Η Βίκυ Μπαφατάκη είναι ένας άνθρωπος ανήσυχος, αδάμαστος και μεγαλόκαρδος. Γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη και μεγάλωσε στην Ξάνθη. Σπούδασε Ιστορία Αρχαιολογία στο Ε.Κ.Π.Α., Επικοινωνία και Μ.Μ.Ε. στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ιταλική γλώσσα και Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο για Ξένους της Περούτζια.
Εργάστηκε στο χώρο της Παιδείας και σήμερα είναι Επικοινωνιολόγος – Δημοσιογράφος με συνεργασίες σε ελληνικά και ξένα Μ.Μ.Ε.
Διακρίνεται για τη μεγάλη της εθελοντική δράση. Προσφέρει άπλετα από τα απύθμενα της ψυχής της για την κοινωνική μέριμνα και την πολιτιστική κληρονομιά.
Το 2005 το Πανεπιστήμιο Camerino της Ιταλίας της έδωσε τιμητική πλακέτα για την συμβολή της στην συνεργασία των δυο χωρών σε θέματα Παιδείας και Πολιτισμού.
Την ίδια χρονιά τιμήθηκε με το Παγκόσμιο Βραβείο Επικοινωνίας από τα Διεθνή Βραβεία Gusieppe Sciacca και το 2006 έγινε μέλος της Επιτροπής Προεδρίας των Διεθνών Βραβείων.
Το ίδιο έτος σε μια παγκόσμια διεπιστημονική συνάντηση το Πανεπιστήμιο της Περούτζια της απένειμε τον τιμητικό Τίτλο της «Πρέσβειρας του Ιταλικού Πολιτισμού ανά τον κόσμο».
Το 2008 τιμήθηκε από τον Επίτιμο Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, κ. Σαντανιέλλο για την πολύτιμη προσφορά της στον πολιτισμό, τον εθελοντισμό.
Το 2009 έγινε μέλος της Κριτικής Επιτροπής, το ανώτερο όργανο των Διεθνών Βραβείων Giuseppe Sciacca και το 2012 Γενική Γραμματέας.
Το 2010 τιμήθηκε με το Βραβείο Κοινωνικής & Εθελοντικής Προσφοράς στην ανθρωπότητα από την Ιβοριανή διασπορά, Abidjan, Ακτή του Ελεφαντοστού και επίσης, απέκτησε τον Τίτλο Ευγενείας “Dama de Merito de Honor” από το Τάγμα των Ιπποτών του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου από την Ισπανία.
Είναι Γενική Διευθύντρια του Διεθνούς Ινστιτούτου Νομικών, Οικονομικών και Κοινωνικών ερευνών και σπουδών στη Ρώμη και μέλος της επιστημονικής επιτροπής.
Είναι Υπεύθυνη Δημοσίων & Διεθνών Σχέσεων του Επιστημονικού Συλλόγου Πτυχιούχων Παντείου Πανεπιστημίου.
Είναι μητέρα του Γιώργου – Νεκτάριου και της Νίκης Δελή και σύζυγος του Κώστα Δελή, Ιστορικού.
Μίλησέ μας για το μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή σου, που ακούει στο όνομα: Διεθνή Βραβεία Giuseppe Sciacca.
Ένα βράδυ έπεσε ένα αστέρι μέσα στην κούπα μου που το έλεγαν «Διεθνή Βραβεία Giuseppe Sciacca». Μια σύμπτωση με οδήγησε να πάρω μέρος στον επιστημονικό διαγωνισμό στον τομέα της Επικοινωνίας. Η διαγωνιστική θεματική ήταν: «Η διάδοση του πολιτισμού και του εθελοντισμού μέσα από τα Μ.Μ.Ε.». Στην αρχή ήταν απλά μια πρόκληση για μένα. Σημείωνα τις σκέψεις μου, έψαχνα βιβλιογραφία, έκανα διάφορες συνεντεύξεις και μια «ήσυχη έρευνα». Ώσπου μια μέρα, ένα σημάδι με έπεισε να διεκδικήσω το Βραβείο και να πιστέψω στον εαυτό μου. Κι έτσι η πίστη, η πολύωρη μελέτη και συγγραφή με οδήγησαν στην πρωτιά του 2005 ανάμεσα σε 362 επιστήμονες παγκοσμίως. Θυμάμαι, όταν μπήκα στο Βατικανό σάστισα. Βραβεύονταν ο Πάπας Βενέδικτος… Ήταν σπουδαίοι άνθρωποι από όλο τον πλανήτη. Παρόλα αυτά αυτομάτως βρήκα το κουράγιο και όταν άκουσα «Βασιλική Μπαφατάκη από την Ελλάδα» πήγα με καμάρι να παραλάβω το Βραβείο μου. Ήταν μεγάλη μου τιμή να είμαι η πρώτη Ελληνίδα επιστήμονας που κέρδιζε τον διαγωνισμό. Αισθανόμουν, ότι έφερνα κάτι πάρα πολύ σημαντικό στην Ελλάδα. Συγκινήθηκα. Πήρα το μικρόφωνο και είπα: «Είμαι από μια μικρή χώρα την Ελλάδα, που δίδαξε, όμως, τον πολιτισμό και τον εθελοντισμό παγκοσμίως και μας έμαθε ότι εκεί δεν υπάρχουν σύνορα, ούτε εθνικότητες». Το χειροκρότημα του κόσμου ηχεί ακόμη στα αυτιά μου. Ήταν συγκλονιστική στιγμή. Εκείνο το βράδυ γνώρισα πολύ αξιόλογους ανθρώπους που οι ζωές μας ενώθηκαν μοναδικά. Κάπως έτσι ξεκίνησε αυτό το μεγάλο ταξίδι και σήμερα μου έκαναν την τιμή να είμαι η Γενική Γραμματέας σε ένα μεγάλο παγκόσμιο ίδρυμα που μεγαλώνει συνεχώς.
Γιάννης Σμαραγδής, ο Καρδινάλιος Dario Castrillon Hoyos, o Γιώργος Αποστολόπουλος και η σύζυγός του Τίτη
Ποιός είναι ο στόχος των Βραβείων και ποιά τα Βραβεία;
Τα Βραβεία υπάρχουν 14 χρόνια με έδρα τη Ρώμη και έδρα εκδηλώσεων το Βατικανό. Στόχος τους είναι ο πολιτιστικός, επιστημονικός και κοινωνικός εθελοντισμός, οι αξίες, η αγάπη και η φιλία των λαών και τα σημαντικά επιτεύγματα των νέων. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες Βραβείων. Τα Βραβεία Νέων, που δίνονται σε νέους επιστήμονες, καλλιτέχνες, αθλητές μετά από διαγωνιστική διαδικασία. Τα Ειδικά Βραβεία που δίνονται σε καταξιωμένες προσωπικότητες και τέλος το Απόλυτο Βραβείο, που πηγαίνει σε μια ιδιαίτερη και ενίοτε εξέχουσα προσωπικότητα! Κατά τη διάρκεια του έτους γίνονται εθελοντικές δράσεις με τη συμμετοχή ανθρώπων από πολλές χώρες και αυτό είναι μαγικό, γιατί δημιουργούνται όμορφες φιλίες και περνάμε αλησμόνητες στιγμές.
Πώς νιώθεις που τα μέλη των Βραβείων αυξάνονται και συντάσσονται όλο και περισσότεροι Έλληνες με τους στόχους τους;
Νιώθω χαρά, γιατί πίστεψαν στο σκοπό των Βραβείων, στην αγάπη των λαών μέσω του εθελοντισμού, της επιστήμης και του πολιτισμού. Οι Έλληνες είμαστε φιλότιμος λαός… και το λέει η ψυχή μας να αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες και να υλοποιούμε στόχους. Όταν πήραμε την απόφαση να υποστηρίξει μια δεύτερη Γραμματεία τα Βραβεία, η Ελληνική… ήμασταν 3 άνθρωποι. Εγώ, η Κατερίνα και η Θεανώ. Φάνταζε όνειρο απατηλό, γιατί τα Βραβεία ήταν σχεδόν άγνωστα στην Ελλάδα, και κυρίως δεν υπήρχαν εθελοντές. Η μεγάλη και ανιδιοτελής αγάπη μας για το σκοπό αυτό «παρέσυρε» πολλούς συμπατριώτες μας και μάλιστα υλοποιήσαμε εξαιρετικές δράσεις στη χώρα μας. Είμαστε μια μεγάλη «οικογένεια», που μας ενώνει η αγάπη. Κάθε χρόνο στην ετήσια τελετή παρίστανται πολλοί Έλληνες στο Βατικανό, αλλά και πολλά μέλη από άλλα κράτη… Εκεί αντιλαμβάνεσαι πόσο όμορφος μπορεί να είναι ο κόσμος… όταν προσφέρεις!!! Επίσης, πρέπει να αναφέρουμε τη συμβολή των Ελλήνων καλλιτεχνών, που φιλοτεχνούν αφιλοκερδώς τα Βραβεία και συστήνουν την ελληνική τέχνη παγκοσμίως.
Με τον Ελβετό τραπεζίτη Josef Ackermann
Στόχος της Ελληνικής Γραμματείας είναι και η εξωστρέφεια της πατρίδας μας;
Καταρχάς να συστήσουμε αξιόλογους Έλληνες και το έργο τους στην παγκόσμια κοινότητα και κατ’ επέκταση την χώρα μας, τους πολιτιστικούς και τουριστικούς της θησαυρούς. Επίσης λειτουργούμε ως ενωτικός κρίκος φιλίας ανάμεσα στους λαούς , αφού πολλές πρωτοβουλίες ξεκινούν και υποστηρίζονται από ελληνικά μέλη. Ένα μεγάλο ευχαριστώ οφείλω στον σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή, μέλος της Επιτροπής Προεδρίας των Βραβείων για την αμέριστη στήριξη σε όλα και κυρίως για την πίστη του στο πρόσωπό μου.
Πώς θα παρομοίαζες τα Διεθνή Βραβεία Giuseppe Sciacca;
Σαν μεγάλο ιστιοφόρο με λευκά πανιά. Πάνω στο κατάστρωμα οι ιστιοπλόοι είναι από διαφορετικά έθνη. Ο καπετάνιος με αγάπη τούς δίνει οδηγίες για το ταξίδι. Το σκαρί μας αράζει σε απάνεμα νερά, σε διάφανα λιμάνια με μοναδική ομορφιά και διαφορετικό τοπίο… κι εκεί ανεβαίνει κι ένας νέος ιστιοπλόος. Ως διά μαγείας το ιστιοφόρο μεγαλώνει και τα πανιά ακόμα πιο λευκά αρμενίζουν σε ονειρεμένες θάλασσες, σε ωκεανούς που αν και φουρτουνιασμένοι ενίοτε σε κάνουν πιο δυνατό για να αντιμετωπίζεις με γαλήνη τη νηνεμία.
Πώς αντιμετωπίζουν τα παιδιά σου, όλο αυτό, το οποίο ζουν μαζί σου;
Δεν είμαι η συνηθισμένη μαμά. Πιστεύω σε διαφορετικούς τρόπους διαπαιδαγώγησης. Τα παιδιά γίνονται καλύτεροι άνθρωποι, όταν παίρνουν αβίαστα κίνητρα μέσα από το περιβάλλον τους. Τα δικά μου παιδιά ήξεραν και ξέρουν από μικρή ηλικία, ότι η μαμά τους είναι ταγμένη και σε άλλα πράγματα. Πολλές φορές έχουν ταξιδέψει μαζί μου, κυρίως εκτός Ελλάδας, και έχουν συνειδητοποιήσει ότι στη ζωή πρέπει να έχεις όνειρα και στόχους. Αν αναρωτιέστε πως αντιμετώπιζαν το γεγονός ότι δούλευα στην τηλεόραση ή ότι κάνω αυτό το ευλογημένο ταξίδι σε διεθνές επίπεδο για εκείνα ό,τι και να κάνω είμαι η μαμά και η φίλη τους. Με στηρίζουν πολύ με τον τρόπο τους και με ζεσταίνουν με τις λέξεις τους. Είναι κι οι δυο εθελοντές. Είναι σημαντικό να πιστέψουν ότι όταν «δωρίζεις» αγάπη, γίνεται ο κόσμος μας πιο όμορφος… όσο κι αν υπάρχουν στο διάβα μας κι ασχήμιες.
Με τον Καθηγητή της (Πάντειο Πανεπιστήμιο) Ιωάννη Σμαραγδή
Πώς βιώνει ο περίγυρός σου την καταξίωση και την αναγνωρισιμότητά σου;
Καταρχάς δεν θεωρώ ότι είμαι ιδιαίτερα αναγνωρίσιμη. Κάποιοι άνθρωποι με γνωρίζουν μέσα από την επαγγελματική και εθελοντική μου δραστηριότητα και σίγουρα αυτό με ευχαριστεί. Στο εξωτερικό και στους χώρους που κινούμαι, βιώνω περισσότερο την αναγνωρισιμότητα και την καταξίωση. Την απολαμβάνω, γιατί εκεί έχω αφήσει τον εαυτό μου πιο ελεύθερο. Εδώ, έχω κρατήσει πολύ χαμηλούς τόνους, γιατί έχω την οικογένειά μου και δεν ήθελα να την ξεβολέψω. Δεν υπήρξε, όμως, καμία στιγμή που να έχασα την απλότητά μου. Όλα αυτά που μου συμβαίνουν και κυρίως η γνωριμία μου με αξιόλογους και επώνυμους ανθρώπους είναι μέρος της καθημερινότητάς μου, αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου.
Δεν συναναστρέφεσαι κάποιον επειδή είναι διάσημος, αλλά γιατί είναι ωραίος άνθρωπος. Πρέπει να κοιτάζουμε την ουσία στους ανθρώπους και όχι το φαίνεσθαι. Μερικές φορές, όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις και μεγαλώνουν τα όνειρά σου, αυτό είναι επίπονο. Κάποιοι δεν χαίρονται με τη χαρά και την επιτυχία σου κι αυτό ενίοτε με πικραίνει. Δεν έχουμε μάθει να απολαμβάνουμε την επιτυχία του φίλου, του γνωστού μας κι αυτό είναι φτώχεια. Υπάρχουν άνθρωποι που με στηρίζουν, με αγαπούν, χαίρονται για μένα, αλλά υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, που τους φαντάζει προκλητικό, που τα κατάφερα σε κάποιους τομείς.
Θυμήσου τα πρώτα βήματα που έκανες στο χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και την εξέλιξή σου σε αυτόν. Τι σημαίνει η Δημοσιογραφία για την καρδιά σου;
Μια εμπειρία με αρχή χωρίς τέλος. Μια μαγεία ανθρώπινης επικοινωνίας. Μια γνώση απύθμενη, που καλείσαι να πάρεις από κάθε θεματική. Ένα ταξίδι σε διαφορετικές χώρες και πολιτισμούς. Καλείσαι λοιπόν το ταξίδι αυτό ή να το οπτικοποιήσεις ή να το παρουσιάσεις ή να το πεις μέσα από τη γραφή σου και να ταξιδέψεις τους αναγνώστες ή ακόμη και μέσα από το ραδιόφωνο. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι μήπως δεν έκανα καλά που έγινα Δημοσιογράφος. Όμως, δε θα ήμουν αυτή που είμαι σήμερα. Αυτή η δουλειά, μου έχει δώσει τόσες συγκινήσεις. Η εξέλιξη βέβαια ξεκίνησε τελείως τυχαία. Φοιτούσα στο τμήμα Επικοινωνίας & ΜΜΕ, εργαζόμουν ως Φιλόλογος και ξαφνικά μια μέρα πήρα την υποτροφία από το Πανεπιστήμιο: «ΑΕΙ και Επιχειρήσεις της ΕΕ». Βρέθηκα σε ένα από τα μεγαλύτερα ραδιόφωνα της Αθήνας, τον Flash 96,1. Δεν ξέρω πόσο γρήγορα με πήγε η ζωή στην τηλεόραση, σε επιτυχημένες συνεργασίες και εκπομπές. Η ίδια η Δημοσιογραφία με καταξίωσε μερικώς, γιατί ποτέ δεν καταξιώνεται ένας άνθρωπος μόνο μέσα από τη δουλειά του. Καταξιώνεται και ως άνθρωπος. Θεωρώ ότι έκανα έναν κύκλο, που έχω ζήσει πολλά πράγματα. Αισθάνομαι πλήρης από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τα περιοδικά, τις εφημερίδες, τα πάντα. Η Δημοσιογραφία είναι μέρος μιας Επιστήμης, που λέγεται Επικοινωνία. Έχει να σου δώσει πολλά. Όταν εσύ τη φυλάς και την προστατεύεις, σε προστατεύει κι εκείνη. Όταν την τιμάς, σε σέβεται. Όταν την αδικείς, σε αδικεί.
Ελευθερία, ειρήνη κι ελπίδα. Δώσε τον δικό σου ορισμό στις έννοιες…
Ελευθερία. Το ανήσυχο πέταγμα, αλλά σε προκλητικά ύψη. Εκεί, δεν μπορεί να σε λαβώσει κανένας.
Ειρήνη. Ομόνοια και αγάπη στους λαούς.
Ελπίδα. Ψυχή! Αν δεν έχεις ελπίδα, δεν υπάρχει ψυχή, δεν υπάρχει όνειρο, δεν υπάρχει εσωτερικός Παράδεισος.
Τι θέση έχει η φιλία στη ζωή σου;
Σκέψου ένα μπουμπουκάκι, το οποίο παίρνεις στα χέρια σου. Το βάζεις σε νερό και το βλέπεις να ανθίζει. Μοσχοβολά. Σου ομορφαίνει το χώρο σου, άρα λοιπόν και την καρδιά σου. Ακόμη και όταν μαραίνεται, μπορείς να το βάλεις στις σελίδες ενός βιβλίου και να το κρατήσεις για πάντα στην καρδιά σου. Η φιλία είναι τα πάντα για μένα. Μεγάλωσα με τους φίλους μου, γιατί έφυγα από ηλικία 17,5 χρονών από το σπίτι. Έζησα μαζί τους, είναι η δεύτερη οικογένειά μου.
Τι είναι ο έρωτας;
Είναι ο μετεωρίτης που πέφτει σε ένα αστέρι… Είναι το πάθος. Είναι η τρέλα, η δυνατή συγκίνηση, η μαγεία. Εκείνος ο κόμπος στο στομάχι, που δεν λύνεται. Είναι το δάκρυ, τα πάντα, η ζωή η ίδια. Επηρεάζει τη σκέψη σου. Επηρεάζει το θυμικό σου, το αίσθημά σου.
Είναι το προδιαγεγραμμένο μοιραίο.
από την Αγγελική Τριάντη (29.09.2014)
Πηγή: https://www.tribune.gr
