Θα ήθελε μια κανονική ζωή στην πραγματικότητα, μια ικανοποιητική και ασφαλή δουλειά, μια όμορφη γυναίκα που τον αγαπάει, ένα ωραίο άνετο σπίτι, όμορφα παιδιά επίσης, τον ουρανό πάντα γαλάζιο και πολλά άλλα πράγματα που αρέσουν σε όλους.
Άρα ένας νάρκισσος δεν διαφέρει πολύ από τους άλλους ανθρώπους. Όχι, ονειρεύεται όπως όλοι οι άλλοι, δεν θα ήθελε καν πολλά πράγματα στην πραγματικότητα. Δυστυχώς όμως έχει να υπολογίσει έναν απαιτητικό και αυστηρό κύριο μέσα του, ένα είδος ενεργητικού κυρίου που δημιουργήθηκε στην πιο σκοτεινή περίοδο της ζωής του μεταξύ 12 και 18 ετών, όταν έπρεπε να ανασύρει έξω τον νάρκισσο λόγω εσωτερικών οικογενειακών και εξωτερικών παρεμβάσεων. Στο σχολείο έπρεπε να τον ανασύρει για να μην παρασυρθεί στη δίνη της απελπισίας.
Αυτός ο ενεργητικός κύριος δημιούργησε μια πραγματική πανοπλία στο κεφάλι του παθολογικού ναρκισσιστή και το γέμισε με καθήκοντα, απαιτήσεις και στόχους που πρέπει να επιτευχθούν για να κατευνάσει το πληγωμένο βασιλικό εγώ. Στη συνέχεια αποπροσανατόλισε τον νεαρό ναρκισσιστή από την αγάπη, τα συναισθήματα και τα θετικά αισθήματα αξιοποιώντας τον θυμό και τον φθόνο για να τον φορτίσει με σκοπό την εκδίκηση εναντίον όλου του κόσμου. Μετά από αυτή τη θεραπεία τύπου “θεραπεία του Λουδοβίκου” ο νεαρός ναρκισσιστής επεξεργάζεται σχέδιο επί σχεδίου για να επιτύχει τους στόχους του, από τη μια φοβισμένος και τριγωνικός, από την άλλη αλαζονικός και συγκροτημένος.
Έτσι, μετά από αυτή τη θεραπεία, ο ναρκισσιστής θα θέλει περισσότερα από τα ωραία πράγματα που θέλουν όλοι, θέλει να αποδείξει στον κόσμο ότι είναι ο καλύτερος, αν δει ότι κάποιος έχει κάτι που θέλει, θα το θέλει κι αυτός, αν δει ότι ένας φίλος έχει μια όμορφη γυναίκα, θα το απαιτήσει κι αυτός,
Αν δει ότι ένας φίλος έχει μια όμορφη γυναίκα θα τη θέλει κι αυτός, αν αυτός ο φίλος έχει επίσης ένα όμορφο αυτοκίνητο θα το επιθυμήσει για τον εαυτό του, αν δει ότι ένας γνωστός έχει μια καλή δουλειά θα προσπαθήσει να του την πάρει, αν κάποιος δεν τον σεβαστεί θα τον μισήσει και θα σχεδιάσει εκδίκηση, αν κάποιος τον προσβάλει θα θέλει να τον σκοτώσει, και ούτω καθεξής. Είναι φορτισμένος με έναν άπειρο θυμό που τον μπερδεύει με τα πάντα: την αγάπη, την ευτυχία, τη λύπη, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι αισθάνεται σχεδόν αποκλειστικά αυτό.
Τι θέλει λοιπόν πραγματικά ένας ναρκισσιστής μετά από όλα αυτά;
Θα ήθελε μόνο ηρεμία, θα ήθελε να μην σπάει το κεφάλι του σε κάθε αίτημα, να μην αισθάνεται συνεχώς άγχος για τον έλεγχο, θα ήθελε ηρεμία χωρίς να αισθάνεται συνεχώς την ανάγκη να πρέπει να αποδείξει κάτι σε κάποιον, αλλά πλέον έχει εθιστεί σε όλα αυτά και βρίσκεται σε πλήρες παραλήρημα.
