Search

«Στιγμές»… από την ταλαντούχα εικαστικό Νίνα Καψάλη

Το 1990 γεννήθηκα στο Λονδίνο από μαμά Αγγλίδα και μπαμπά Έλληνα. Η αγάπη μου για τα εικαστικά εκδηλώθηκε από μικρή ηλικία. Έτσι οι γονείς μου με γράψανε  στο ελεύθερο εργαστήρι  Λάρισας  από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, όπου ξεκίνησα μαθήματα ζωγραφικής και κεραμικής στη συνέχεια. Φτάνοντας στο γυμνάσιο έπαιρνα μέρος σε διάφορους διαγωνισμούς  ζωγραφικής.

Το 2006 απέσπασα το δεύτερο βραβείο σε διαγωνισμό για την εικονογράφηση  του προγράμματος ,των πανελληνίων (και Κύπρου) μαθητικών  αγώνων στίβου. Το 2007 συμμετείχα στην έκθεση mail art με θέμα «καμένη γη»  και την ίδια χρονιά πέρασα στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, στη Φλώρινα, ως «ταλέντο».

Το 2010 συμμετείχα σε έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Φλώρινας με το έργο : “πολύ φασαρία για το τίποτα”, και σε έκθεση με τίτλο : «Χρόνος  μνήμη, λήθη» στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αιανής. Επίσης πήρα μέρος σε δύο εκθέσεις στη Αθήνα: στην έκθεση mail art  με θέμα “άνθρωπος, χρώματα, μουσική” και στην έκθεση “O εικαστικός καλλιτέχνης εμπνέεται από το θέατρο” με έργο σκηνογραφίας.

Τα Χριστούγεννα του 2010 σε συνεργασία με τον Δήμο Φλώρινας κατασκεύασα το γλυπτό, το «δώρο» το οποίο τοποθετήθηκε στην κεντρική πλατεία Φλώρινας.

Τον Μάιο του 2011 συμμετείχα στο project «δίκτυο» με έναν τρισδιάστατο εικαστικό χάρτη.

Τα Χριστούγεννα του 2012 σε συνεργασία με τον Δήμο Φλώρινας κατασκεύασα ένα γλυπτό με τίτλο το «χρυσό δέντρο του καπιταλισμού», το οποίο τοποθετήθηκε στο ποτάμι της Φλώρινας. To Σεπτέμβριο του 2012  συμμετείχα στη Βαλκανιάδα Καλών Τεχνών με το έργο ‘Συσκευασίες σχέσης’.

Τα ενδιαφέροντα μου, όμως δεν σταματάνε μόνο στα εικαστικά. Το Νοέμβριο του 2011 πραγματοποίησα την πρακτική μου στην ΕΡΑ Φλώρινας και τρεις εκπομπές μου επιλέχτηκαν και μεταδόθηκαν πανελληνίως από το δεύτερο πρόγραμμα. Το Νοέμβριο του 2012 βραβεύτηκα Fashion Icon της Θεσσαλίας σε διοργάνωση του Pantheon Plaza .Τα τελευταία δυο καλοκαίρια δούλεψα με αυτιστικά παιδιά σε κατασκηνώσεις.

Στιγμές….

Η στιγμή που έγινε η πρώτη ανάμνηση της ζωής σου: Δεν ξέρω για την ακρίβεια ποια είναι η πρώτη… όμως σίγουρα η σημαντικότερη ήταν όταν έμαθα ότι θα αποκτήσω αδερφούλα!

Η αξέχαστη στιγμή στο σχολείο: Όταν κατά τη διάρκεια του μαθήματος των λατινικών στην Τρίτη λυκείου, έμαθα ότι πέρασα Καλών Τεχνών ως ‘ταλέντο’… και συνειδητοποίησα  ότι δεν χρειαζόταν να ξαναδιαβάσω λατινικά.

Τη στιγμή που αποκάλυπτες μια ζαβολιά σου: Δεν τις αποκαλύπτω ποτέ… γιατί χάνεται η  ουσία της ζαβολιάς έτσι…

Μια ευτυχισμένη παιδική στιγμή: Όταν πήγαινα για ποδήλατο με τον μπαμπά μου στο βουνό.. και βρήκαμε μια τεράστια φωλιά από πασχαλίτσες!

Η στιγμή που ένιωσες το πρώτο καρδιοχτύπι: Πρώτη δημοτικού … αν δεν κάνω λάθος! Το πρώτο μου αγόρι. ..κάπου πρέπει να υπάρχουν και φωτογραφικά ντοκουμέντα!

Μια στιγμή ‘αφόρητης τρέλας’: Όταν εξανάγκασα την κολλητή μου να μπούμε σε ένα εγκαταλειμμένο, μισογκρεμισμένο σπίτι να ανέβουμε από την ετοιμόρροπη σκάλα και να κατεβάσουμε ένα τεράστιο παμπάλαιο μπαούλο και μετά να το σέρνουμε μέχρι το σπίτι μου!

Μια υπέροχη στιγμή με τους φίλους μου: Στα γενέθλια του 2013…τη στιγμή του καραόκε!

Η στιγμή που έφυγες από το σπίτι για σπουδές: Όταν διάλεγα τα έπιπλα για το φοιτητικό μου σπίτι… και όλα μαζί δημιουργούν ένα πολύχρωμο αποτέλεσμα!

Δυο στιγμές από τα φοιτητικά σου χρόνια: Όταν επέλεξα τον τομέα στον οποίο ήθελα να ειδικευτώ, όπου ξεκίνησε να διαμορφώνεται το ύφος της δουλειάς μου… και τώρα που είμαι στα τελειώματα των σπουδών μου και σκέφτομαι πόσο θα μου λείψει να είμαι φοιτήτρια.

Εκείνη η στιγμή που αποφάσισες να ασχοληθείς με την τέχνη: Ευτυχώς για τον κόσμο, δεν έχω αποφασίσει να ασχοληθώ με το τραγούδι ή το θέατρο. Όσον αφορά την ενασχόληση μου με την τέχνη ήξερα από πολύ μικρή ότι αυτό ήθελα να κάνω, αν και σίγουρα έπαιξαν ρόλο τα ερεθίσματα που φρόντισαν οι γονείς μου να έχω και τους είμαι ευγνώμων γι αυτό!

Οι πρώτες στιγμές στο χώρο της τέχνης: Αν και είχα συμμετάσχει σε διάφορες εκθέσεις , η πρώτη αρκετά σημαντική στιγμή για μένα ήταν στο στήσιμο της έκθεσης  για την Βαλκανιάδα Καλών Τεχνών.

Η κορυφαία στιγμή μέχρι τώρα στην επαγγελματική σου πορεία: Από άποψη καλλιτεχνικής ολοκλήρωσης, κορυφαία στιγμή ήταν όταν κατάλαβα ότι τα πιο δυνατά μου έργα ήταν τα βιωματικά, και ξεκίνησα να ‘πλάθω’ τα έργα μου χρησιμοποιώντας  ως κύριο υλικό κομμάτια της ψυχής μου. Κορυφαία στιγμή στην επαγγελματική μου πορεία ήταν η συμμετοχή στην εκδήλωση των βραβείων  Giuseppe Sciacca, στην Πτολεμαΐδα, όπου είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πολύ σημαντικούς ανθρώπους.

Στιγμές ενός ταξιδιού: Οι στιγμές που περάσαμε με την αδερφή μου στις Γαλλικές Άλπεις  όταν είχαμε κλειδωθεί απ’ έξω απ το chalet. Είχαμε ξεχάσει τον κωδικό για να μπούμε και βγάζαμε φωτογραφίες για να περάσει η ώρα μέχρι να έρθει κάποιος να μας ανοίξει!

Η στιγμή που γνώρισες έναν σημαντικό άνθρωπο: Στο Πανεπιστήμιο στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών γνώρισα τον καθηγητή μου, τον Γιάννη Ζιώγα. Πρόκειται για  έναν άνθρωπο που έχει παραδώσει πραγματικά σώμα και πνεύμα σ’ αυτή τη σχολή. Με βοήθησε και με στήριξε πάρα πολύ και αισθάνομαι τυχερή ως φοιτήτρια του, επειδή δεν περιορίζεται στο να σου διδάξει τι είναι τέχνη και τα σχετικά, αλλά μαθαίνεις τι θα πει πάθος, επιμονή, οργάνωση,  συνέπεια και αφοσίωση.

Η στιγμή της γνωριμίας με έναν μεγάλο έρωτα: Αχ! Κεραυνοβόλος έρωτας! Καλοκαίρι, ακρογιάλι, απίστευτο χαμόγελο , σκηνικό λες και ξεπρόβαλε από ταινία τύπου Mama mia. Παρά ήταν κινηματογραφικό για να κρατήσει  αλλά μάλλον, ισχύει αυτό που λένε : «οι δυνατές στιγμές κρατάνε λίγο και έτσι καταφέρνουν να διατηρούν την αξία τους ανεκτίμητη».

Εκείνη η στιγμή που ομολόγησες στον εαυτό σου ότι ερωτεύτηκες: Ήταν μια από εκείνες τις στιγμές που το έχουν πάρει είδηση όλοι και εγώ αρνούμουν πεισματικά να το ομολογήσω. Κι όταν τελικά το παραδέχτηκα ήταν αργά. Τι να κάνεις όμως; C’ est la vie !

Εκείνη η στιγμή που ένιωσες ευτυχία: Όταν πέρασα στο Πανεπιστήμιο, η χαρά που αισθανόμουν γιατί ξεκινούσε ένα ολοκαίνουριο  κεφάλαιο της ζωής μου.

Η στιγμή που απογοητεύτηκες: Απογοητεύομαι πάντα σε καταστάσεις που λείπει η αξιοκρατία.

Μια στιγμή που σε πλημμύρισε φόβο: Όταν προχωρούσα μόνη στο σκοτάδι και ένιωθα να με ακολουθεί κάποιος… γενικά είμαι πολύ φοβητσιάρα.

Μια τολμηρή στιγμή: Η στιγμή που συνάντησα ζωντανό φίδι στο δρόμο και δεν λιποθύμησα. Δεν ξέρω πως έγινε, μάλλον κατά λάθος!

Η στιγμή που αποφάσισες να λησμονήσεις κάτι από το παρελθόν: Δεν μου έρχεται κάτι στο μυαλό, αλλά  μέσω της δουλειάς μου που έχει κυρίως βιωματικό χαρακτήρα, ρίχνοντας μια ματιά αισθάνομαι τις αναμνήσεις μου να ζωντανεύουν.

Εκείνη η στιγμή που σε πόνεσε: Όταν αδικήθηκα από καθηγητή. Πληγώθηκα πολύ.

Η στιγμή που άκουσες μια σκληρή αλήθεια: Όταν η  μαμά μου, μου είπε ότι αν δεν καθίσεις να δουλέψεις σκληρά, δεν θα είσαι ελεύθερη να ασχοληθείς με αυτό που αγαπάς. Ήταν μια συμβουλή στη πρώτη λυκείου, ευτυχώς την άκουσα και ξεκίνησα να δουλεύω πυρετωδώς για να κατακτήσω τους στόχους μου.

Η στιγμή που είπες: «Αυτή είναι η ομορφότερη στιγμή της ζωής μου»: Το λέω κάθε φορά που παίρνω καινούριες γόβες! (χαχα)

Η στιγμή που περιμένεις εναγωνίως στο μέλλον: Θα είναι η στιγμή που θα έχω καταφέρει να πραγματοποιήσω ένα μεγάλο μέρος των στόχων μου… και θα μου δίνει δύναμη να συνεχίσω να πραγματοποιώ τους υπόλοιπους!

Επιμέλεια: Κωνσταντίνα Κλοκοτάρα

Concept: Βίκυ Μπαφατάκη

Write a response

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Close
Your custom text © Copyright 2018. All rights reserved.
Close