O Luis Antonio Gokim Tagle γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου του 1957 στις Φιλιππίνες και είναι Καρδινάλιος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Υπηρετεί επίσης, ως Πρόεδρος της Caritas International μια ομοσπονδία της Καθολικής αρωγής, της ανάπτυξης και των οργανώσεων των κοινωνικών υπηρεσιών. Το κοινωνικό του έργο είναι μεγάλο στη χώρα του. Χαρακτηριστική ήταν η συμβολή του σε θέματα παροχής βοήθειας σε φτωχούς, διατηρώντας, ωστόσο, παράλληλα την αντίθεσή του ενάντια σε αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «πρακτικό αθεϊσμό», αμβλώσεις και αντισύλληψη. Ο ίδιος προτιμά να τον αποκαλούν με το παρατσούκλι του “Chito” (Χίτο), από άλλους κληρικούς τίτλους.
Ο Tagle μιλάει απταίστως Ιταλικά και Αγγλικά, καθώς επίσης και Ισπανικά, Γαλλικά και Λατινικά.
Αξιοσημείωτο είναι πως είχε την ικανότητα να απαγγείλει το Ροζάριο σε ηλικία μόλις τριών (3) ετών! Μετά την ολοκλήρωση της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσής του στο σχολείο του Αγίου Ανδρέα στο Parañaque, είχε επηρεαστεί από τους ιερείς φίλους του να εισέλθει στη σχολή Jesuit San José Seminary, όπου και κέρδισε αυτόματη αποδοχή από το Πανεπιστήμιο Ateneo de Manila.
Ακόμη, ο Tagle κέρδισε ένα πτυχίο Bachelor of Arts στην Προ-Θεότητα (Pre-Divinity) από Ateneo το 1977 και, στη συνέχεια, ένα Master of Arts στην Θεολογίας Loyola Σχολή της θεολογίας. Επιπρόσθετα, έλαβε το διδακτορικό του στην Ιερά Θεολογική Σχολή του Καθολικού Πανεπιστημίου της Αμερικής, 1987-1991. Έγραψε την διατριβή του υπό την καθοδήγηση του Ιωσήφ Komonchak σχετικά με την ανάπτυξη της έννοιας της επισκοπικής συλλογικότητας στο δεύτερο Συμβούλιο του Βατικανό και την επιρροή του Πάπα Παύλου VI. Ο Tagle, επίσης, συμμετείχε σε δογματικά μαθήματα στο Ινστιτούτο του Πάπα Παύλου VI. Κατά την εκτίμηση του Komonchak, ο Tagle ήταν «ένας από τους καλύτερους μαθητές που είχα σε πάνω από 40 χρόνια διδασκαλίας» και «θα μπορούσε να γίνει ο καλύτερος θεολόγος στις Φιλιππίνες, ή ακόμα και σε όλη την Ασία” εάν δεν είχε διοριστεί επίσκοπος.
Ο Tagle χειροτονήθηκε στην Επισκοπή της Imus στις 27 Φεβρουαρίου 1982. Μετά την χειροτονία, κατείχε αξιόλογες θέσεις, όπως συνεργάτης πάστορα, πρύτανης, καθώς και πνευματικός διευθυντής. Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ τον διόρισε στη Διεθνή Θεολογική Επιτροπή, όπου υπηρέτησε από το 1997 μέχρι το 2002 σύμφωνα με τον Πρόεδρό του, Καρδινάλιο Joseph Ratzinger. Από το 1995 έως το 2001 ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής του έργου της «Ιστορίας του Βατικανού ΙΙ».
Ένα αξιοσημείωτο γεγονός υπήρξε το ότι στις 22 Οκτωβρίου του 2001, ο Tagle διορίστηκε επίσκοπος του Imus. Κατά τη διάρκεια των δέκα (10) ετών του εκεί , ο ίδιος έδωσε ένα νόημα στην απλή ζωή, χωρίς κανένα αυτοκίνητο και προσκαλώντας απόρους για ένα γεύμα.
Στις 13 Οκτωβρίου 2011 ο Πάπας Βενέδικτος XVI όρισε τον Tagle 32ο Αρχιεπίσκοπο της Μανίλα. Σύμφωνα με τον Πατέρα Catalino Arévalo, είναι το πρώτο ασιατικό μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Θεολογικού του Βατικανό. Ο διορισμός του Tagle είχε προωθηθεί από το Παπικό Νούντσιο στις Φιλιππίνες, Edward Joseph Adams και τον Καρδινάλιο Gaudencio Rosales. Πριν από την εγκατάσταση του, ο Tagle έκανε ένα προσκύνημα στην Αγίους Τόπους τον Οκτώβριο του 2011. Έλαβε το χιτώνα, το σύμβολο της εξουσίας του ως Μητροπολίτη, από τον Πάπα Βενέδικτο XVI στις 29 Ιουνίου 2012, στη Ρώμη.
Στις 12 Ιουνίου του 2012, ο Tagle διορίστηκε μέλος της Συνόδου για την Καθολική Εκπαίδευση για ανανεώσιμη θητεία πέντε ετών. Την ίδια ημέρα, ο Tagle μίλησε στο 50ο Διεθνές Ευχαριστιακό Συνέδριο στο Δουβλίνο, στην Ιρλανδία. Μίλησε για το πώς η κρίση σεξουαλικής κακοποίησης απαιτεί την Εκκλησία να επαναξιολογήσει τη σχέση της με τα μέσα ενημέρωσης.
Έχει εκφωνήσει ομιλία σε συλλαλητήρια προσευχή κατά την Αναπαραγωγική Υγεία Bill, η οποία περιελάμβανε διατάξεις για τη χρηματοδότηση και τη διανομή των πληροφοριών και τις συσκευές ελέγχου των γεννήσεων. Υποστήριξε την αναγνώριση των δικαιωμάτων των γυναικών, αναγνωρίζοντας τον πολύτιμο ρόλο τους, ως μητέρες και σύζυγοι.
Τέλος, να αναφέρουμε πως η σημαντική αυτή προσωπικότητα έχει βραβευθεί το 2016, από τα Culture 2016.
Συνοπτικά, αξίζει να αναφέρουμε, λοιπόν, πως ο Luis Antonio Gokim Tagle ασχολήθηκε και αναφερόταν συχνά στις ομιλίες του για το φαινόμενο της μετανάστευσης και της φτώχειας. Στο πλαίσιο αυτό προέτρεπε κυρίως την Εκκλησία να βοηθήσει αυτές τις οικογένειες που κατ’ εξοχήν έχουν πληγεί από τα ανωτέρω φαινόμενα και αντιμετωπίζουν αρκετά προβλήματα. Το έργο του λοιπόν, ήταν πολύ σημαντικό τόσο σε κοινωνικό-ανθρωπιστικό πεδίο, όσο και σε θρησκευτικό, αφού με τις δράσεις του προσπαθούσε και στόχευε να επιφέρει λύσεις, προκειμένου να καταπολεμηθούν η φτώχεια, η δυστυχία κι πολλά ακόμη κοινωνικά προβλήματα της εκείνης, και όχι μόνο.
Επιμέλεια: Έλενα Παπαχρυσοβέργη
