Καταρχάς δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση που επέφερε επιπτώσεις στην πολιτιστική ταυτότητα της χώρας μας. Είναι η κρίση αξιών, απαιδείας και αρχών. Ξεκινάμε από τα σχολεία. Πόσα παιδιά σήμερα γνωρίζουν Ελληνική ιστορία. Πόσα παιδιά σήμερα πηγαίνοντας σε ένα Μουσείο γυρίζουν πιο πλούσια σε γνώση. Όλα είναι μπερδεμένα μέσα τους…. Συγκεχυμένα…
Θα πρέπει η Πολιτεία με κατάλληλα εποπτικά μέσα (ταινίες, ντοκιμαντέρ, σωστά βιβλία, ειδικά σχεδιασμένες πολιτιστικές εκδρομές κ.ά.) να εμφυσήσει στα νεαρά Ελληνόπουλα την πολιτιστική γονιδιακή μας ρίζα… Πρέπει λοιπόν να ξαναβρούμε τον εαυτό μας, την ψυχή μας, την ταυτότητά μας.
Το 2012 στη Ρώμη φιλοξενήσαμε τον 11χρονο υπεραθλητή Cody McCasland ένα ιδιαίτερο παιδί που έχασε τα πόδια του 15 μηνών……(ιστορία Cody)
O μικρός αυτός θέλει να έρθει πριν κολυμπήσει σε Παραολυμπιάδα, στην αρχαία Ολυμπία για να πάρει εκείνη την ενέργεια των νικητών…. Κι εμείς τι κάνουμε; Υπάρχουν Έλληνες που δεν γνωρίζουν καν που είναι η αρχαία Ολυμπία… και αυτό δεν είναι επίπτωση της οικονομικής κρίσης, είναι κρίση ταυτότητας…
Η θετική πλευρά της κρίσης είναι ότι καλούμαστε όλοι να ανασυνταχτούμε. Να διατηρήσουμε ανέπαφη την πολιτιστική μας ταυτότητα. Η Ακρόπολη, το Σούνιο, η Κνωσός, οι 20.000 αρχαιολογικοί χώροι, οι 240 κηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι σε όλη τη χώρα ΗΧΟΥΝ το ΜΗΝΥΜΑ…. ενός πολιτισμού και μιας ιστορίας που μπόλιασε όλους τους λαούς του κόσμου και μας φωνάζουν να μη λησμονήσουμε την πολιτιστική μας ρίζα.
Σε ένα μου ταξίδι στην Αφρική… σε ένα παραδοσιακό εστιατόριο και όταν ο ιδιοκτήτης άκουσε ότι είμαι Ελληνίδα εκστασιάστηκε…. άρχισε να μιλάει για τον Σωκράτη, τον Παρθενώνα, τον Διόνυσο… Ο πολιτισμός συνειδησιακά καταρχήν υφίσταται την κρίση και κατόπιν ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ…
Λοιπόν… πολλοί αρχαιολογικοί χώροι που λειτουργούσαν έχουν κλείσει λόγω έλλειψης προσωπικού…. Έχουμε φτάσει στο σημείο να είναι φύλακες άτομα που δούλευαν στον ΗΣΑΠ και στον ΟΣΕ. Όχι!!! Γιατί ο φύλακας ενός Μουσείου πρέπει να έχει και την κατάλληλη παιδεία και να γαλουχηθεί μέσα σ’ αυτό. Δεν είναι δυνατόν να γίνονται όλα αυτά στο βωμό μιας κρίσης…
Δεν υπάρχει πλέον εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό ώστε να υποστηριχθούν αρχαιολογικές υπηρεσίες, πολιτιστικά και μορφωτικά ιδρύματα… πολιτιστικά προγράμματα όπως θα έπρεπε να υποστηριχθούν από την Ελληνική Πολιτεία.
Έχει μειωθεί σημαντικά το μέγεθος των πόρων, οι δαπάνες…αλλά τα Θέατρα, οι Οργανισμοί λειτουργούν απλά περιορίζοντας τα έξοδά τους και κάνοντας μια ορθολογική κατανομή των πόρων τους. Ενίοτε η κρίση έφερε και εξυγίανση σε πολλούς τομείς…. δεν μπορεί σε ένα οργανισμό Πολιτισμού οι διοικητικοί υπάλληλοι να είναι 3 φορές περισσότεροι από το εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό. Δεν είναι δυνατόν να σπαταλώνται τόσα χρήματα για εκδηλώσεις πολιτιστικές όταν είναι ανάγκη επιτακτική να γίνουν Μουσεία, αρχαιολογικές ανασκαφές, προγράμματα προβολής της χώρας μας στο εξωτερικό. Δεν είναι δυνατόν ένα σποτ πολιτιστικό να κοστίζει χιλιάδες ευρώ, όταν μπορεί να γίνει με ένα ευπρεπές ποσό. Σπαταλήσαμε αφειδώς χρήματα…. Και τώρα πληρώνουμε τις επιπτώσεις!
Όλοι οι πόροι που υπάρχουν δεν είναι εθνικοί… είναι Ευρωπαϊκοί. Γίνονται έργα για τον Πολιτισμό… όπως πολιτιστικές διαδρομές, ψηφιακά προγράμματα, Μουσεία, μελέτες… ΓΙΝΟΝΤΑΙ αλλά εκείνο που πρέπει να γίνει είναι η εθνική στρατηγική σε ό,τι αφορά τον πολιτισμό.
Δεν είναι δυνατόν να υποκλίνεται όλη η υφήλιος στον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μας και εμείς να πασπαλίζουμε την γονιδιακή μας πολιτιστική μας ρίζα με επιχειρήματα…υπάρχει οικονομική κρίση. Στον συνειδησιακό πολιτισμό και στη διαχείρισή του δεν υπάρχει κρίση υπάρχει αναλγησία και αδιαφορία. Κι εκεί πρέπει να δουλέψουμε…..
Με αφορμή την κρίση στον πολιτισμό ανασυντάχτηκαν οι Έλληνες… και πρωτίστως ο απόδημος Ελληνισμός που πάντα πρωτοστατούσε στη διατήρηση της μνήμης. Όλοι πρέπει να αγαπήσουμε αυτήν την πατρίδα, την ιστορία της, το παρλεθόν, το παρόν και το μέλλον…. να ξαναδούμε τα Μνημεία μας, τις παραδόσεις μας, τα ήθη και τα έθιμά μας , τα γράμματα τις τέχνες μας…. Ποια κρίση μπορεί να αφαιρέσει από τον Έλληνα την ανυπέρβλητη ιστορία του; Εμείς την αφαιρούμε….
Εκείνο που έχει ενισχυθεί από την κρίση είναι η λειτουργία της χορηγίας, όπως γίνονταν στην αρχαία Ελλάδα κυρίως στους θεατρικούς και μουσικούς αγώνες, ως παράλληλο μέσο χρηματοδότησης των πολιτιστικών δράσεων. Πρέπει να υπάρχουν και χορηγοί στις μεγάλες πολιτιστικές εκδηλώσεις…πρέπει οι εταιρίες πέρα από το πλαίσιο της
για αυτό η οικονομική κρίση πρέπει να είναι το εφαλτήριο ανάκλησης πραγμάτων και αξιών………
Πρέπει να αξιοποιήσουμε τους επιστήμονες μας… και πέρα από την Πολιτεία πρέπει να προσφέρουμε τις εθελοντικές υπηρεσίες όλοι σε θέματα Πολιτισμού. Το νέο εθελοντικό κύμα – προς τιμήν του Ελληνικού λαού – αυτό που κάνουμε κι εμείς που διοργανώνουμε αυτήν την εκδήλωση – είναι μια διαφορετική ανάσα, εκκωφαντική και ισχυρή που δεν θα επιτρέψει να αλλοιωθεί η πολιτιστική εικόνα της χώρας μας, αλλά και η ίδια η ταυτότητα του πολιτισμού.
Μέσα από την κρίση ισχυρές κοινωνικές ομάδες – άνθρωποι των γραμμάτων, των τεχνών – βρήκαν διαφορετικές συνθήκες έκφρασης και ανασυγκρότησης της πολιτιστικής μας ταυτότητας.
Ο Πολιτισμός θέλει εθνική στρατηγική προσαρμοσμένη σε νέα δεδομένα … Η Υφήλιος υποκλίνεται στην ιστορία μας…
γράφει η Δρ. Βίκυ Μπαφατάκη (2013)
