Γεννήθηκα στην Αθήνα τον Οκτώβρη του 1988 στο Μαρούσι, ενώ καταγωγή έχω από Βόλο και Κέρκυρα. Από πολύ μικρή ηλικία οι γονείς μου αντιλήφθηκαν μία ιδιαίτερη κλίση στα καλλιτεχνικά και ιδιαίτερα τη ζωγραφική.
Στο γυμνάσιο και λύκειο υπήρξαν πολύ σημαντικοί καθηγητές, που διέκριναν κάτι “ξεχωριστό” στη συμπεριφορά και στο χαρακτήρα μου! Ποτέ μου δεν βασίστηκα σε αυτό, αντίθετα συνέχισα να αναζητώ τρόπους να αποδώσω τη δική μου οπτική γωνία στον τομέα που με ενδιέφερε, με οποιοδήποτε μέσο καταπιανόμουν (σχέδιο, κόμικ).
Όλα άλλαξαν τη στιγμή που πέρασα στη σχολή Καλών Τεχνών της Φλώρινας. Από τον πρώτο χρόνο στη σχολή, έδειξα την ανησυχία μου και το ενδιαφέρον μου για τις τεχνολογίες του σήμερα, συμμετέχοντας με 3d animation video σε ομαδικές εκθέσεις μαζί με συμφοιτητές μου (Τον Απρίλιο 17-4-2010 συμμετοχή μου στην έκθεση στην Κυψέλη με το video “Dark Messiah”, τον Ιούνιο του 2010 συμμετοχή στην ομαδική έκθεση με τίτλο «Χρόνος-Μνήμη-Λήθη», κ.ά.). Ένα μεγάλο για μένα βήμα ήταν η διεθνή διάκρισή μου μαζί με την ομάδα της σκηνογραφίας της σχολής, στο IN 3 International Scenographers festival, Βασιλεία, Ελβετία όπου σαν τμήμα κατακτήσαμε την όγδοη θέση, ανάμεσα σε 60-70 χώρες του εξωτερικού.
Ύστερα από μία ενεργό συμμετοχή μου σε ομαδικές εκθέσεις και παραστάσεις του εργαστηρίου σκηνογραφίας και ζωγραφικής στις 17 Μαΐου του 2011 σε συνεργασία με τον συμφοιτητή Φίλιππο Ντεγίδη, παρουσιάσαμε μία σειρά από ταινίες μικρού μήκους των οποίων δημιουργοί ήμασταν οι ίδιοι, στο Πολιτιστικό Κέντρο της Φλώρινας. Στις 13 Μαρτίου 2013 το 3d animation, τα εφέ, το μοντάζ και οι γνώσεις μου απέναντι στη σκηνογραφία και σκηνοθεσία, με οδήγησαν στην παρουσίαση της ταινίας μου με τίτλο “ΜΟΙRΑ” στη Λέσχη Πολιτισμού της πόλης της Φλώρινας.
Iδιαίτερη και σημαντικότερη στιγμή για την μέχρι τώρα πορεία μου στο χώρο της τέχνης και πολιτισμού, ήταν η επιλογή, η συμμετοχή και προβολή της ταινίας αυτής στις 23 Μαρτίου 2013 στην εκδήλωση τέχνης και πολιτισμού των Διεθνών Βραβείων Giuseppe Sciacca με τίτλο “Διαδρομές του χρώματος στο γκρι”, με επικεφαλής τη ζωγράφο Χριστίνα Κωστοπούλου στο ξενοδοχείο Παντελίδης της Πτολεμαΐδας όπου εισήγηση της έκθεσης έκανε ο γνωστός σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής. Η γνωριμία και αναγνώρισή μου από ανθρώπους του χώρου της τέχνης, μου έδωσαν σημαντική δύναμη για να συνεχίσω.
Στιγμές…
Η στιγμή που έγινε η πρώτη ανάμνηση της ζωής σου: Θυμάμαι να προσπαθώ να αποδώσω τα δάχτυλα χεριών του αγαπημένου μου ήρωα (“Spiderman”), όπου η αδερφή μου τα κατάφερνε μια χαρά και με έμαθε η ίδια να τα ζωγραφίζω σωστά.
Η αξέχαστη στιγμή στο σχολείο: Η στιγμή του διαλείμματος!
Τη στιγμή που αποκάλυπτες μια ζαβολιά σου: Κοκκίνιζα ολόκληρος από ντροπή και τύψεις…
Μια ευτυχισμένη παιδική στιγμή: Όταν οι γονείς μου αγόρασαν το παιχνίδι διαστημόπλοιο που κατασκευαζόταν από “lego”.
Η στιγμή που ένιωσες το πρώτο καρδιοχτύπι: Έτρεμα ολόκληρος και ταυτόχρονα απορούσα με τον εαυτό μου!!!
Μια στιγμή ‘αφόρητης τρέλας’: Όταν κάποιος ενοχλούσε, πείραζε ή έκανε κακό στην αδερφή μου ακόμα και σήμερα ισχύει αυτό (όσοι με έχουν ζήσει… ξέρουν)!!!
Μια υπέροχη στιγμή με τους φίλους μου: Όταν καθόμαστε χαλαροί για καφέ!
Η στιγμή που έφυγες από το σπίτι για σπουδές: Χαρά, τιμή και δόξα!!!
Δυο στιγμές από τα φοιτητικά σου χρόνια: Η στιγμή που ο καθηγητής μου Ιωάννης Ζιώγας μου έκανε την ερώτηση “ποιός είναι ο λόγος που το μάτι του ανθρώπου αντιλαμβάνεται την έννοια του βάθους και γενικά του χώρου;” και η γνωριμία μου με έναν άνθρωπο που με στηρίζει ακόμα και σήμερα τον κύριο Ιωάννη Τσαμκόσογλου.
Εκείνη η στιγμή που αποφάσισες να ασχοληθείς με τον κινηματογράφο: Δεν θα ξεχάσω το χαμόγελο των καθηγητών μου κ. Ζιώγα και κ. Πρωτοψάλτου. Ήταν σαν να το ήξεραν από την αρχή πως θα ασχοληθώ με τον κινηματογράφο.
Οι πρώτες στιγμές στο χώρο του κινηματογράφου: Άγχος και αποφασιστικότητα.
Η κορυφαία στιγμή μέχρι τώρα στην επαγγελματική σου πορεία: Η επιλογή μου και προβολή της ταινίας μου με τίτλο “Μοίρα”, στην εκδήλωση ‘Διαδρομές του χρώματος στο γκρι’ των Διεθνών Βραβείων Giuseppe Sciacca και κατά τη διάρκεια της έκθεσης της ζωγράφου Χριστίνας Κωστοπούλου και η γνωριμία μου με σημαντικούς ανθρώπους όπως τον σκηνοθέτη Ιωάννη Σμαραγδή και την Γενική Γραμματεία των Βραβείων Βίκυ Μπαφατάκη.
Στιγμές ενός ταξιδιού: Ηρεμία επιτέλους…
Η στιγμή που γνώρισες έναν σημαντικό άνθρωπο: Άγχος για το αν με εμπιστεύεται απέναντι στις δυνατότητές μου και το αποτέλεσμα που μπορώ να καταφέρω!!!
Η στιγμή της γνωριμίας με έναν μεγάλο έρωτα: Συνειδητοποίηση ότι κάτι μέσα μου δεν πάει καλά…
Εκείνη η στιγμή που ομολόγησες στον εαυτό σου ότι ερωτεύτηκες: Δεν το κάνω ποτέ αυτό…το δείχνω με πράξεις!!!
Εκείνη η στιγμή που ένιωσες ευτυχία: Όταν οι κόποι μου απέναντι στη δουλειά μου βρήκαν ανταπόκριση.
Η στιγμή που απογοητεύτηκες: Όταν με την αδερφή μου τη Γεωργία χωρίστηκαν οι δρόμοι μας σαν φοιτητές πλέον. Πέτρα το στομάχι για μια εβδομάδα και ανησυχία για το αν είναι καλά.
Μια στιγμή που σε πλημμύρισε φόβο: Όταν χάλασε η κάρτα γραφικών μου λίγες εβδομάδες πριν από την προβολή της ταινίας μου με τίτλο “ΜΟΙΡΑ”.
Μια τολμηρή στιγμή: Η πρώτη μου επαφή πάνω στη σκηνή του θεάτρου.
Η στιγμή που αποφάσισες να λησμονήσεις κάτι από το παρελθόν: Δεν το κάνω γιατί είμαι σίγουρος πως θα με πιάσει κατάθλιψη.
Εκείνη η στιγμή που σε πόνεσε: Έπαιζα μπάσκετ μόνος μου επί τρεις ώρες κάτω στη βροχή. Η μητέρα μου κατατρόμαξε όταν με είδε μούσκεμα γυρνώντας στο σπίτι.
Η στιγμή που άκουσες μια σκληρή αλήθεια: Με αποκάλεσαν εγωιστή και απάντησα πως είμαι, όπως και άλλοι άνθρωποι σε αυτό τον πλανήτη.
Η στιγμή που είπες: «Αυτή είναι η ομορφότερη στιγμή της ζωής μου»: Τη στιγμή που γνώρισα την κοπέλα μου την Ειρήνη Φουντουραδάκη! Είναι σπάνιο να γνωρίζεις ανθρώπους στις μέρες μας με τόση καλοσύνη να απορρέει από την ίδια τους την ιδιοσυγκρασία.
Η στιγμή που περιμένεις εναγωνίως στο μέλλον: Κοιτάζω και προσπαθώ για το τώρα και το μέλλον το χτίζω παράλληλα.
Επιμέλεια: Κωνσταντίνα Κλοκοτάρα
Concept: Βίκυ Μπαφατάκη
