Ένας από τους κορυφαίους ειδικούς της Γαλλίας σε θέματα εξωσωματικής γονιμοποίησης φαίνεται να έχει αλλάξει γνώμη για την ειδικότητά του. Ο René Frydman δεν έχει καμία ηθική αντίρρηση για την εξωσωματική γονιμοποίηση, αλλά είναι απογοητευμένος από τις κοινωνικές συνέπειες.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του για το νέο του βιβλίο, La Tyrannie de la reproduction, στη Le Figaro, λέει ότι η πεποίθηση της βιομηχανίας γονιμότητας ότι “όλα είναι δυνατά” είναι ανησυχητική. “Έχω δει πολλά ζευγάρια να εξαντλούνται σε αυτή την κολασμένη αναζήτηση για ένα παιδί. Άνθρωποι που δεν έχουν καμία πιθανότητα επιμένουν, καταφεύγοντας σε βαριές και εξαντλητικές τεχνικές των οποίων τα πλεονεκτήματα μπορούν να αμφισβητηθούν. … Πόσες φορές έχω ακούσει έναν αναστεναγμό ανακούφισης από ασθενείς στους οποίους είπα ότι δεν υπάρχει πια ελπίδα”.
Λέει ότι οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν τα όριά τους:
Η επιθυμία για παιδιά είναι ένα υπέροχο πράγμα το οποίο υπερασπίζομαι σε όλη μου τη ζωή. Αλλά αυτή η επιθυμία δεν δίνει δικαίωμα σε ένα παιδί. Είμαι κατά της αναπαραγωγικής παρενόχλησης. Βλέπω ανθρώπους να καταστρέφουν τον εαυτό τους. Στη Γαλλία, έχουμε ένα εξαιρετικά γενναιόδωρο σύστημα ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής που αποζημιώνεται από την κοινωνική ασφάλιση, με τέσσερις προσπάθειες να καλύπτονται (γνωρίζοντας ότι κάθε προσπάθεια κοστίζει 5.000 ευρώ). Αυτό, ωστόσο, δεν δίνει δικαίωμα σε ένα παιδί, παρά μόνο σε υποστήριξη.
Οι γιατροί δεν είναι προορισμένοι να υπακούουν στις επιθυμίες [των ασθενών] με το πάτημα ενός κουμπιού. Δεν είναι αυτόματο. Υπάρχει επίσης ύβρις από την πλευρά του ιατρικού επαγγέλματος. Ο γιατρός που λέει “θα σας κάνω ένα παιδί”, που αισθάνεται ότι επενδύει με παντοδυναμία, όπως ο Αμερικανός γιατρός που εμφύτευσε οκτώ έμβρυα στο σώμα μιας γυναίκας που γέννησε οκτάδυμα, η περίφημη “Octomom”.
Έχει επίσης σοβαρές επιφυλάξεις για την παρένθετη μητρότητα:
Πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν να δουν ότι πρόκειται για εκμετάλλευση των σωμάτων των γυναικών, πράγμα παράδοξο σε μια εποχή που ισχυριζόμαστε ότι τις προστατεύουμε από τις σεξουαλικές επιθέσεις. Αλλά αναμφίβολα είναι. Έχω πραγματοποιήσει περισσότερες από 3.000 γεννήσεις, ξέρω για τι πράγμα μιλάω.Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού δημιουργείται ένας δεσμός που καθιστά τον αποχωρισμό ανάμεσα στο παιδί και το άτομο που το κυοφόρησε σκληρό. Έχουμε επίσης κάνει τα πάντα για να το αποφύγουμε: βάζουμε πλέον το παιδί αμέσως κοντά στη μητέρα του, εφαρμόζουμε το skin to skin, συμβουλεύουμε το θηλασμό. Και με την παρένθετη μητρότητα, οργανώνουμε [σκόπιμα] αυτόν τον διαχωρισμό.
Μιλάμε πολύ σήμερα για τις δυσκολίες της εγκυμοσύνης και του τοκετού (διάφορες παθήσεις, επισιοτομή, επιλόχειος μελαγχολία κ.λπ.), αλλά παραδόξως όλα αυτά εξαφανίζονται όταν μιλάμε για παρένθετες μητέρες.
Όταν παίρνετε συνέντευξη από εκείνους που επωφελήθηκαν από αυτό, είτε είναι ομοφυλόφιλοι είτε ετεροφυλόφιλοι, και οι οποίοι είχαν μια πολύ έντονη επιθυμία να αποκτήσουν παιδιά, κάτι που μπορούμε να καταλάβουμε απόλυτα, όλα πάνε πολύ καλά. Αλλά το να καταφεύγει κανείς σε ένα τρίτο πρόσωπο για να ικανοποιήσει την επιθυμία του, και ο κίνδυνος να προκαλέσει ανισορροπίες σε αυτό το πρόσωπο, δεν είναι δίκαιο.
Πηγή: https://bioedge.org/
