Ο Πέρρης Κρητικός γεννήθηκε στην Αθήνα. Εργάζεται ανελλιπώς από 12 χρονών, ενώ παράλληλα τελείωσε το νυχτερινό γυμνάσιο και λύκειο και κατόπιν σπούδασε οικονομικά και Marketing στην Πάτρα.
Έχει πτυχίο αστρολογίας έγκριτης Ελληνικής Αστρολογικής Σχολής και του Kepler College U.S.A και σπουδάζει από το 2014 Ψυχολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Επί σειρά ετών υπήρξε υπάλληλος σε μικρές και μεγάλες εταιρείες καταναλωτικών προϊόντων καταρχάς ως πωλητής και κατόπιν ως προϊστάμενος και διευθυντής πωλήσεων. Ασχολείται επαγγελματικά με την Αστρολογία από το 1992.
Μια σειρά επιτυχημένων προβλέψεων με κυριότερες την πτώση του χρηματιστηρίου Αθηνών, την επίθεση στους δίδυμους πύργους, τον πόλεμο στο Ιράκ ,την 3η θέση του Σάκη Ρουβά στήν Eurovision την πρώτη φορά και την αποτυχία το 2009 καθώς και τα ακριβή αποτελέσματα των εκλογών το 2000, 2004 και το 2008, 2012 τα αποτελέσματα των προσφάτων ευρωεκλογών (εφημερίδα Πρώτο Θέμα),την νικηφόρο πορεία της εθνικής μας στο Euro, το ατύχημα στα Τέμπη, την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, την πορεία της κυβέρνησης Σαμαρά και την 2ετή παραμονή του στην εξουσία, τις εκλογές στο ξεκίνημα του 2015 (με άρθρο του η Ελλάδα και ο κόσμος το 2014 ) είναι κάποιες από τις προβλέψεις του που έχουν δημοσιευτεί και επαληθευτεί όπως και πολλές ακόμα. Παράλληλα έχει κάνει 2 εκδοτικές προσπάθειες με τα περιοδικά 7 ΗΜΕΡΕΣ ΑΣΤΡΑ και 30 ΗΜΕΡΕΣ ΑΣΤΡΑ. Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου ήταν υποψήφιος στην β΄ περιφέρεια Αθηνών με το ΛΑ.Ο.Σ Θυμάμαι…
Εργάστηκε ως Αρθρογράφος – Αστρολόγος σε επώνυμα περιοδικά και εφημερίδες και παρουσιαστής τηλεοπτικών αστρολογικών εκπομπών.
Από το 2013 είναι συνεργάτης της NEWS PHONE S.A γράφει στο site oroskopos.gr και στο εβδομαδιαίο τηλεοπτικό περιοδικό TV 24. Είναι σύμβουλος διοίκησης και Marketing δύο μεγάλων και επώνυμων εμπορικών εταιριών. Έχει το site www.asrtogr.com ενώ παράλληλα διατηρεί μία μικρή οικοτεχνία πλεκτών στην Καλλιθέα Αττικής.
Θυμάμαι…
…την πιο σκληρή αλήθεια: Όταν κατάλαβα πως ο χρόνος είναι πάντα τόσο λίγος, όταν κατάλαβα πως η στιγμή όσο και αν το θέλεις ποτέ δεν πιάνεται.
…μια έντονη μυρωδιά των παιδικών μου χρόνων: Θυμάμαι.. την γιαγιά την Αθηνά… τα σκαλτσουνάκια της με το ανθότυρο την μπάλα στην αλάνα με την εφημερίδα διπλωμένη στην σόλα από τα ΕΛΒΙΕΛΑ που είχαν μία τρύπα νααα… να βρέχει και να μην σταματάμε το παιχνίδι..
…την ωραιότερη εκδρομή: Στο ράδιο έπαιζε… ένα μύθο θα σας πω… τόσο παλιά… δεν θυμάμαι που πήγαμε θυμάμαι πως ήμασταν όλοι μαζί τότε και μαζί και χαρούμενοι. Μετά πέρασαν πολλά, πολλά χρόνια για να ξαναπάω εκδρομή…
…το αγαπημένο μου παιχνίδι: Η μπάλα στην αλάνα …
… μια ανομολόγητη αμαρτία: Μια μοναχά; ας πούμε το ΄ξερα από την αρχή πως ήσουν αλλού και πού…
…μια στιγμή απελευθέρωσης: Θα πρέπει να ψάξω μία στιγμή δέσμευσης γιατί η ακραία παρορμητικότητά μου δεν μου επιτρέπει δεσμεύσεις…
…την πρώτη επανάστασή μου: Την εποχή της επανάστασης μου δεν είχα λόγο να επαναστατήσω σε γονείς, αφού μεγάλωνα μακριά τους.. επαναστάτησα λοιπόν απέναντι στην όποια εξουσία…, με αιτία πάντα και με πάθος αλλά χωρίς φανατισμό.
… τη στιγμή που δεν είχε επιστροφή: Νομίζω καμία στιγμή δεν έχει επιστροφή ότι διαβαίνει χάνεται ξεθωριάζουν τα χρώματα της μνήμης όπως στις πρώτες έγχρωμες φωτογραφίες..
…το αξέχαστο χρώμα μιας εικόνας: Δεν ήταν χρώμα ήταν λάμψη… λάμψη στα μάτια αξέχαστη λάμψη..
…το πιο πικρό δάκρυ: Όταν έφυγε η γιαγιά Αθηνά … ακόμα κλαίω…
…το όνειρο που με ξαγρύπνησε: Δυο τρεις φορές ονειρεύτηκα πως πέταγα.. Ήταν τόσο ζωντανό που με ξυπνούσε … και θύμωνα που ξυπνούσα .. Ήθελα να ζήσω ξανά και ξανά.. την αίσθηση να πετάω….
…το μυστικό που διέρρευσε: Ότι κάποια φορά δεν ήμουν ήσυχος ακόμα και αν με την συγκεκριμένη ήμουν τρελά ερωτευμένος…
…την απροσδόκητη γοητεία: Που είχε η γυναίκα που παντρεύτηκα…
…το ισχυρότερο άλλοθι: Δεν το κατάφερα ποτέ αυτό … να δημιουργήσω ισχυρό άλλοθι
…το ανεκπλήρωτο θέλω: Να ακούσω ένα στίχο μου μελοποιημένο.. και να τελειώσω ένα βιβλίο που γράφω χρόνια και ακόμα γράφω…
…την εντονότερη σύγκρουση: Που είχα με τον εαυτό μου όταν κάποια στιγμή είχα χάσει τα νερά μου και με έκανε ότι ήθελε ένα πάθος.
…μια χαρακτηριστική γεύση: Καραμελίτσα ΜΕΖ ούζο..
…μια επαναλαμβανόμενη φαντασίωση: Πως θα έρθει κάποια στιγμή να έχω την δύναμη να αλλάξω τον κόσμο… τα πάντα…
…το ελάττωμά μου που αγάπησα: Δεν μπόρεσα ποτέ να κρύψω την χαρά, την λύπη, τον ενθουσιασμό μα και τον θυμό μου.
…την αθεράπευτη ενοχή: Δεν έχω ενοχές ποτέ δεν είχα για ό,τι τουλάχιστον ως τώρα έχω κάνει.
…ένα εκκωφαντικό πρέπει: Να καλύψω τις ανάγκες των δικών μου. Θέλω να μπορούν να είναι καλά ακόμα και αν πάψω να είμαι.. να μην λείψει τίποτα
…το κάτι που έμεινε αναλλοίωτο στο χρόνο: Η ιδιότητα να ονειρεύομαι και να ελπίζω στο αύριο
…έναν ήχο που φυλακίστηκε για πάντα: Μπαμπά η πρώτη λέξη του παιδιού μου σε μένα…
…το πιο μελαγχολικό μου βράδυ: Ήταν παραμονή πρωτοχρονιάς και ήμουν απόλυτα μόνος και δεν με έπιανε και ύπνος με τίποτα και δεν πίνω κιόλας να ζαλιστώ…
…τη στιγμή που άλλαξε την ροή των πραγμάτων: Όταν ξεκίνησε να γίνεται πραγματικότητα ένα μεγάλο μου όνειρο.. τραγουδούσα μπροστά σε 1200 άτομα και τους άρεσε, αλλά εμένα πιο πολύ…
…την προδοσία που δέχτηκα: Από φίλους που δεν ήταν ποτέ φίλοι….
…την πληγή που άνοιξα: Άθελά μου και δεν περνούσε από το χέρι μου γιατί ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου να κλείσω…
Επιμέλεια: Βίκυ Μπαφατάκη
Concept: Βίκυ Μπαφατάκη & Αντώνης – Μάριος Παπαγιώτης
