοστρύχισμα / βοστρύχωση / βοστρύχωμα (= πλέξιμο μαλλιών, κατσάρωμα) εμιμείτο την έλικα της βότρυος / αμπέλου (αμφί+ελίσσομαι) και ήταν κόμμωση υπέρ του Διονύσου, προστάτη του αμπελιού. Αλλά και του Διός, καθώς ο κεραυνός ελέγετο και βόστρυχος πυρός. Γι’ αυτό και η βοστρυχώδης / βοστρυχοειδής κόμη, ήταν επίσημος κόμη. Βοστρυχωτός / βοστρυχοειδής (βοτρυειδής, επίρρ. –ώς) ο πεπλεγμένος / πλεγμένος, ο ούλος, ο σγουρός, ο κατσαρός. Βοστρυχούμαι θα πει σγουραίνω, αλλά και μεταφορικώς μεταβάλλομαι, ελίσσομαι. Ο μικρός βόστρυχος, ελέγετο βοστρύχιο. Και η μίμησης κόμης, αλλά και ελικοειδούς κινήσεως, βοστρυχηδόν.
[ < βότρυς + τρύζω = μεταβάλλω (την κόμη μου σε βότρυ)].
Ενίοτε τους βοστρύχους στόλιζαν με άνθη (ιονοβόστρυχος).
Ενώ δεν υπήρχε αριθμός για τους βοστρύχους. Η έχουσα πολλούς βοστρύχους ελέγετο καταβόστρυχος.
Είναι μοναδική παράσταση, που δείχνει ότι οι αρχαίες Ελληνίδες εγνώριζαν το εργαλείο της κομμωτικής, που σήμερα λέγεται «θερμαντικό ψαλίδι» ή «μασιά», ένα ειδικό εργαλείο που κάνει κυματιστά μαλλιά ή τα μαλλιά να φαίνονται κυματιστά… Αυτό το χτένισμα θέλει πολύ μαεστρία να το φτιάξεις… Και η Νηρηίδα μας, επάνω στα κύματα, θέλησε να έχει μαλλιά, που να μοιάζουν με αυτά! Τι συνάφεια, τι μαεστρία και τι κοκεταρία συνάμα!!! Σε ποια επίσημη γιορτή να πήγαινε άρα γε;
Η αριστοτεχνική σκηνή στο μετάλλιο (διαμέτρου 6,7 εκατ. και βάρους 25,2 γραμμ.) είναι δουλεμένη ανάγλυφα πολύ καλά, με πολλές λεπτομέρειες… Πρόκειται για εξαιρετικά επεξεργασμένο μετάλλιο, από σπουδαίο καλλιτέχνη…
Είναι σε επίπεδο φύλλο χρυσού (η πίσω πλευρά είναι κενή), και μια φαρδειά δακτυλιοειδής οπή στην κορυφή του επιτρέπει να γίνεται κρεμαστό κόσμημα.
Έχει ελάχιστα ίχνη φθοράς και είναι… άθικτο!
Γιατί τα λέω όλα αυτά;
Διότι… δημοπρατείται από την Hermann Historica στο Grasbrunn του Μονάχο Βαυαρίας στην Γερμανία, στις 21.11.2021… και μάλιστα το θέλουν 1.846 «τρίχες»… Μάλιστα το ανεκτίμητον… εκτιμάται 120.000 ευρώ…
Η «προέλευσή» του λένε οι ξεπουλητές είναι από «ελβετική ιδιωτική συλλογή», που αποκτήθηκε στην «βρετανική αγορά τέχνης», ενώ προηγουμένως «ανήκε» στην συλλογή Ian Woodner στις ΗΠΑ…
(*) Ευχαριστώ την φίλη μου, κομμώτρια Μ. Κυρίζογλου για τις… κομμωτικές της πληροφορίες.
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 1.11.2021.
