Στις χώρες όπου η “υποβοήθηση του θανάτου” με τη μία ή την άλλη μορφή είναι νόμιμη, οι γιατροί δημιουργούν επαγγελματικές οργανώσεις για να δίνουν οδηγίες σχετικά με το πώς να βοηθήσουν τους ανθρώπους να πεθάνουν.
Στον Καναδά, υπάρχει ο Καναδικός Σύνδεσμος Αξιολογητών και Παροχέων MAiD, ή CAMAP, “μια εθελοντική επαγγελματική ένωση που αποτελείται κυρίως από γιατρούς και νοσηλευτές που παρέχουν MAiD και αξιολογούν τους αιτούντες”. Παρέχει εκπαίδευση, καθοδήγηση και εποπτεία από ομοτίμους. Έχει δημιουργήσει κατευθυντήριες γραμμές κλινικής πρακτικής.
Επίσης, τα μέλη της CAMAP εμφανίζονται στα μέσα ενημέρωσης για να εξηγήσουν τις διαδικασίες και να κατευνάσουν τα αναστατωμένα φτερά. Μεταδίδει μια εικόνα επαγγελματικής επάρκειας και επιστημονικής σοβαρότητας.
Ένας παρόμοιος οργανισμός έχει δημιουργηθεί στην Αυστραλία, ο VADANZ ή Voluntary Assisted Dying Australia and New Zealand. Περιγράφει τον εαυτό της ως “το κορυφαίο όργανο που εκπροσωπεί τους διεπιστημονικούς επαγγελματίες υγείας που παρέχουν υπηρεσίες εθελοντικής υποβοήθησης του θανάτου στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία”. Παρέχει “αριστεία στη φροντίδα για την εθελοντική υποβοήθηση του θανάτου”.
Θα ασκήσει επίσης πιέσεις για την απελευθέρωση της νομοθεσίας για την “υποβοηθούμενη θανάτωση”. Ήδη προτρέπει τα μέλη της και άλλους επαγγελματίες υγείας να αλλάξουν την ομοσπονδιακή νομοθεσία ώστε να επιτρέπονται οι τηλε-συμβουλές σχετικά με την υποβοηθούμενη θανάτωση.
Πηγή: https://bioedge.org/
